صالح اسکندری در یادداشت اختصاصی خود برای «راهبرد معاصر» با عنوان «دست مریزاد به رسانه ملی»‌ نوشت: اولین ساز سمفونی تحول در رسانه ملی با ابتکار عمل در غائله پمپ بنزین ها و شجاعت در انتقاد از یک انتصاب غیر قانونی در شهرداری تهران نواخته شد.

پیمان جبلی و تیمش این سخن را به اثبات رساندند که اگر به نیروهای درون رسانه ملی اعتماد شود و آنها معطل جمع‌‍بندی و تصمیم‌گیری نهادهای قدرتمند بیرونی نباشند بهتر از هر کسی می‌توانند ضمن مرجعیت‌رسانه‌ای و جلب اعتماد مردم، توطئه دشمنان انقلاب و مردم را برملا کنند.

البته این هم‌آوایی در تحول سایر بخش‌های رسانه ملی اعم از مدیریت شبکه‌ها، مدیریت‌های استانی، مدیریت فضای مجازی، مدیریت زیرساخت و بخش‌های فنی، مدیریت محتوایی و ... هم باید رخ دهد.

آنچه در اولین گام تحول رسانه ملی اتفاق افتاد اعتماد به حرفه‌‎ای‌گری متدین و انقلابی مدیران و خبرنگاران رسانه ملی بود که باید به همه آنها دست مریزاد گفت.

تشخیص و تصمیم صحیح و اقدام به هنگام معاونت سیاسی در غائله پمپ بنزین ها و رعایت اصل بی طرفی و شجاعت انتقاد در ماجرای انتصاب غیر قانونی در شهرداری تهران اعتماد مردم به رسانه خودشان را افزایش داد‌.

رسانه ملی متعلق به جمهور مردم است نه یک طبقه خاص و یا الیگارشی جدید متصل به حاکمیت!

رسانه ملی رسانه نظام امام و امت است و محرک سیاقی (سوق دهنده) نیست بلکه محرک قیادی است. رسانه وظیفه دارد به تبعیت از امام امت همراه مردم و دست در دست آحاد مردم باشد.

البته مطمئنم این روزها زنگ تلفن دفتر رئیس رسانه ملی فقط برای تشکر به صدا در نمی‌آید و فشارهای زیادی نیز از جانب کانون های قدرت و ثروت به این رویکرد جدید حتی برای تهدید و ارعاب وارد خواهد شد.

جریان انقلابی اصیل که عموم مردم را پشتیبانان اصلی این نظام می دانند باید از فرزندان خود در رسانه ملی حمایت کنند.

این حمایت می‌تواند جنبه مشارکت در تولیدات رسانه ملی هم داشته باشد. رسانه ملی باید بستری تعاملی را فراهم کند تا مردم بتوانند در تولیدات رسانه‌ای مشارکت داشته باشند. فضای مجازی لزوما رقیب رسانه ملی نیست بلکه می‌تواند مکمل آن باشد.

اعتماد و مشارکت دو مولفه اصلی سرمایه اجتماعی رسانه ملی است که حداقل در دهه گذشته آن طور که باید و شاید بدان توجهی نشد.