حامد جیرودی/ خداحافظی یا به عبارتی کنار گذاشتن ورزش حرفه‌ای، بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی یک ورزشکار است. اما گاهی یک ستاره به درجه‌ای از محبوبیت و تأثیرگذاری می‌رسد که خداحافظی او نه تنها برای خودش، بلکه برای طرفدارانش و علاقه‌مندان به ورزش هم سخت می‌شود. مانند اتفاقی که حالا برای سیدجلال حسینی رخ داده است. کاپیتان اسبق تیم ملی فوتبال ایران که دیروز و در حالی که 40 سال و 4 ماه و 27 روز از سنش می‌گذشت، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. شاید 40 سالگی برای بسیاری از بازیکنان فوتبال، سنی بسیار بالا باشد اما برای سیدجلال اصلاً این‌گونه نبود. مدافعی که همانند روز اول پرانرژی و با انگیزه در تمرینات حضور پیدا می‌کرد، اگر به زمین می‌رفت تمام توان خود را می‌گذاشت و اگر روی نیمکت می‌نشست، بازیکنی مطیع بود. فرقی هم نمی‌کرد در ترکیب اصلی باشد، دقیقه 60 از زمین خارج شود یا دقیقه 89 به میدان بیاید. او کارش را می‌کرد و سعی می‌کرد در همان دقایق بهترین نمایش خود را ارائه دهد. شاید این تعریف کوتاهی درباره بازیکنی باشد که در فوتبال آماتور ایران، کاملاً حرفه‌ای رفتار کرد و یکی از دلایلی که تا پس از 40 سالگی هم به فوتبال خود ادامه داد، همین بود و در این شرایط او به پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر تبدیل شد. بازیکنی که بزرگ بودن را از همان روزهای ابتدایی فوتبالش آغاز کرد. همان روزهایی که بازیکن ملوان بود و نظر علی پروین را به خود جلب کرد. سلطان در آخرین سال‌های حضورش در فوتبال می‌خواست خط دفاع پرسپولیس را تقویت کند، از نزدیکانش خواسته بود حسینی را جذب کنند. آنها هم با محمد حسینی (بازیکن وقت ابومسلم و بعدها ذوب‌آهن) قرارداد بسته بودند. پروین هم با دیدن محمد حسینی گفته بود من آن حسینی دیگر را می‌خواستم، حسینی که من می‌خواستم مو نداشت. منظور پروین سیدجلال بود. حسینی آن سال به پرسپولیس نیامد و به سایپا رفت اما هر چه می‌گذشت بیشتر مشخص می‌شد که پروین دست روی چه بازیکنی گذاشته است. ستاره‌ای که فوتبالدوستان به او لقب «صخره» و «سوپرمن» دادند تا جایگاه او را به عنوان یک ستاره بزرگ مشخص کنند. جالب اینکه سال 1391 وقتی سیدجلال به پرسپولیس آمد، در اولین بازی که برای این تیم مقابل صنعت نفت به میدان رفت، بازوبند کاپیتانی سرخ‌ها را به بازوی خود بست. در آن روز، مانوئل ژوزه سرمربی پرتغالی وقت پرسپولیس بازیکنان با سابقه این تیم مانند علی کریمی، جواد کاظمیان و حمیدرضا علی عسگر را روی نیمکت نشانده بود و در این شرایط، جادوگر بازوبند کاپیتانی را به سیدجلالی داد که اگرچه اولین بازی‌اش برای پرسپولیس را انجام می‌داد ولی یکی از مهم‌ترین بازیکنان فوتبال ایران بود. بازوبند آن روز روی بازوهای سیدجلال نشست و تا روز آخر که بازی با فجرسپاسی در هفته سی‌ام لیگ بیست و یکم بود، همراه او بود. حسینی با 8 فصل بازی در پرسپولیس، پس از پروین و سید محمد پنجعلی و در کنار حسین عبدی با 261 بازی در رده سوم بازیکنانی قرار دارد که بیشترین بازی را در پرسپولیس انجام داده‌اند. پرسپولیس در این سال‌ها با جلال پس از مدت‌ها یک رهبر واقعی در ترکیب خود پیدا کرد و موفق شد چند فصل بهترین خط دفاعی فوتبال ایران شود. مرد شماره 4 با در اختیار داشتن بازوبند کاپیتانی پرسپولیس برای 7 فصل متوالی، بالاتر از کریم باقری، رکورددار لیگ برتری تاریخ این باشگاه است.
کاپیتانی با قهرمانی و افتخارات فراوان
حسینی که فوتبال خود را از سال 1381 در تیم شهر خود، ملوان بندر انزلی آغاز کرد، در سایپا، سپاهان، الاهلی قطر، نفت تهران و پرسپولیس (2 مقطع) به فوتبال ادامه داد. او همچنین 115 بازی ملی در کارنامه دارد که از این حیث او را جزو مهم‌‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران کرده است. سیدجلال با سایپا، سپاهان (3 بار) و پرسپولیس (5 بار) قهرمان لیگ برتر شده است تا با 9 قهرمانی پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر باشد. او همچین با پرسپولیس یک بار قهرمان جام حذفی و 4 بار قهرمان سوپرجام شد تا 10 جام با سرخ‌ها کسب کرده باشد و در مجموع 14 بار جام قهرمانی را بالای سر برده باشد. حسینی همچنین تجربه حضور در 2 فینال لیگ قهرمانان آسیا، 3 بار حضور در جام ملت‌های آسیا و همچنین تجربه بازی در جام جهانی 2014 برزیل را در کارنامه دارد تا رزومه دست‌ نیافتنی در فوتبال ایران برای خود به ثبت برساند.
تشکر سیدجلال از ملت ایران
حسینی که قرار است از فصل جدید به کادر فنی پرسپولیس اضافه شود تا همچنان حضور ادامه‌داری در این باشگاه داشته باشد، دیروز با انتشار پستی در فضای مجازی رسماً به دوران بازیگری‌اش در مستطیل سبز پایان داد. سیدجلال در متن پیام کوتاهی که منتشر کرد، نوشت: «سپاس خدای را که پشتیبانم بود در این سال‌ها و قدردان زحمات و پشتیبانی تمام عزیزانی که در این راه دشوار در این سال‌ها همراه من بودند. ملت ایران، خانواده، همسر و همه دوستان. خداحافظ. سید جلال حسینی»