سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: اسماعیل آذر با بیان این مطلب در مراسم پاسداشت مقام عطار نیشابوری حکیم و شاعر گرانقدر ایرانی که به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و به مناسبت روز بزرگداشت این شاعر با حضور جمعی از استادان برجسته ایرانی و خارجی در فضای مجازی برگزار شد، گفت: قرن نوزدهم در غرب به دوره ویکتوریا یا رمانتیسیسم مشهور است و بخشی از مکتب رمانتیک، یعنی گرایش یافتن به شرق و در شرق، هیچکجا مرغوبتر و قابل توجهتر از ایران نیست. استاد ادبیات دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات ادامه داد: قبل از عطار نیشابوری، سنایی غزنوی را داریم. شاید اگر سنایی نبود، از عطار خبری نمیشد و اگر عطار نبود، مولوی هم وجود نمیداشت. این سه شاعر، سه قله رفیع عرفان پارسی هستند. وی اضافه کرد: اولین بار شخصیتی به نام «تولوگ» درباره تصوف کتاب نوشت. قلب تصوف به عرفان نزدیک است، قله عرفان نظری هم «ابن عربی» است. سخن ابن عربی این بود که تنها جای «تناهی» که «لایتناهی» در آن حضور پیدا میکند، سینه انسان است. در این میان چندین کتاب درباره تصوف در اروپا به رشته تحریر درآمد که قلب مباحث آنها، عرفان است و صدالبته که سخن عرفانی از زبان عطار نیشابوری شیرینتر بود. به این ترتیب سخن عطار کمکم در اروپا سایه گستراند. این استاد دانشگاه با بیان تاریخی از چگونگی آشنا شدن اروپاییان با زبان فارسی و عطار نیشابوری ادامه داد: ویکتور هوگو با خواندن کتابی درباره خلاصه آثار عطار، به این شاعر علاقهمند شد و اثر خاصی را در این زمینه خلق کرد. شیوه تفکر عطار و مولوی سبب شد غرب، قفس خود را بشکند و به اندیشه ما علاقه بیشتری نشان دهد.
او در بخشی از سخنان خود تأکید کرد: در مکتب «پارناس» اقتباس از شرق تشویق میشد و برای این اقتباس، سراغ عطار نیشابوری رفتند. آرموند رنو کتابی به نام «شبهای ایرانی» دارد که یکی از محورهای آن عطار نیشابوری بود. لویی آراگون، زبان مرغان منطقالطیر را عوض کرد، در کتاب او، مرغان با الیزا (همسر لویی) سخن میگفتند. در ادامه رضا اشرفزاده سخنرانی کرد و گفت: عطار با توجه به آثار خودش و تذکرهنویسانی که درباره او نوشتهاند، بلندهمت است و سر به درگاه هیچ قدرتی فرود نیاورد. آثار عطار بر پایه سه اصل استوارند. عشق، زیبایی و عرفان و عشق بنمایه اصلی آثار است.
نظر شما