حامد اخگر در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: بسیاری از معضلات شهری که امروزه به بحران‌های حل نشدنی تبدیل شده، به دلیل نبود رابطه‌ای مؤثر میان مدیران شهر، شهروندان و محیط شهری است.

وی افزود: وجود ارتباطی مؤثر میان مدیران، شهروندان و محیط شهری بستری را فراهم می‌کند تا برنامه‌های در نظر گرفته شده به خوبی پیاده‌سازی شود.

این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: این ارتباط سه جانبه و سیستمیک همچنین موجب شده است تا مشکلات شهر در ابعاد مختلف به درستی تبیین و راهکارهای مؤثر و واقع‌بینانه برای کنترل و حل معضلات و بحران‌های شهری در نظر گرفته شود.

اخگر اضافه کرد: اگرچه امروزه نقش مدیران در حل مسائل شهری انکارناپذیر است اما شهروندان نیز به عنوان جز مهمی از سیستم شهری باید در فرآیند حل معضلات نقش داشته باشند و در غیر این صورت برنامه‌ها و طرح‌ها به منظور کاهش آلودگی‌های زیست محیطی به عنوان بحران‌های اصلی امروز شهرها ممکن نخواهد بود.

وی تاکید کرد: مشارکت دادن مردم در روند تهیه طرح‌های شهری شاید بخش کوچکی از این فرآیند باشد، چرا که نیاز است قبلاً بسترهای کالبدی، اجتماعی و فرهنگی برای مشارکت واقعی شهروندان فراهم آمده باشد.

این دکترای شهرسازی تصریح کرد: پایه و اساس تعامل متناسب مدیران و شهروندان، آموزش و فرهنگ‌سازی است که کمتر از سایر ابعاد مورد توجه قرار گرفته است و البته نیازمند اعمال رویکردهای کلان و همکاری سایر سازمان‌های شهری است تا با برقراری این ارتباط دوسویه زمینه برای حفظ بهتر محیط شهری فراهم شود.

اخگر ادامه داد: حفظ کیفیت محیط زیست شهری منوط به همکاری مشترک مدیران و شهروندان است و هرکدام از آنها وظایفی را بر عهده دارند در حالی که امروزه گسست عمیقی میان این دو ایجاد شده است.

این دکترای شهرسازی گفت: گسست و نبود اعتماد میان مدیریت شهر و بدنه جامعه شهری موجب ایجاد و تشدید مشکلات در حوزه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و به خصوص زیست محیطی می‌شود و بحران‌های شهری را به بحران‌هایی لاینحل تبدیل می‌کند.