«تاکتیک‌های مبارزاتی امام خمینی»، در زمره آثاری است که با نگاهی بدیع، به بازخوانی شیوه‌های مورد استخدام رهبر کبیر انقلاب اسلامی، در دوران مبارزات پرداخته است. این کتاب توسط دکتر حسین احمدی تألیف شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن را منتشر کرده است. ناشر در دیباچه خویش بر این پژوهش، چنین آورده است:
«وجود سه عنصر رهبری، حضور مردم و ایدئولوژی انقلابی، برای هر انقلابی لازم است. در انقلاب اسلامی ایران نیز پیوند عمیق و آگاهانه رهبری و مردم براساس مکتب تشیع، عامل محرکه انقلاب بود. امام خمینی روحانی مجاهد و مرجع تقلید مبارزی بود که با الهام از سیره نبی گرامی اسلام (ص) و امامان شیعه و در سایه درس‌آموزی از تاریخ اسلام و کسب تجربه از رویداد‌های زندگی، مبارزه با ظلم و جور سلسله پهلوی را تکلیف شرعی و الهی دانسته و ابتدا در یک فرآیند نسبتاً طولانی، با توکل بر خدا و اخلاص در اعمال و رفتار خویش، با تبلیغ و ترویج اسلام ناب محمدی (ص)، مردم و فضای فکری حوزه‌های علمیه را با جریان مبارزه همراه نمود. سپس در قامت یک احیاگر دینی، تبیین تازه‌ای از مفاهیم و مضامینی چون: عدالت، شهادت و حکومت ارائه کرد و با طرح تئوری ولایت‌فقیه، مشروعیت نظام شاهنشاهی را زیر سؤال برد. ایشان بعد از قیام ۱۵ خرداد ۴۲، مورد توجه آحاد جامعه ایران قرار گرفته و با افشای جنایات خاندان پهلوی و وابستگی آنان به اجانب، سرنگونی حکومت را اولویت اصلی مبارزه شمرد و در وطن و تبعید، همه آزادی‌خواهان را به یاری فراخواند. امام در نهایت نیز به لطف الهی و در سایه وحدت اقشار مختلف جامعه و استفاده از تاکتیک‌هایی چون: تظاهرات خیابانی، اعتصاب و دعوت از سربازان و افسران ارتش برای فرار از پادگان‌ها و پیوستن به موج انقلاب، موفق به سرنگونی نظام شاهنشاهی و استقرار جمهوری اسلامی در ایران شد که این اثر در راستای تبیین تاکتیک‌های مبارزاتی ایشان تهیه شده است....»
مؤلف نیز بر این کتاب مقدمه‌ای دارد که طی آن، به بازنمایی شیوه پژوهش خود می‌پردازد. او در فراز‌هایی از این نوشتار، خاطرنشان ساخته است:
«انقلاب اسلامی ایران، یکی از پدیده‌های شگفت و تحسین‌برانگیز تاریخ معاصر جهان است که هم بررسی چگونگی وقوع آن و هم شیوه رهبری عالمانه حضرت امام خمینی به عنوان رهبر آن، مورد توجه و مطالعه جامعه‌شناسان و اندیشمندان سیاسی قرار گرفته است. افراد و گروه‌های مختلف با افکار متفاوت و گاه متناقض، روند رهبری و راهبرد‌های مبارزاتی امام را در طول دوران مبارزه با رژیم پهلوی، مورد بررسی و تحقیق و توجه قرار داده‌اند. اما حقیقت آن است که بیشتر تحقیقات و تألیفاتی که در این زمینه به رشته تحریر درآمده‌اند، دو نقیصه مهم و اساسی دارند:
الف) بخش زیادی از این نوشته‌ها، بر مبنای پارادایم فکری انسان غربی درباره رهبری و انقلاب تدوین شده و انطباق دقیق آن با شخصیتی مانند امام و شکل سیادت و رهبری ایشان، به یک پارادوکس نظری و علمی منتهی می‌شود. تقریباً همه آثاری که خارج از ایران راجع به انقلاب اسلامی و امام نوشته شده، در این طیف قرار می‌گیرند. حتی برخی از نوشته‌ها و کتب داخلی نیز که با الگوبرداری از بینش و فلسفه غرب یا شرق تحریر و تدوین شده، در همین دسته قرار می‌گیرند.
ب) در بسیاری از کتب و نوشته‌هایی که به بررسی شیوه رهبری امام در فرآیند مبارزه پرداخته‌اند، نکات و مطالبی درباره استراتژی مبارزاتی و تمهیدات جهادی امام بیان شده است. اما این نوشته‌ها پراکنده و منفصل هستند و تقریباً در بیشتر آثاری که به این موضوع پرداخته است، کارکرد‌های رهبری در کنار راهکار‌های مبارزاتی ایشان مورد توجه نبوده است....»