این یک واقعیت است که کیفیت سانتر از جناحین در پرسپولیس چه در جریان بازی و چه در ضربات کرنر در حد استاندارد یک تیم مدعی قهرمانی است. با حضور مهدی ترابی و نفراتی، چون امید عالیشاه، سیامک نعمتی، وحید امیری، احمد نوراللهی و سعید آقایی (البته در رقابت‌های این فصل لیگ قهرمانان غایب است) سرخ پوشان با توجه به تنوع تمرینات تاکتیکی خود قادرند در بازی‌های رسمی نیز این کار را انجام داده و از هر نقطه زمین، با ارسال‌های دقیق، مهاجمین خود را صاحب موقعیت گلزنی کنند.

نمونه این اتفاق را در بازی مقابل الوحده دیدیم که ابتدا کرنر ارسالی را کنعانی زادگان به سمت دروازه حریف شلیک کرد، توپ از روی خط دروازه بیرون کشیده شد و در ادامه پرسپولیس با استفاده از توپ‌های برگشتی و با ضربه قاطع سیدجلال حسینی به گل رسید. گلی که نشان می‌دهد گل محمدی و مطهری تا چه اندازه روی ضربات ایستگاهی و توپ‌های برگشتی تاکید دارند.

در بازی دوم مقابل الریان باز هم این اتفاق تکرار شد. سرخ‌ها در نیمه اول تمام توپ‌های خود را روی تیر یک ارسال کردند که ثمری نداشت، اما باز هم روی این موضوع پافشاری کردند و جالب این که به نتیجه رسیدند. مهدی ترابی از نقطه کرنر یک سانتر دقیق انجام داد و کامیابی نیا با جایگیری درست و ضربه‌ای دقیق و البته تمرین شده، گل حساس سرخ پوشان مقابل الریان را به ثمر رساند تا در ادامه سیامک نعمتی و امید عالیشاه با دو ارسال از جناحین مغانلو را در موقعیت گلزنی قرار دهند.

اگر به بازی‌های لیگ هم برگردیم برای نمونه کافی است آخرین بازی پرسپولیس مقابل نساجی را مرور کنیم که سرخ‌ها چطور روی ارسال دقیق مهدی ترابی، به نساجی گلزنی کرده و گره بازی را مهدی ترابی روی یک ضربه ایستگاهی به سادگی هرچه تمام‌تر برای تیمش باز کرد.

به هر ترتیب پرسپولیس به طور مشخص روی ضربات ایستگاهی به شدت زهردار عمل می‌کند و از انواع تاکتیک‌های شروع مجدد حتی اوت دستی، نهایت بهره را می‌برد. این موضوع نشان می‌دهد گل محمدی در تمرینات چقدر روی این تاکتیک تاکید دارد. تاکتیکی که امروز و در فوتبال روز دنیا یکی از راه‌های ثابت شده برای گلزنی به حریفان است.

طرفداری