به گزارش برترین ها به نقل از یورونیوز، محققان در قالب دو اکیپ در مرکز تحقیقات ویک فارست در ایالت کارولینای شمالی با تکنیک چاپ سه‌بعدی (۳D printing) بافت های کبدی انسانی رشد یافته در آزمایشگاه را در قالبی مکعبی شکل به ضخامت یک سانتیمتر چاپ کردند.

این بافت به اندازه ای قوی است که می تواند ۳۰ روز زنده بماند و مشابه بدن انسان عمل کند.

دو تیم نخست مسابقه هر کدام از تکنیکی متفاوت برای ساخت کبد مصنوعی استفاده کرده اند. تیم وینستون که مقام اول را بخود اختصاص داده است ۳۰۰ هزار دلار دریافت می کند و این اجازه را خواهد داشت تا تحقیقاتش را در آزمایشگاه ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) پیش ببرد. تیم دبلیوفرم نیز جایزه ۱۰۰ هزار دلاری را دریافت خواهد کرد.

جیم رویتر، مدیر همکاري فناوری فضایی ناسا، درباره مسابقه این سازمان گفت:« وقتی ناسا این چالش را در سال ۲۰۱۶ آغاز کرد مطمئن نبودیم که برنده ای خواهیم داشت. بسیار استثنایی خواهد بود که یک روز در مورد پیوند نخستین عضو مصنوعی بشنویم و این فکر را کنیم که چالش جدید سازمان ناسا امکان دارد نقش کمی در تحقق آن داشته باشد.»

چالش بافت عروقی ناسا با هدف تسریع در آن دسته از نوآوری های مهندسی بافت انسانی برگزار شد که میتوانند در کاوش های فضایی آینده و همچنین در زندگی بشر بر روی زمین مورد استفاده قرار گیرند.

ساز و کار بافت های بدن برای تأمین مواد مغذی، رساندن اکسیژن به سلول ها و از بین بردن مواد زائد متابولیکی، متکی به رگ های خونی میکروسکوپی و به فرایند پرفیوژن معروف است. از آن جا که بازآفرینی این فرآیند در بافت های مهندسی شده کار آسانی نیست، ناسا از تیم ها خواسته بود تا استراتژی هایی برای ساخت بافت با رگ های خونی مصنوعی کاربردی تهیه و آزمایش کنند.

تیم های برنده از فناوری های چاپ سه بعدی برای ایجاد قالب های ژل مانند که شبیه داربست بودند استفاده کردند. آنان به این طریق شبکه ای از کانال ها را پدید آوردند که به بافت اجازه می داد سطح اکسیژن و مواد مغذی کافی برای زنده نگه داشتن بافت ها را حفظ کند و به مدت دستکم ۳۰ روز در آزمایشگاه زنده بماند.

لین هارپر، مدیر چالش در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در سیلیکون ولی کالیفرنیا، در این باره گفت: «ارزش یک بافت مصنوعی کاملاً به این بستگی دارد که تا چه حد شبیه بدن انسان عمل می کند. آنچه باید رعایت شود از یک اندام به اندام دیگر متفاوت است و به همین خاطر بازسازی این کار بسیار دقیق و پیچیده ای به شمار می رود.»

دانشمندان امیدوارند نتایج این تحقیق به دوام طولانی‌تر بافت های ضخیم سه بعدی برای مقاصد درمانی و تحقیقاتی و در نهایت جایگزینی اعضای بدن کمک کند.

در کوتاه مدت این بافت ها میتوانند در آزمایشات دارویی و مدل سازی بیماریها را سرعت بخشند و در بلند مدت با اندام های مصنوعی تولید شده زندگی بیماران را تغییر دهند.

این فناوری در صورت تکامل نهایی می تواند کمبود اعضای پیوندی انسانی را در بیمارستان ها مرتفع سازد و لیست انتظار پیوندی را کوتاه کند.