صاحبخبر - مصطفی کیایی، کارگردان و فیلمنامهنویس یکی از دلایل افت مخاطب را کمبود ژانر دانست و اینکه بسیاری از علاقهمندان نمیتوانند اثری را پیدا کنند که مورد علاقهشان باشد؛ چراکه آثار پرفروش و پربیننده ما یا «کمدی» هستند یا «اجتماعی» که اغلب گروه خاصی از مخاطبان جامعه را دربرمیگیرد.
به گزارش ایسنا، سازنده سریال «هم گناه» که در برنامه «پرانتز باز» رادیو نمایش با موضوع «جامعه، مخاطب و فیلمساز» حاضر شده بود، در ادامه صحبتهای خود خاطرنشان کرد: البته در تولیدات ما، حدود دو سوم آثار اصلا قرار نیست جریان سینما را جلو ببرند و مخاطب را به سالن بکشانند؛ این در حالی است که در تمام دنیا تقریبا این قضیه برعکس است. در کشور ما آثار خاص و آرت و در مجموع آثاری که مخاطب کمتری دارند، غالبتر هستند و در حقیقت میتوان گفت یک قصه گریزی وجود دارد که باعث شده فیلمسازها به سمت قصهگویی نمیروند.
کیایی تاکید کرد: در ایران سینمای ژانر کم داریم و باید روی این قضیه کار کنیم. در دهه ۶۰ و ۷۰ این آثار بیشتر بود اما در سالهای اخیر، خصوصا ۱۰ـ۱۵ سال گذشته، مشکل ژانر داریم.
در ادامه صحبتهای مصطفی کیایی، نیما رئیسی که در سریال شبکه نمایش خانگی «آنها» به تهیهکنندگی پرویز پرستویی و در ژانر ترسناک بازی کرده است، از این سریال به عنوان مجموعهای که با اتفاقهای نو همراه بوده است یاد کرد و افزود: تولیدکننده سریال با تولید این اثر ریسک بزرگی کرد.
کیایی هم گفت: اینها در قدمهای اول است ولی باید قدمهای بعدی برداشته شود. توقع کمتری داشتیم ولی اتفاقات خوبی افتاد.
در بخش دیگری از این برنامه، علیرضا بهرامی، کارشناس «پرانتز باز» با اشاره به گلهمندی مصطفی کیایی از ساخت بیرویه آثار کمدی، در این ارتباط به ضعف در تولید آثار مبتنی بر «کمدی موقعیت» اشاره کرد و افزود: آثار کمدی ما دو وجه غالب بیشتر ندارند؛ یا بازی با الفاظ است که از همان سیاه بازی ما نشات میگیرد و دیگری لودگی است و انتظار دارند مخاطب با تولید چنین کارهایی بخندد.
او تاکید کرد: کمدی موقعیت در آثار ما به ندرت دیده میشود و این نتیجه غفلت سینمای ما از ادبیات طنز ماست. اگر نویسندگان طنز ما سهمی داشتند، وضعیت بهتری را شاهد بودیم. به همین دلیل است که با شرایطی مواجه هستیم که خود گردانندگان این نوع آثار (از جمله جواد رضویان) از آثار کمدی از این دست، به عنوان فیلمهای شانه تخممرغی یاد میکنند.
ادامه صحبتهای کارشناس «پرانتز باز»، با این پرسش نیما رییسی، مجری برنامه همراه شد که قبول دارید تلویزیون در حوزه تولید مجموعههای کمدی کمی موفقتر عمل کرده است و در این زمینه به سریالی مانند «پایتخت» اشاره کرد.
بهرامی پاسخ داد: مجموعهای از عوامل شامل انتخاب بازیگر، کارگردانی و متن، باعث شد که برخی سریالهای کمدی در این سالها بتوانند خودشان را از استانداری بالا بکشند. کارهایی که در دهه ۶۰ سینما، یا اصلا نداشتیم و یا اگر داشتیم خوبشان را داشتیم و حد میانه رعایت میشد. تجربههای موفق تلویزیون هم به دلیل رعایت اصول بدیهی است که برای کمدی عنوان میشود.
نیما رئیسی هم در تایید این صحبتها، یادآور شد، «سینما اصول خودش را دارد که این اصول در دهه ۶۰ اتفاق میافتاد اما از جایی به بعد رها شد و سینمای آرتیستیک ما هم به سمت شخصیسازی پیش رفت.»
بهرامی در ادامه این جملات، درباره شخصیسازی سینمای هنری اضافه کرد، در حقیقت آدمها را در بغضی فرو بردیم که به جریان تجاری سینما یک «نه» بزرگ بگویند و نتیجه این شد که از سمت دیگر پشتبام افتادیم و نتوانستیم حد میانه را داشته باشیم.
نغمه دانش، دیگر کارشناس «پرانتز باز» هم با تاکید بر اینکه «اصولا امر خنثی در جهان هستی نداریم و با این نگاه، سینما هم نمیتواند خنثی باشد»، خاطرنشان کرد: سینما باید برای خودش مسئولیت اجتماعی قائل شود و میتواند گفتمان انتقادی را در درون خودش داشته باشد. سینما باید تلاش کند سطح سلیقه مخاطب خود را بالا ببرد. خیلی مهم است که آینده جامعه را بتواند هدفگیری و آینده روشنتری را ترسیم کند. سینما حتی میتواند بحرانهای جامعه را پیشبینی کند؛ همانند آنچه در حوزه بحران کم آبی با ساخت فیلمهای مستند شاهد بودیم.
فرانک آرتا هم در این بخش از صحبتهای خود، با ابراز مخالفت درباره شخصیسازی سینمای هنری در کشورمان، در عین حال تاکید کرد: اگر میخواهیم در مجموع سینمای بالندهای داشته باشیم، به نحوی که هم آثار مستقلمان ساخته شود و هم سینمای بدنه بالندهای داشته باشیم، باید در درجه اول متولیان امر به اندیشه اهمیت بدهند.∎
نظر شما