حسین مظاهر پور در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اراک اظهار کرد: طبق تحقیقات انجام شده، واکسیناسیون علیه آبله می‌تواند حدود ۸۵٪ در جلوگیری از آن مؤثر باشد لذا واکسیناسیون آبله‌ای که در دوران کودکی انجام شده، احتمالاً منجر به بروز بیماری خفیف‌تری می‌شود؛ با این حال واکسن در دسترس برخی افراد نیست و هنوز هم درمانی وجود ندارد.

وی اضافه کرد: آبله میمونی یک عفونت ویروسی نادر است که معمولاً در کشور‌های غرب آفریقا دیده می‌شود اما اخیراً در ایالات متحده و انگلستان نیز مواردی گزارش شده است.

استادیار بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی اراک خاطرنشان کرد: میزان مرگ و میر این ویروس حدود ۱۰ درصد و دوره نهفتگی آن ۷ الی ۱۴ روز می‌باشد که تا ۲۱ روز نیز مشاهده شده است و علائم آن مشابه آبله انسانی اما خفیف‌تر و شامل تب، سردرد، ورم، کمردرد، درد عضلات، بی‌حالی عمومی و تورم غدد لنفاوی است.

مظاهرپور در ادامه تورم غدد لنفاوی در آبله میمون را  تفاوت مهم آن با آبله انسانی برشمرد.

وی ادامه داد: ۱ الی ۳ روز پس از شروع علائم جوش‌ها و التهاب‌های پوستی ایجاد می‌شوند که اغلب از صورت شروع می‌شوند، سپس به سایر قسمت‌های بدن، معمولاً کف دست‌ها و کف پا گسترش می‌یابند.

استادیار بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی اراک خاطرنشان کرد: آبله میمون می‌تواند از طریق تماس با حیوانات آلوده مانند میمون‌ها، موش‌ها و سنجاب‌ها یا اشیاء آلوده به ویروس مانند رختخواب و لباس منتقل شود و انتقال بیماری معمولاً از حیوانات به انسان است اما انسان به انسان نیز دیده شده است.

مظاهرپور گفت: بنابراین آبله میمون می‌تواند زمانی که فردی در تماس نزدیک با فرد آلوده باشد سرایت کند و این ویروس می‌تواند از طریق پوست زخم شده، دستگاه تنفسی یا از طریق چشم، بینی یا دهان و گازگرفتگی حیوان وارد بدن شود.

وی تأکید کرد: افزایش آگاهی از عوامل خطر و آموزش افراد در مورد اقداماتی که می‌توانند برای کاهش قرار گرفتن در معرض ویروس انجام دهند، جداسازی و ایزوله افراد مشکوک، استفاده از وسایل حفاظت فردی گان و شیلد و شستشوی دست و صورت از اصلی‌ترین راهکارهای پیشگیری از بیماری آبله میمونی است.

به گفته وی تشخیص این بیماری از طریق PCR اختصاصی و همچنین برخی علائم اختصاصی است.

انتهای پیام/