خبرگزاری میزان - «نیویورک تایمز»، در گزارشی نوشت «در آخرین روز‌های نبرد علیه داعش در سوریه، یک هواپیمای بدون سرنشین ارتش آمریکا بر فراز یک منطقه در شهر باغوز سوریه پرواز می‌کرد و به دنبال اهداف نظامی می‌گشت اما تنها جمعیت زیادی از زنان و کودکان را دید که در کنار ساحل رودخانه جمع شده بودند.»

بر اساس این گزارش، یک هواپیمای تهاجمی F-۱۵E آمریکایی بدون اخطار در میدان دید با وضوح بالا یک بمب ۲۲۶ کیلویی بر روی جمعیت انداخت و انفجار شدیدی را رقم زد.

با محو شدن دود ناشی از انفجار، چند نفر دیده می‌شدند که در جست‎وجوی پناهگاهی برای خود بودند؛ سپس هواپیمای جنگی که آن‌ها را تعقیب می‌کرد، یک بمب ۹۰۷ کیلویی را بر روی آن‌ها پرتاب کرد؛ سپس بمب دیگری پرتاب کرد که بیشتر افرادی که هنوز کشته نشده بودند را به قتل رساند.

این عملیات در تاریخ ۱۸ مارس ۲۰۱۹ (۲۷ اسفند ۱۳۹۷) انجام شد.

در ابتدا در میان نظامیان آمریکایی که شاهد این عملیات بودند گفته می‌شد که حدود ۵۰ زن و کودک در این حمله کشته شده‎اند، اما ارزیابی خسارت به سرعت نشان داد که تعداد کشته شدگان در واقع حدود ۷۰ نفر بوده است.

• بیشتر بخوانید:
• ارتش آمریکا عامل تولید گاز‌های گلخانه‌ای در غرب آسیا و جهان
• میراث خونبار «کالین پاول» برای خاورمیانه

حمله «باغوز» یکی از بزرگترین تلفات غیرنظامیان در جنگ علیه داعش بود، اما ارتش آمریکا هرگز به طور علنی آن را تایید نکرد.

جزئیاتی که برای نخستین بار گزارش می‌شود نشان می‌دهد که تعداد کشته شدگان تقریباً بلافاصله برای مقام‎های نظامی آمریکا آشکار شده است.

یک افسر حقوقی این عملیات را به عنوان یک جنایت جنگی احتمالی که نیاز به تحقیق دارد، معرفی کرد اما تقریباً در هر مرحله، ارتش آمریکا حرکاتی انجام می‌داد که حمله فاجعه بار را پنهان می‌کرد تا تعداد کشته شدگان کم‌تر از واقعیت نمایش داده شود.

گزارش‌ها با تاخیر، محرمانه و طبقه‌بندی شدند؛ سپس نیرو‌های ائتلاف به سرکردگی آمریکا محل انفجار را با بولدوزر تخریب کردند.

بازرس کل مستقل وزارت دفاع آمریکا تحقیقاتی را آغاز کرد، اما روند گزارشی که حاوی یافته‌های آن بود، متوقف و هرگونه اشاره‌ای به این حمله حذف شد.

«جین تیت»، یک کارشناس آمریکایی، می‎گوید «به نظر می‌رسید که فرماندهی تصمیم گرفته است این (گزارش) را دفن کند؛ هیچ‌کس نمی‌خواست کاری در این رابطه انجام دهد.»

وی اظهار داشت «وقتی افراد سعی می‌کنند آنچه را که درست است انجام دهند، اما هیچ فردی در موقعیت‌های فرماندهی و ریاست نمی‌خواهد آن را بشنود، باعث می‌شود اعتماد به سیستم از دست برود.»

انتهای پیام/