21 شهریورماه سال 1378، چهار دانش آموز قرآنی به همراه مربیان آنها، هنگامی که در قالب کاروان زیارتی «مهدی قرآن کریم» از سفر زیارتی مشهد مقدس باز می گشتند، در سواحل دریای بهشهر جان به جان آفرین تسلیم کردند.

یکی از افراد این کاروان بی بازگشت، طلبه جوان مرحوم «روح الله قادری» است؛ حجت‌الاسلام احمد قادری برادر وی با ارسال یادداشتی در وصف شخصیت برادرش و آنچه که بر سرنوشت تلخ سفر آنان گذشت، چنین می نویسد: روح‌الله در دی‌ماه سال ۱۳۵۹ در خانواده‌ای روحانی و شهیدپرور، متولد شد؛ ارادت عجیب خانواده‌اش به حضرت امام خمینی(ره) باعث شد که روح‌الله نام گیرد. دوران کودکی، نوجوانی و جوانی، در کنار پدر و مادری که سرمایه معنوی زندگی‌شان، انس با کلام خدا بود، سپری شد.

آنچنان قرآن کریم با روح و روان روح‌الله آمیخته شده بود که حتی قبل از تکلم کامل و ادای صحیح کلمات، تعدادی از آیات روح‌بخش قرآن را به حافظه سپرد.

آرامش معنوی کسوت روحانیت پدر، روح‌الله را مشتاق سربازی امام زمان (ارواحنا فداه) نمود به‌گونه‌ای که عاشقانه و با شور و شوق، تمامی مراحل تحصیلی دبستان، راهنمایی و دبیرستان را در قم با موفقیت سپری کرد و وارد حوزه علمیه قم شد.

در همین ایام، توفیق خدمت افتخاری در واحد فرهنگی مسجد مقدس جمکران را پیدا کرد و ساعات معنوی شب‌های جمعه را تا صبح، با امام زمان خویش، به خلوت می‌نشست.

روح‌الله همیشه قرآن مخصوص حفظ خود را به همراه داشت و از سال ۱۳۷۷، افتخار شاگردی حجت‌الاسلام‌ والمسلمین محمدمهدی طباطبایی (پدر بزرگوار نابغه قرآنی) را پیدا کرد و در کلاس‌های حفظ، که در دارالتلاوه مسجد اعظم تشکیل می‌شد، حضور یافت.

روح‌الله اگر چه در سال اول حوزه و در مدرسه علمیه شهید صدوقی تحصیل می‌کرد؛ اما همزمان با عنوان یک بسیجی فعال و مربی قرآن کریم، به تدریس اشتغال داشت.
از ویژگی‌های بارز اخلاقی او، اقامه نماز اول وقت او بود؛ مادرش می‌گفت: در زمان خرید حلقه ازدواجش، در خاطره‌انگیزترین روز زندگی‌اش، با شنیدن صدای اذان، دست از خرید کشیده و برای اقامه نماز و ادای فریضه الهی راهی مسجد شد.

این طلبه بسیجی، شیفته و دلداده امیرالمؤمنین علی(ع) بود و اگر کسی فضیلتی از آن حضرت را نقل می‌کرد که تا آن زمان نشنیده بود، برایش هدیه‌ای در نظر می‌گرفت.
او جوانی هیئتی بود که توانسته بود شور و شعور حسینی را با عشق به حضرت سیدالشهدا(ع)، درآمیزد. با مشاهده اندکی تربت حضرت ابی عبدالله‌الحسین(ع)، دلش روانه کربلایی می‌شد که تا آخر عمر کوتاهش، هیچ وقت آن را زیارت نکرد.

برای شرکت در مجالس انس با اهل بیت(ع)، لحظه شماری می‌کرد و خود، در برپایی پرشور آن، از هیچ اقدامی دریغ نمی‌کرد.

مرحوم روح‌الله قادری، شاعری خوش ذوق بود و در کنار سایر فعالیت‌های خود، اشعاری با عناوینی چون: عید غدیر خم، پنج تن آل عبا، مهدی آل محمد(عج)، میلاد امام خمینی(ره)، سه دسته گل، حدیث خون، طریق عشق و...، سرود.

ابراز مهر و محبت نسبت به والدین و اهل خانواده، عشق به شهدا و برقراری ارتباط معنوی با آنان، پایداری در راه ارزش‌های انقلاب اسلامی، ابراز علاقه عجیب به شخص امام راحل و رهبر عزیز انقلاب، از ویژگی‌های برجسته روح‌الله بود.

او چنان دل‌بسته شهدا شده بود که در روزهای پایانی حیات خود، پیراهن دو عموی شهیدش، سردار شهید، محمود قادری و بسیجی شهید، محسن قادری را به مادرش سپرد و از او تقاضا کرد تا به‌گونه‌ای ویژه، آن‌ها را نگهداری کند تا حرمت آن، محفوظ باشد.

نوروز هر سال، وقت قرار عاشقی روح‌الله با شهدا بود و این عشق، او را از طریق راهیان نور، به سمت غرب و جنوب کشور می‌کشاند. این طلبه بسیجی، پس از یک سال تحصیل در حوزه علمیه قم، فرمایش رسول خدا(ص) مبنی بر «النکاح سُنّتی» را عملی ساخت و در اولین سفر به همراه همسر خویش، به پابوس حضرت رضا(ع)، مشرف شد.

فراهم کردن مقدمات این سفر، در قالب اردوی زیارتی حافظان و مربیان قرآن، به عهده «مهد قرآن کریم استان قم»، بود؛ سفری که هیچ‌گاه بازگشتی در آن نبود.

به تشخیص مسئولان وقت آن نهاد، مسیر بازگشت به سمت قم، از شمال کشور تعیین شد و متأسفانه روح‌الله به همراه شش نفر دیگر از حافظان و قاریان قرآن در ۲۱ شهریور سال ۱۳۷۸، در حادثه‌ای تلخ، لحظات پایانی عمر قرآنی و پربرکت خود را، اسیر دریای مواج زاغمرز بهشهر می‌شوند و این‌گونه جامعه قرآنی کشور را در غم فرو می‌برند.

حجت‌الاسلام مرحوم غلامعلی شاکری‌نیا، مربی و حافظ کل قرآن کریم، طلبه بسیجی مرحوم روح‌الله قادری، مربی و حافظ ۱۵ جزء قرآن کریم، مرحوم محمدمهدی آیت‌اللهی، دانشجوی شیمی و حافظ ۱۵ جزء مصحف شریف، به‌ اتفاق نوگلان قرآنی، دانش آموزان مرحوم محمدحسن و محمدحسین میرزابابایی، مهدی مرادی و علی چراغی روحشان از سرای ناپایدار دنیا پرکشید و در جوار رحمت حق، آرام گرفتند.

پس از آن، مسئولان کشوری و استانی در پیا‌م‌های تسلیتی، با خانواده‌های داغدار این عزیزان، ابراز همدردی کردند و مجلس یادبود آنان، در مسجد اعظم قم، برگزار شد.
بر روی سنگ قبر این عزیزان قرآنی که در جوار قبور مطهر شهدای علی بن جعفر(ع) قرار دارد، این ابیات نوشته شد:

هست غریق دریا، جزء شهیدان
زیرا چنین بیان کرد، ختم رسولان
اشراف اُمتش را اینگونه فرمود
حفاظ قرآنند و شب زنده‌داران