به طوری که قادر باشد از تواناییهای کشورهای این قاره در جهت اعمال اراده خود در نقاط مختلف جهان بهره ببرد تا اتحاد جماهیر شوروی به عنوان ابر قدرت رقیب در میدان حاضر و سایه جنگ سرد بر سر همه جهان بویژه اروپا برقرار بود، این تلاش واشنگتن همواره به بار می‌نشست.

اروپا به سرعت تلاش کرد اقتصاد خویش را سر و سامان دهد. با خلق یورو آنها سعی کردند از زیر سیطره دلار خارج شوند و پای پول که به میان آمد، اندک اندک اختلافها آشکار شد و بالا گرفت.

ماجرای اوکراین و تصرف شبه جزیره «کریمه» اوج این تغییرات در جهان جدید بود. اوکراین قربانی محاسبات غلط و زیاده خواهی‌های آمریکا از یکسو و تلاش روسها برای حفظ آخرین بقایای امپراتوری پیشین خود از سوی دیگر شد.

از همان آغاز روشن بود که کاخ سفید قادر نخواهد بود بسان گذشته با ترساندن پایتختهای اروپایی از روسیه، برای مبارزه با کرملین از آنها استفاده ابزاری کند. اما باز هم آنها عقب ننشستند.

تهدیدها و تحریمها و هشدارها شروع شد و تاوان تمام این آزمون و خطاهای سنگین را مردم اوکراین پرداختند.

حالا خبر می‌رسد که رؤسای کشورهای اروپایی، یکی یکی و به دور از چشم کاخ سفید درصدد حفظ روابط خود با کرملین برآمده و حاضر به همراهی با آمریکا در این غایله نیستند.

 در آخرین مورد پوتین و رئیس جمهور فرانسه در ارمنستان با یکدیگر ملاقات کرده و برای ترمیم روابط دو کشور مذاکرات مهمی داشته‌اند. همزمان نامه غافلگیرکننده‌ای از وزیر خارجه آلمان خطاب به اتحادیه اروپا آشکار شد که در آن «اشتاین مایر» از همتایان خود خواسته است تا در قضیه اوکراین با کرملین کنار بیایند.

 این اخبار به همان نسبت که برای روسها مسرت بخش، برای آمریکاییها اما نگران کننده است. آنها شاهدند که روسیه با یکایک کشورهای مؤثر در اروپا رایزنی کرده و آنها را با خویش همراه می‌سازد. پایتختهای اروپایی نیز نشان داده‌اند که میان تجارت پررونق با مسکو و هشدارهای تکراری آمریکا برای هراس از روسیه، همیشه پول و تجارت را انتخاب می‌کنند!