گروه ورزشی جی پلاس، اریک کانتونا یکی از بازیکنان بزرگ دوران طلایی منچستریونایتد سر الکس فرگوسن بود و ۹ جام را با این تیم بالای سر برد. با این حال هرگز نتوانست برنده توپ طلا شود، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کند و در جام جهانی با پیراهن تیم ملی فرانسه بازی کند. او که بازیگر، مدیر، اینفلوئنسر، مربی فوتبال ساحلی، فعال اجتماعی و نابغه در مارکتینگ است در زمین فوتبال به روش خودش عمل می کرد و رفتارهای جنجالی اش موجب شد بارها محروم شود. 

شکستن بینی هم تیمی 

مهاجم فرانسوی در سال ۱۹۸۸ برای اوسر بازی می کرد. یک روز در یکی از تمرین های پیش از دیدار دوستانه برابر بایرن مونیخ، گوی روژ (سرمربی اوسر) از بازیکنان خواست تا زمین چمن پوشیده از برف را پارو کنند. برونو مارتینی از انجام این کار امتناع کرد چون معتقد بود جزو وظایفش نیست. کانتونا مانند یک گاو وحشی به سمت دروازه‌بان رفت و سرش را به بینی مارتینی کوبید. این اتفاق موجب شد دروازه‌بان اوسر راهی بیمارستان شود. پس از آن هیچ یک از هم تیمی های کانتونا به او نزدیک نشدند چون می ترسیدند دوباره با خشم مهاجم فرانسوی روبرو شوند. 

کارت قرمز  

آوریل آن سال اوسر در جام حذفی فرانسه برابر نانت قرار گرفت. دقایق پایانی نیمه نخست کانتونا به خاطر خطای شدید روی میشل در زاکریان کارت زرد دریافت کرد. مهاجم فرانسوی به داور گفت: "اکنون می توانی کارت قرمزت را آماده کنی." تنش میان مدافع نانت و مهاجم اوسر برای دقایقی وجود داشت و در نهایت کانتونا تصمیم گرفت با یک تکل دو پا بازیکن حریف را سرنگون کند. او منتظر کارت قرمز داور نماند و به سمت رختکن رفت. کانتونا به دلیل آن خطای شدید سه ماه محروم شد. 

اختلاف با مربیان 

چند ماه بعد هنری میشل، سرمربی تیم ملی فرانسه برای بازی دوستانه با چک و اسلواکی مهاجم جدید مارسی را دعوت نکرد. کانتونا به شدت از این اتفاق عصبانی شد و به سرمربی توهین کرد. به همین خاطر یک سال از حضور در تیم ملی محروم شد. مهاجم فرانسوی نه تنها از این موضوع ناراحت نشد بلکه گفت: "تا زمانی که میشل مربی باشد من برای تیم ملی بازی نخواهم کرد." او در دوران میشل پلاتینی برای فرانسه به میدان رفت اما بیشتر از یک سال نشد.  

شرایط در دوران ژرار هولیه متفاوت بود. سرمربی خروس ها در سال ۱۹۹۲ به انگلیس سفر کرد تا "پادشاه"را راضی کند به تیم ملی برگردد. نارضایتی کانتونا از سرمربی در مارسی هم وجود داشت. او در یک بازی دوستانه تعویض شد که این تصمیم موجب عصبانیتش شد. مهاجم فرانسوی پیراهنش را در آورد و به سمت مربی اش پرت کرد. او یک ماه محروم شد و سپس به صورت قرضی به تیم بوردو فرستاده شد. 

پرتاب استوک به هم تیمی 

کانتونا یک سال قرضی برای مون پلیه بازی کرد و در آنجا هم جنجال آفرید. پس از شکست مقابل لیل، ژان کلود لومول از مهاجم فرانسوی انتقاد کرد و معتقد بود این بازیکن در سطح خودش ظاهر نشده است. کانتونا هم در واکنش به این اعتراض، استوک هایش را به سمت صورت لومول پرت کرد. ژان کلود پاسخش را داد و دو بازیکن با هم درگیر شدند تا جایی که هم تیمی هایشان آن ها را از هم جدا کردند. 

پرتاب توپ به صورت داور

کانتونا در دورانی که برای نیم بازی می کرد برابر سن اتین قرار گرفت. در جریان بازی داور یک خطا اعلام کرد که موجب خشم مهاجم فرانسوی شد. او توپ را برداشت و به سمت داور پرت کرد. ژان پیر بلوت هم به سرعت او را اخراج کرد. کمیته انضباطی "پادشاه" را از حضور در چهار بازی محروم کرد اما زمانی که کانتونا متوجه این موضوع شد مسئولان کمیته را احمق عنوان کرد. شرایط بدتر شد و محرومیتش به دو ماه افزایش یافت. مهاجم فرانسوی که از این وضعیت خسته شده بود در یک نشست خبری اعلام بازنشستگی کرد در حالی که تنها ۲۵ سال داشت. البته کمی بعد از تصمیم خود پشیمان شد و در انگلیس به میادین بازگشت. 

لگد قرن 

ورزشگاه سلهارست پارک بیست و پنجم ژانویه ۱۹۹۵ شاهد یکی از عجیب ترین اتفاق های تاریخ فوتبال بود. در آن روز منچستریونایتد مهمان کریستال پالاس بود که  کانتونا به دلیل خطا روی ریچارد شاو کارت قرمز دریافت کرد. در حالی که مهاجم یونایتد زمین را ترک می کرد متیو سیمونز یازده ردیف پایین آمد تا به ردیف اول جایگاه تماشاگران برسد. او با صدای بلند فریاد زند: به کشورت برگرد... برگرد به فرانسه! کانتونا هم مانند یک کونگ فو کار به سینه هوادار فاشیست ضربه زد! او ۹ ماه محروم  شد. همچنین به ۱۲۰ ساعت کار رایگان و پرداخت ۲۷۰۰۰ یورو محکوم شد. بازیکن منچستریونایتد هرگز از این رفتارش پشیمان نشد و گفت: "باید محکم تر می زدم. هم من از ضربه یاد گرفتم و هم او. 

کانتونا در یک مصاحبه تلویزیونی از آن ضربه این چنین یاد کرد: "بهترین اتفاق دوران ورزشی ام زمانی بود که آن ضربه کونگ فو را به یک هولیگان زدم چون این افراد نباید در جریان بازی ها کاری انجام دهند. به نظرم برای برخی از مردم لگد زدن به چنین کسانی یک آرزوست. من به خاطر آن ها این کار را انجام دادم تا خوشحال شوند. بازیکنان زیادی دیده ام که گلزنی کرده اند و همه با این احساس آشنا هستند. با این حال پریدن و لگد زدن به یک فاشیست چیزی نیست که هر روز آن را مزه کنی."