40 سال پیش، برابر 14 تیر 1361 خورشیدی، احمد متوسلیان، فرمانده لشکر 27 محمد رسول‌الله، به همراه سیدمحسن موسوی کاردار سفارت ایران در لبنان، کاظم اخوان عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی و تقی رستگار مقدم کارمند سفارت، در بیروت ربوده شدند. این افراد در 40 كیلومتری شمال پایتخت لبنان در حالی كه سوار بر خودروی پلاک دیپلماتیک عازم محل اقامت خود در سفارت ایران بودند، مقابل یک پست ایست بازرسی توسط شبه‌نظامیان مسیحی وابسته به حزب فالانژ متوقف شده و از این تاریخ به بعد دیگر هیچ کس آنها را ندید. اما اصل ماجرا از کجا آغاز شد؟ خرداد سال 1361 خورشیدی، با حمله اسراییل به جنوب لبنان و اشغال آن، برخی گروه‌های انقلابی و نظامی در ایران فرصت را برای ضربه زدن به صهیونیست‌ها مناسب دیدند. اشغال جنوب لبنان در گرماگرم جنگ تحمیلی و تنها چند روز پس از آزادسازی خرمشهر اتفاق افتاد و هنگامی که بلافاصله عده زیادی در ایران داوطلب رفتن به لبنان شدند کسی تعجب نکرد. در یکی از نخستین واکنش‌ها از این دست، حاج احمد متوسلیان، فرمانده لشکر 27 محمد رسول‌الله، به همراه هیأتی سیاسی-نظامی و تعدادی رزمنده مسلح راهی دمشق پایتخت سوریه شدند تا مقدمات اعزام نیروهای ایرانی به جبهه جنوب لبنان را فراهم آورند. اما طولانی شدن مذاکرات سیاسی با سوری‌ها باعث شد خبر تصمیم ایران برای فرستادن نیروی نظامی به جنوب لبنان قبل از موعد مقرر رسانه‌ای شود. این میان و در حالی که رسانه‌های ضد انقلاب و بیگانه مشغول فضاسازی با دستاویز دخالت نظامی ایران در لبنان بودند، صدور فرمانی قاطع از سوی بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی با مضمون «راه قدس از کربلا می‌گذرد»، غائله را پایان داد. امام خمینی (ره) در پیام خود برای همه روشن ساختند که مهم‌ترین موضوع ایران و جهان اسلام در این مقطع خاص تاریخی دفع شر صدام بعثی است. فرمان امام بسیار روشن بود، نتیجه آنکه هیأت سیاسی-نظامی حاضر در سوریه خیلی سریع به ایران برگشتند. این میان اما احمد متوسلیان برای آنکه سفر فوق خیلی هم بی‌حاصل نباشد برای بررسی اوضاع لبنان به بیروت می‌رود که ماجرای متوقف شدن مقابل پست ایست بازرسی و نهایتا ربودن او و سایر دیپلمات‌های ایرانی توسط فالانژها حادث می‌شود. در آن مقطع زمانی خاص، ارتش اسراییل و شبه‌نظامیان مسیحی حزب فالانژ، همكاری نزدیكی با یکدیگر داشتند و به همین دلیل احتمال تحویل گروگان‌های ایرانی به صهیونیست‌ها و انتقال‌شان به سرزمین‌های اشغالی بیش از سایر احتمالات جدی گرفته شد. از آن تاریخ تاکنون خبری از این چهار نفر در دست نیست، هرچند سمیر جعجع رهبر سابق فالانژهای لبنان مدعی است این افراد بلافاصله پس از دستگیری توسط نیروهای او تیرباران شده‌اند.