گروه فرهنگی: این روزها تغییرات مدیریتی صداوسیما به تیتر اصلی رسانه‌ها و روزنامه‌ها تبدیل‌شده است. هنوز نه خبری به‌صورت رسمی اعلام‌شده است و نه تکذیب و پس از مدت‌ها شایعه و گمانه‌زنی درباره خداحافظی عبدالعلی علی عسکری با صداوسیما پس از پنج سال پرفرازونشیب حالا جدی‌ترین گزینه‌ای که نامش در محافل رسمی و غیررسمی مطرح می‌شود پیمان جبلی است. جبلی چند سالی است معاون برون‌مرزی صداوسیماست.

به گزارش بولتن نیوز، علیرضا قزوه در واکنش به این خبرها درباره جبلی می‌نویسد: این روزها دید چشمم کمی به هم ریخته، وقتی شنیدم «جبلی» به صداوسیما می رود اول خواندم «جلیلی» و بعد با خودم گفتم جلیلی که سابقه ای در صداوسیما نداشته... ماجرا چیست؟ بعد که زنگ زدم با یکی از دوستان صحبت کردم متوجه شدم جبلی بوده نه جلیلی و از قضا متوجه شدم جلیلی و جبلی رفقای خیلی قدیم هم بودند از زمان جبهه و عملیات ها و زخمی شدن ها و دانشگاه و بعد سعید رفته به وزارت خارجه و در فضاهای سیاسی و جبلی رفته به صداوسیما و حدود سی سالی سابقه داشته، از خبرنگاری تا نمایندگی صداوسیما در بیروت و تا سفارت در تونس و باز معاونت کلان برون‌مرزی در صداوسیما.

راستش من فکر می‌کنم برخلاف خیلی از آدم ها که همیشه جلوی دوربین اند و خودشان را مطرح می کنند هم جبلی و هم جلیلی هر دو از نسل بچه های بی ادعای انقلاب هستند و داخل هیچ باند و گروهی هم نیستند.

الغرض من مانده ام در بین فشار این همه آدم ها و باندها چه طور این آدم که داخل هیچ باند و جریانی نیست بالا آمده است، فقط فکر کردم و دیدم ممکن است این انتخاب درست و هوشمندانه فقط و فقط از ناحیه خود حضرت آقا باشد. درست است که رییسی عزیز آمده است و امیدی در دل ها ایجاد شده اما خیلی از شاهین ها گوشت لخم مسئولیت ها را روی آسمان می زنند و باندهای قدرت نمی گذارند چیزی به زمین بیفتد و سهم بچه های خالص و بی ادعای انقلاب باشد.

از قرار معلوم سعید جلیلی با همه رشادت ها و بزرگی هایش باز هم برمی گردد به همان دولت سایه و چون هیچ وقت نخواست از رانت و آشنا استفاده کند و لابد در نهایت جایگاه کسی مثل آشنا را به او تعارف می کنند! وگرنه قربانی را پوست کرده اند و دل و جگر و قلوه اش را به سیخ هم کشیده اند و برخی از آقازاده ها دندان هایشان را هم تیز کرده اند که بماند!

آنچه مسلم است و حتمی است این که از همین امروز و فردا بر سر راه جلیلی ها و جبلی ها تا دلت بخواهد همین باندهای قدرت مین می کارند تا این بچه های زخم خورده و پاک را دوباره زخمی کنند!

در یک کلام دست‌مریزاد می‌گویم به رهبر عزیز و فرزانه انقلاب به خاطر انتخابی بزرگ و درست که مطمئنم صداوسیما را متحول خواهد کرد و به شما خوبان توصیه می‌کنم که همیشه دنبال نام‌های بزرگ نگردید. از علی‌اکبرها که بزرگ‌تر نداشتیم. کدام‌یک از آن علی‌اکبرها ماندند؟! و متأسفانه همان زخمی که جامعه ما از سلبریتی‌های هنری خورده، هزار بار بزرگ‌ترش را از همین سلبریتی‌های سیاسی و آقا دوربینی‌های یقه‌بسته خورده و آدمی که سی سال در صداوسیما از پایین ترین مسئولیت تا بالاترین را داشته و مردم چهره اش را و نامش را ندیده اند این آدم هر که باشد لااقل سلبریتی سیاسی نیست. آدم‌حسابی است.