بسمه تعالی

ربیع الاول که می آید، با خود مناسبت ها و روزهای خوشی را می آورد که زیباترین این روزها، هفدهمین روز از این ماه سرشار از برکت است.

روز میلاد پیامبر اعظم و اکمال ادیان آسمانی، حضرت محمد (ص) و زادروز بنیانگزار فقه شیعه جعفری، حضرت امام جعفر صادق(ع) در هفدهم ربیع الاول، واقع گردیده که همین تلاقی به زیباترین شکل ممکن یمن و مبارکی این ماه را بیان می نماید.

وجود هفته وحدت نیز در این ایام به زیبایی های این ماه، جلوه ای تازه و دیگر می بخشد.

از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و به صلاحدید امام خمینی(ره) فاصله میان زاد روز پیامبر(ص) بنابه روایات برادران اهل سنت تا فرا رسیدن روز ۱۷ ربیع الاول، هفته وحدت نامگذاری شده که با گذشت هر سال، بیشتر و بیشتر با برکات این نامگذاری و ابداع این هفته آشناتر می گردیم.

در واقع و بنابه نص صریح کلام الله، قرآن کریم، "همه مسلمانان با یکدیگر برادرند" و این برادری شامل برابری و مساوات در همه زمینه ها و ابعاد نیز میگردد.

طبیعتا انتخاب مناسبتی همچون میلاد نبی اکرم(ص) برای اعلام هفته وحدت دارای نکاتی ظریف و حکمتی زیبا می باشد چرا که شعار و آرمان آن حضرت نیز از ابتدای بعثت تا زمان رحلت، تاکید بر وحدت بشری بوِیژه مسلمین و دوری از تبعیض، تعصبات کور و جاهلی بود.

پیامبری که اجرای قانون و عدالت را از خانواده و قوم خود آغاز نمود و اتفاقا بر نزدیکان خویش سختگیری بیشتری نیز اعمال می نمود تا مبادا تبعیض و بی عدالتی در جامعه نوپای اسلامی رخ دهد.

هفته وحدت در سال ۱۴۰۰ در حالی فرا می رسد که کشور ما بیش از هر زمان دیگری نیازمند به وحدت و همدلی و گسترش اتحاد و وفاق ملی گشته است: زمانی که شیوع پاندمی کرونا و طولانی شدن آن باعث گسترش مشکلات معیشتی و فقر گردیده و از سوی دیگر، دشمنان ما همه امکانات و توان خود را مصروف در هم شکستن مقاومت مردم ما نموده اند تا شاید از این طریق بتوانند وحدت و اتحاد ملت ما را دچار اختلال نموده و از آب گل آلود، ماهی بگیرند.

در این شرایط است که لازم می بینیم تا "وفاق" جای "نفاق" را در جامعه بگیرد و در این میان، اعتقاد دارم برای رسیدن به این مهم باید بپذیریم که هفته وحدت، صرفا هفته اتحاد شیعه و سنی نیست، بلکه این وحدت شامل اتحاد میان همه گروه ها، عقاید و سلائق سیاسی و فرهنگی موجود در کشور نیز می باشد تا با همگرایی حداکثری و تکیه بر شناخت نقاط مشترک و اهداف همگون خود به وفاق و همدلی مشترکی رسیده و با بسط وتوسعه این سیاست اتحاد و همدلی، کشور را بار دیگر در برابر دشمنان ایران، انقلاب و اسلام بیمه نمایند.

در این میان، پرهیز از تعصب، تنگ نظری، بی اخلاقی، نبش قبرهای سیاسی گذشته و انگ زدن ها و ترورهای شخصیتی می تواند کلید رسیدن به چنین همدلی و وفاق ملی بوده و در عوض تکیه بر مشترکات، آرمان ها و اهداف یکسان خواهد توانست تا در کمترین زمان ممکن ما را به چنین وحدت و وفاق ملی سوق دهد که هیچ دشمنی یارای نفوذ به آن را در خود نبیند.

دکتر کوروش عزیزی

معاون فرهنگی و امور دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شیراز