به گزارش قدس آنلاین، «بالاخره سرنوشت جنگ چه می‌شود؟» سؤالی که به‌نظر می‌رسد هر یک از طرف‌های درگیر در جنگ پاسخی مختص خود برای آن دارند.
جنگ اوکراین یا آنچنان‌که مسکو اصرار دارد، «عملیات ویژه روسیه در اوکراین» از چهار ماه عبور کرده است و هرچه جلوتر می‌آییم این پرسش بیشتر ذهن‌ها را قلقلک می‌دهد که «بالاخره سرنوشت جنگ چه می‌شود؟» سؤالی که به‌نظر می‌رسد هر یک از طرف‌های درگیر در جنگ پاسخی مختص خود برای آن دارند
اوکراین؛ سرزمین سوخته
اگرچه معمولاً در هر جنگی دو طرف با نسبت‌های نزدیک متحمل خسارات می‌شوند؛ اما در جنگ اخیر، تاکنون کی‌یف بسیار بیشتر از مسکو آسیب دیده است. زیرساخت‌های اوکراین کاملاً از بین رفته و تاکنون بیش از ۵میلیون اوکراینی آواره شده‌اند، دو منطقه اصلی در شرق اوکراین از این کشور جدا شده‌اند و خطر جدایی دیگر مناطق هم هست. با این نگاه، کاملاً منطقی است اگر بگوییم کی‌یف بیش از هر مقام و کشور دیگری دوست دارد این جنگ نابرابر هرچه زودتر به پایان برسد. البته زلنسکی اصرار دارد پایان جنگ، تنبیه روسیه باشد و به‌همین منظور در هر فرصتی که گیر می‌آورد تلاش می‌کند غرب را به این کار وادارد. گرچه این موضع‌گیری‌ها بیش از آنکه واقعی باشند جنبه رسانه‌ای دارند.
روسیه؛ کرملین واقع‌نگر شده است
مسکو که برای آغاز جنگ بهانه قابل قبولی داشته و با هدف حفظ امنیت پیرامونی خود این جنگ را شروع کرده تاکنون در رسیدن به بعضی اهداف نظامی خود موفق بوده است؛ اما از آن‌طرف دولت زلنسکی که سرنگونی آن هدف روسیه بود هنوز پابرجاست و گویا پس از این هم خواهد بود. همچنین پیوستن به ناتو از قانون اساسی اوکراین حذف نشده است.
باوجود این در مجموع به‌نظر می‌رسد روسیه از نتیجه کار تا اینجا راضی است و روز گذشته دیمیتری پولیانسکی، معاون اول نماینده دائم روسیه در سازمان ملل در نشست شورای امنیت این سازمان زمان پایان عملیات نظامی کشورش در خاک اوکراین را اعلام کرد. به گفته او عملیات نظامی ویژه روسیه در اوکراین تا زمانی که گلوله‌باران دونباس توسط کی‌یف متوقف نشود و هیچ تهدیدی از خاک این کشور متوجه روسیه نباشد ادامه خواهد داشت. این جملات نشان می‌دهد پوتین در نتیجه مقاومت اوکراین(که البته باید گفت ناتو) و همچنین تحریم‌های اقتصادی، واقع‌نگرتر شده و دوست دارد درگیری‌ها خاتمه پیدا کند.
جبهه غرب؛ جنگ‌طلبی آمریکا، نگرانی اروپا
در تحلیل موضع جبهه غرب دربرابر جنگ اوکراین باید ۲ محور اصلی را از یکدیگر تفکیک کرد. اتحادیه اروپا و به‌طور کلی کشورهای اروپایی به‌ویژه آن‌ها که صنعتی‌تر هستند از خاتمه هرچه سریع‌تر جنگ حتی در همین شرایط فعلی حمایت می‌کنند. هرچند این ایده را در فضای رسانه‌ای باصدای بلند تکرار نمی‌کنند. اما آثار اقتصادی که جنگ اوکراین بر اروپا گذاشت، گرانی سوخت، گرانی حامل‌های انرژی و البته بحران امنیت غذایی که گریبانگیر اروپا شده سبب می‌شود کشورهای اتحادیه خواهان پایان جنگ باشند.
اما در این میان اروپایی‌ها دوست دارند جنگ در شرایط برابر یا شکست روسیه خاتمه پیدا کند. محور دیگر در جبهه غرب، آمریکایی‌ها هستند. به‌طور کلی آمریکایی‌ها دوست دارند این جنگ ادامه پیدا کند. اوکراین و روسیه هر دو به‌اندازه کافی از مرزهای آمریکا دور هستند و در هر صورتی ادامه جنگ موجب تحمیل خسارت‌ها بر مسکو می‌شود.
علاوه بر این، جنگ یعنی استفاده از تسلیحات و این خودش یعنی رونق گرفتن بازار کارخانه‌های اسلحه‌سازی در آمریکا. واشنگتن بودجه‌ای ۴۴میلیارد دلاری برای کمک به اوکراین تصویب کرده است. بخش اعظم این بودجه به جیب کارخانه‌های اسلحه‌سازی می‌رود تا آتش جنگ را روشن نگه دارند. از این گذشته سایه جنگ نیاز به حضور ژاندارم‌گونه آمریکا را افزایش می‌دهد. در بین آمریکایی‌ها تنها گروه معدودی از رئالیست‌ها مانند کسینجر هستند که تلاش دارند جنگ ولو با اعطای بخشی از خاک اوکراین خاتمه پیدا کند. آن‌ها معتقدند جنگ با روسیه سبب نزدیک شدن این کشور به چین می‌شود و اتحاد این دو کشور برای هژمونی غرب مخرب‌ترین عامل است.
خبرنگار: مهدی زارع
انتهای پیام/
نظر شما