به گزارش مشرق، ستارگان غیر فعال که علائم مرموز در فضا منتشر می‌کنند، کشف عجیب دانشمندان است.

دانشمندان در پی بررسی سیگنال‌های حدود ۲۰ ستاره دوردست، شواهدی از چهار سیاره فراخورشیدی جدید یافته‌اند.

ستاره‌شناسان با بهره‌گیری از قدرتمندترین آنتن رادیویی جهان -آرایه فرکانس پایین (LOFAR) - در هلند، سیگنال‌های ۱۹ ستاره کوتوله سرخ دور را کشف کردند.

این اجرام آسمانی به مراتب از خورشید کوچک‌ترند، اما فعالیت مغناطیسی شدیدی دارند که شراره‌های خورشیدی ایجاد می‌کنند و امواج رادیویی می‌فرستند. اگرچه سیگنال‌های رادیویی از سیارات بیرون منظومه شمسی هنوز دریافت نشده‌اند.

دانشمندان معمولا فقط می‌توانستند ستارگان بسیار نزدیک به تابش‌های رادیویی را شناسایی کنند. [از جمله] چیزهای دیگر غیر از ستارگان که در آسمان کشف می‌شود [می‌توان به] گاز میان‌ستاره‌ای یا اجرام عجیبی نظیر سیاهچاله‌ها اشاره کرد.

اگرچه در این مورد، تعدادی ستاره غیرفعال [در مشاهدات دانشمندان] پدیدار شدند و گروه پژوهشی یقین دارد که این سیگنال‌ها از سیارات نادیده و تاکنون کشف نشده ناشی شده‌اند.

دکتر جوزف کالینگهام از دانشگاه لایدن می‌گوید: «خود زمین ما هم شفق‌های قطبی دارد (که عموما با عنوان نورهای شمالی و جنوبی شناخته می‌شوند) و این شفق قطبی نیز امواج رادیویی قدرتمندی از خود ساطع می‌کند. این‌ها از برهم کنش بین میدان مغناطیسی زمین با بادهای خورشیدی ایجاد می‌شوند؛ اما در مورد خاص شفق‌های سیاره مشتری این شفق‌ها به مراتب قدرتمندترند. زیرا قمر آتشفشانی مشتری یعنی آیو مواد را به درون فضا پرتاب می‌کند و پیرامون مشتری را با ذراتی پر می‌کند که شفق‌های غیر عادی قدرتمندی ایجاد می‌کند»

او افزود: «مدل و سرمشق ما برای [توضیح] گسیل‌های رادیویی این ستارگان، [همان] نسخه سیاره مشتری و قمر آیو، اما در مقیاس بزرگ، است و در جریان آن، یک سیاره با میدان مغناطیسی یک ستاره احاطه و با جریان عظیم ماده تغذیه می‌شود و به همین ترتیب، شفق‌های بسیار روشن ایجاد می‌کند. این صحنه‌ای است که از [چند]سال نوری آن‌سوتر توجه ما را به خود جلب کرد.»

اگرچه دانشمندان نمی‌توانند اطمینان کامل داشته باشند که این سیارات وجود دارند، به نظر می‌رسد که این بهترین توضیح [برای این مشاهدات] باشد.

دکتر بنجامین پوپ از دانشگاه کوئینزلند اضافه می‌کند که «رصدهای تکمیلی، [وجود]سیاراتی بزرگ‌تر از زمین را رد کرده است، اما این به معنای آن نیست که سیارات کوچک‌تر نمی‌توانند چنین اثری ایجاد کنند.»

این پژوهش در نشریه «نیچر آسترونومی» (Nature Astronomy) منتشر شده است.