خوش مشرب، استقلالی متعصب، با مصاحبه و اکت‌هایی منحصر به فرد؛ داش علی منصوریان ۵۰ ساله شد.

به گزارش ورزش سه، از همان اوایل دهه ۷۰ که دوران درخشش خود را با پارس خودرو آغاز کرد، مورد پسند استقلال قرار گرفت و داستان یکی از محبوب‌ترین بازیکنان تاریخ این تیم همانجا آغاز شد. امیر قلعه نویی، هافبک باتجربه استقلال برای توافق با پارس خودرو پیش قدم شد و با مساعدت مهدی محمد نبی، علیرضا منصوریان لباس آبی به تن کرد.

طبق ادعای خودش سال‌های سال در جایگاه هشت به تشویق استقلال می‌پرداخت و حالا نوبت درخشش برای تیم رویای دوران بچگی فرا رسیده بود. اولین دربی او مقابل پرسپولیس به بهترین شکل پیش رفت و تیم منصور پورحیدری در تابستان سوزان سال ۷۴ در همان ۳۵ دقیقه اول سه بار دروازه حریف را باز کرد.

خیلی زود و بعد از تجربه اولین شکست در دربی در مهر ۷۵، روانه سنگاپور و تیم‌های بالستیر و گیلانگ شده و دوباره در سال ۷۶ لباس استقلال را به تن کرد. علیرضا منصوریان یک سال بعد و این بار در دوران حضور ناصر حجازی روی نیمکت استقلال دوباره راهی این تیم شده و اولین قهرمانی لیگ را تجربه کرد. اما بعد از جام جهانی ۹۸ این بار موعد مهاجرت به اروپا و فوتبال یونان و آلمان فرا رسید. علی منصور در سال ۸۱ و برای سومین بار با استقلال به توافق رسیده و این بار شش سال برای این تیم بازی کرد.

سبک متفاوت اخلاقی این بازیکن، نمایشی توام با تعصب و جنگجویی در میدان و البته مصاحبه‌های خاص، علیرضا منصوریان را تبدیل به یکی از بازیکنان محبوب استقلال درخشان امیر قلعه نویی کرد. حتی بازیکنی که اغلب نیمکت نشین بود بیشتر از همه مورد تشویق قرار می‌گرفت و لقب "داش علی منصوریان"، آوای مورد علاقه هواداران استقلال روی سکو‌های آزادی بود.

وقتی دید دیگر نمی‌کِشد، در خرداد ۸۷ و در روزی که مصادف با قهرمانی استقلال با برتری مقابل پگاه در جام حذفی شد، برای همیشه با فوتبال وداع کرده و لباس آبی را از تن خود درآورد. از همان ابتدا وعده داد وارد عرصه مربیگری می‌شود و بعد از حضور در تیم امید و تیم ملی و درخشش روی نیمکت نفت، به آرزوی همیشگی خود رسید.

اینقدر محبوب بود که برای بازگشت او روزشمار زده بودند و روز معارفه علیرضا منصوریان، مرغوبکار غرق حضور هواداران متعصب استقلال شد. در روزی که هواداران آبی اینقدر تیم خود را در دربی ضعیف‌تر از رقیب می‌دیدند که حتی طبقه پایین را هم پر نکردند، یکی از بهترین پیروزی‌های استقلال در تاریخ دربی را رقم زده و نسخه پرسپولیس مقتدر برانکو را یک نیمه‌ای پیچید.

ادامه این داستان خیلی شیرین نیست و استقلال تحت هدایت علیرضا منصوریان بعد از آن شکست سنگین مقابل العین در آسیا دیگر تیم نشد. چند ماه بعد هم داستان سکانس تاریخی با رضا مهاجری پیش آمد و داش علی از تیم محبوب خود با شکستن رکورد صحبت در نشست خبری جدا شد.

اما یک نکته مهم؛ گرچه شاید برخی هواداران نسل جوان استقلال در روز‌های پایانی حضور علیرضا منصوریان روی نیمکت این تیم شعار‌های تندی علیه او داده و با بی مهری سرمربی خود را بدرقه کردند، اما این او یک کلام (حتی یک کلام) هم بعد از جدایی از این باشگاه حرفی علیه تیم و هواداران نزد. حرمت سفره‌ای که به قول خودش همه چیز به علیرضا منصوریان داده را نگه داشت و کلامی به کسی انتقاد نکرد.

توانایی فنی، ادبیات خاص، رفیق بازی و البته مصاحبه‌های طولانی، نام علیرضا منصوریان را تبدیل به یکی از ستاره‌های محبوب تاریخ استقلال کرده است. حالا ۵۰ ساله شده؛ مردی که خاطرات شیرینی برای آبی پوشان بعد از انقلاب رقم زد. بازیکنی که بعد از ستاره‌های بزرگ قبل از انقلاب، احتمالا یکی از نماد‌های استقلالی بودن در چند دهه اخیر لقب گرفته است.