«راحله شمس‌آبادی» که در حال آماده‌سازی یک نمایشنامه‌خوانی و یک اجرای عمومی در هفته‌های آتی است، از دغدغه‌ها و استرس‌هایی به خبرنگار ایلنا گفت که هرچند تبدیل به کلیشه‌ای‌ترین حرفهای هنرمندان در ماه‌های اخیر تبدیل شدهاند اما خبری هم از برطرف شدن‌شان نیست.
شمس‌آبادی درباره برنامه‌های پیش‌روی خود و گروهش توضیح داد: اکنون مشغول آماده کردن یک اجرای نمایشنامه‌خوانی برای مهر ماه و همچنین اجرای عمومی «قصه ظهر جمعه» نوشته محمد مساوات در آبان ماه هستیم. بعد از آن هم کاری در دی ماه خواهیم داشت که در حال رایزنی برای اجرای آن در محیط باز هستیم.
او با اشاره به چند نمایشنامه‌خوانی که در تابستان سال جاری داشته است، با تاکید بر جبری که شرایط کرونایی با خود آورده، یادآور شد: اصلا به این دلیل سراغ خوانش به جای اجرا رفتیم چون با تعداد جلسات تمرین کم‌تری آماده می‌شود و بازیگرها شاید ارتباط فیزیکی کم‌تری با هم داشتند. اما حتی با این احتیاط‌ها هم با استرس و با فشار زیادی اجرا رفتیم و با اینکه استقبال مخاطبان هم نسبتا خوب بود اما اعضای گروه با ماسک و در فضای باز و با استرس تمرین می‌کردند.
این کارگردان تئاتر با تاکید بر اینکه امکانات برای اجرا در چنین شرایطی بسیار کم است و همان اندک کمک‌های دولتی هم راه‌گشا نیست، تصریح کرد: ما با این شرایط داریم تئاتر کار می‌کنیم و چراغ تئاتر را به گونه‌ای روشن نگاه می‌داریم. اما حمایت‌های مالی بسیار اندک و روند واکسیناسیون هنرمندان هم بسیار کند و دیرهنگام بود و برای همین خیلی از همکاران‌مان را از دست دادیم.
شمس‌آبادی با بیان اینکه «این گله‌ها و مشکلات همیشه بوده و با کرونا چندین برابر شد.» ادامه داد: همه‌مان امید داریم که در هفته‌های آتی شرایط بهتر شود و بتوانیم وقتی اجرا می‌رویم حداقل با شرایط بهتر و تماشاگر بیشتری مواجه باشیم؛ اما هنوز چیزی مشخص نیست با اینکه افراد بیشتری واکسینه شدهاند و همین می‌تواند اوضاع را عادی‌تر کند اما باز هم مجبوریم بسیار کج‌دار و مریز و با احتیاط و با بودجه‌های اندک و سرمایه‌گذارانی پیش برویم که توقع نداشته باشند سرمایه‌شان برگردد.
او خاطرنشان کرد: ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که اجرا برویم، چون این حرفه و شغل ماست و سال‌ها برایش زحمت کشیده‌ایم. اگر واکسیناسیون جواب بدهد و واریانت قوی‌تری از ویروس به وجود نیاید، قطعا می‌توانیم سال ۱۴۰۱ را محکم‌تر و استوارتر پیش برویم. با همین امیدواری، برنامه «مهر شنبه‌ها» را در سالن مهرگان شروع کرده‌ایم و برنامه‌ها و ایده‌های خلاقانه‌ای برایش داریم که حتی می‌تواند تبدیل به یک جشنواره و رویداد بزرگ‌تر شود.
این کارگردان تئاتر در ادامه یادآور شد: یکی از دغدغه‌ها و برنامه‌هایم این است که بتوانیم آثار استاد بیضایی را هم به صورت نمایشنامه‌خوانی و هم اجرای عمومی روی صحنه ببریم؛ البته در صورتی که هم اجازه استاد و هم مجوز اداره‌کل هنرهای نمایشی را داشته باشیم.
شمس‌آبادی با تاکید دوباره بر مشکلاتی که هنرمندان تئاتر را در خود غرق کرده، خطاب به دولت و مدیران گفت: به داد بچه‌های تئاتر برسید. شاید این درخواست‌ها و فریادها کلیشه‌ای و تکراری شده باشد، اما تنها خواست ما این است که دولت بیشتر از این‌ها به فکر هنرمندان تئاتر باشد و دست‌کم بخشی از خسارات وارده را جبران کند.
او ادامه داد: خیلی از هنرمندان در این مدت وارد حرفه‌های دیگر شدند. وقتی سراغ تعدادی از بازیگران را می‌گرفتم متوجه شدم که بسیاری از آن‌ها تغییر شغل داده و کارمند شدهاند چون در آن زمانی که باید حمایت می‌شدند و خرج زندگی‌شان را می‌دادند، مجبور شدهاند حرفهای را که ۱۰ یا ۲۰ سال برایش زحمت کشیده بودند کنار بگذارند و سراغ مشاغل دیگری بروند. بقیه ما هم اگر کاری را آماده می‌کنیم با هزینه‌های شخصی است و سرمایه‌گذاری نداریم. داریم از جیب می‌خوریم، فقط به این خاطر که معتقدیم تئاتر حرفه و شغل ماست و همین یک کار را هم فقط بلدیم و جوانی و عمرمان را پای آن گذاشته‌ایم.
∎
نظر شما