گروه بین الملل-رجانیوز: وندی شرمن به دستگاه سیاست خارجی آمریکا اضافه شد تا خاطرات زیادی برای دولت روحانی یادآوری شود. خاطراتی از مذاکرات هسته‌ای که بعد از آن شرمن را به تمسخر تیم ظریف در ندانستن معنای کلمات انگلیسی واداشت. شرمن که معتقد است ژن ایرانی‌ها را فریبکاری تشکیل داده، در کتاب خاطرات خود از حیله گری‌هایش می‌گوید که چگونه با گریه کردن در مذاکرات توانسته عقب نشینی تیم مذاکره کننده ایرانی را بدست بیاورد. او توضیح داده که چگونه با اسم کوچک صدا زدن تیم ایرانی و گفتن «جواد» و «عباس» به ظریف و عراقچی، سعی می‌کرده تا اعتماد آنها را بیشتر جلب کند و یکه تاز عرصه توافق هسته‌ای و تحمیل خواسته‌های آمریکا گردد. او البته در آخرین مواضع خود در مورد برجام که در سنای آمریکا داشته و توانسته جمهوریخواهان زیادی را با خود همراه کند از لزوم گسترش توافق هسته‌ای و نوشتن توافقی جدید به جای بازگشت آمریکا به برجام و رفع تحریم‌ها به شدت دفاع کرده است.
به گزارش رجانیوز: سنای آمریکا دیشب گزینه جو بایدن رئیس جمهوری این کشور برای سمت قائم مقام وزارت امور خارجه را با ۵۶ رأی موافق در برابر ۴۲ رأی مخالف تائید کرد. در این رای گیری بر تعداد جمهوری خواهانی که به حمایت از وی رو آوردند نیز افزوده شده بود و ۶ تن از جمهوریخواهان در رأی گیری مذکور به حامیان وندی شرمن پیوستند.
شرمن که در جریان مذاکرات برجام معاونت سیاسی وزارت امور خارجه دولت اوباما و ریاست هیئت مذاکره‌کنندگان آمریکایی را بر عهده داشت از نظر هیات حاکمه آمریکا کارنامه موفقی داشته است.
شرمن در سنای آمریکا در مورد ایران و برجام چه گفت؟
وندی شرمن نظرات خود را به عنوان گزینه پیشنهادی جوبایدن برای مقام معاونت وزارت امور خارجه آمریکا را در سوم مارس (۱۳ اسفند99) برابر نمایندگان مجلس سنا بیان کرده بود.
شرمن در سخنان خود گفته بود به باور او دولت بایدن بر آن نیست تا همان رویکردی را در قبال برنامه هسته‌ای ایران در پیش گیرد که شش سال پیش از سوی دولت اوباما صورت گرفت. باید یادآور شد که جو بایدن در آن هنگام معاون اوباما بود.
شرمن گفته بود که رویکرد بایدن در قبال توافق هسته‌ای با ایران «الزاما برخاسته از شرایطی است که اکنون در آن قرار داریم»
گزینه پیشنهادی بایدن برای معاونت وزارت امور خارجه در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد که اوضاع جهان از سال ۲۰۱۶ تا به امروز دستخوش تغییرات زیادی شده است.
او گفت: «شرایط تغییر کرده است، ژئوپلیتیک منطقه تغییر کرده است، و از این رو، رویکرد ما [در قبال ایران] نیز باید متناسب با این تغییرات، تغییر کند.»
تلاش ظریف برای ارتباط مخفیانه با دولت بوش!
از جمله موارد مهم در ارتباط با شرمن کتاب خاطراتی است که وی منتشر کرده و در خصوص تیم ایرانی مذاکره کننده در برجام توضیحات مهمی داده است.
وی در کتاب «نه براي ترسوها، درس هايي در مورد شجاعت، قدرت و پشتکار» (Not for the Faint of Heart - lessons in Courage, Power & Persistence) جلوه های جدیدی از آن چه در فرایند مذاکرات روی داده است را نمایان ساخته است.
نماينده دائمي ايران در سازمان ملل تلاش کرد کانال ارتباطي مخفيانه‌ای با دولت آمريکا برقرار کند، ولی دولت بوش دستِ رد به تلاش هاي وي زد؛ آن مرد، کسي نبود جز (محمد) جواد ظريف
شرمن افزود: اولين بذرهاي نحيف و لطيفِ توافق هسته اي ايران در سال 2002 پس از سخنراني جرج دبليو بوش، رئيس جمهور وقت آمريکا، در برابر کنگره کاشته شد. بوش در آن سخنراني، ايران را در کنار عراق و کره جنوبي، «محور شرارت» خوانده بود. پس از آن سخنرانيِ بوش، نماينده دائمي ايران در سازمان ملل تلاش کرد کانال ارتباطي مخفيانه اي با دولت آمريکا برقرار کند، ولي دولت بوش دستِ رد به تلاش هاي وي زد، اما جان کري، که در آن زمان رئيس کميته روابط خارجي سناي آمريکا بود، متوجه تلاش هاي نماينده دائمي ايران در سازمان ملل شد و او را شخصيتي آينده نگر در ميان نخبگان (سياسي) ايراني يافت که وي (جان کري) مي تواند با او وارد معامله شود. البته آن مرد، کسي نبود جز (محمد) جواد ظريف.
تیم ایرانی امتیاز ناچیزی می خواستند که بگویند برای کسب هر امتیاز در این مذاکرات به سختی جنگیده اند
وندي شرمن در فصل 7 اين کتاب با عنوان «موفقيت» نوشت: وقتي ما در نهايت به پايان مذاکرات رسيديم، چنان بود که گويي هرگز از خط شروع نيز عبور نکرده بوديم. ما در اتاق کوچکي در هتل کوبورگ، منتظر پايان مذاکرات بين جان کري و جواد ظريف بوديم، ولي وزير امور خارجه ايران قانع نمي شد و هنوز هم منتظر يک سازش ديگر و (اخذ) يک امتياز ديگر از ما بود. البته آن امتيازي ناچيز بود که صرفاً مي توانست به آنان (مذاکره کنندگان ايراني) اجازه دهد که بگويند براي کسب هر امتيازي در اين مذاکرات به سختي جنگيده اند. در 13 ژوئيه، ما بيست و ششمين روزِ خود را در هتل کوبورگ مي گذرانديم. از آنجايي که جان کري پاي خود را هنگام دوچرخه سواري شکسته بود و با عصا راه مي رفت، تمام وزراي خارجه کشورهاي پنج به علاوه يک براي گفتگو، به اتاق جان کري مي رفتند. وقتي در نهايت ظريف و کري در آن اتاق با يکديگر شروع به مذاکره رو در رو کردند، من آنجا نبودم، اما دستياران جان کري، از جمله کريس باکمير، کارشناس تحريم ها در وزارت امور خارجه آمريکا، آنجا حضور داشت. ظريف باز هم به دنبال نوعي سازش يا امتياز بود تا بتواند پس از کسب آن، موافقت خود را با توافق هسته اي (برجام) اعلام کند. در هر صورت، ما (آمريکا) خودمان را از قبل براي چنين لحظه اي آماده کرده بوديم. کريس (باکمير) فهرستي کوتاه از افراد و نهادهاي ايراني که تحت تحريم آمريکا بودند و ما هنوز آن ها را از فهرست تحريم ها خارج نکرده بوديم، در دست داشت تا ما در صورت لزوم بتوانيم آن ها را نيز به فهرست افراد و نهادهايي که به دنبال توافق برسر برجام، از تحريم هاي آمريکا خارج مي شوند، اضافه کنيم.
روایت شرمن از ارتباط صمیمانه و عاطفی با تیم ظریف
ن وشته ها و مصاحبه های مذاکره کننده ارشد آمریکایی (وندی شرمن) با اندیشکده آمریکایی "آسپن"، انديشکده بيکر دانشگاه "رايس"، نشریه "فارن پالیسی/ Foreign Policy"، نشريه "فارن افرز/Foreign Affairs" مطالب مهمی در خصوصی شیوه حیله گری آمریکا دارد. در صحبت های شرمن آمده است:
«ما اکنون در مذاکرات با ایران به اسم کوچک همدیگر را صدا می‌زنیم و به انگلیسی صحبت می‌کنیم چیزی که خیلی با قبل فرق دارد و گفتگو را بسیار راحت‌تر کرده است؛ ما خانواده‌های همدیگر را نیز می‌شناسیم و هر وقت لازم باشد به هم ایمیل یا تلفن می‌زنیم . هم اکنون به مراحل بسیار حساس و سخت رسیده‌ایم و ایرانی‌ها باید تصمیم‌های بسیار مهمی را اتخاذ کنند. مذاکرات با زبان انگلیسی و بسیار ساده و روان انجام می‌شود، در صورت نیاز به هم ایمیل می‌زنیم و یا تلفنی حرف می‌زنیم تا کارها را با هم هماهنگ کنیم.»
«هرچند بي اعتمادي ها هرگز برطرف نشد، اما به واسطه بحث هايي که عباس عراقچي و من، مجيد روانچي و من در مورد "موضوعات شخصي" داشتيم، اين مسئله در طول مذاکرات به ما کمک کرد که دستکم صبوري بيشتري مقابل هم به خرج دهيم. ما همچنان به يکديگر ايميل مي زنيم و بايد بگويم که اين تغيير بزرگي در روابط ديپلماتيکي بود که شاهدش بوديم. علاوه بر اين، اين "رابطه شخصي" بين وزرا موجب شد تا ما بتوانيم ملوان هايي را که ايران بازداشت کرده بود، بسرعت به خانه بازگردانيم.»
«دستکم براي ايالات متحده، مذاکرات هرگز مبتني بر اعتماد نبود. هم من و هم همتايم، عباس عراقچي در طول مذاکرات براي اولين بار نوه دار شديم. حتي بعد از آن برهه انساني، که من و عباس عراقچي فيلم نوه هايمان را به يکديگر نشان داديم، مذاکرات به همان اندازه قبل مبتني بر بي اعتمادي ادامه يافت.»
«گفته می‌شود زنان زمانی که خشمگین می‌شوند، گریه می‌کنند. من در طول این سال‌ها تلاش کردم که این کار را متوقف کنم. در یکی از آخرین بخش‌های مذاکرات قطعنامه شورای امنیت بود که اگرچه اساساً امر جدایی از مذاکرات نبود، اما باید با قطعنامه‌های قبلی اجماع می‌شد . روز بیست و پنجم از ۲۷ روز دور آخر مذاکرات در هتل کوبورگ بود ما در یک مایلی بیرون هتل نشسته بودیم. هیچ یک از ما زیاد نخوابیده بودیم. من قطعه کاغذی را وسط میز گذاشتم که در آن شاخص‌هایی که فکر می‌کردم کارساز است و باید به عنوان جزییات در قطع نامه ذکر شود، گفته شده بود.
عباس عراقچی گفت که خب من فکر می‌کنم این کارساز است و من با خودم گفتم پس ما به توافق رسیدیم. او گفت فقط یک چیز! این حمله همیشگی ایرانی‌هاست که می‌گویند"فقط یک چیز". من خشمگین شدم. از به تاخیر افتادن و کش دادن مذاکرات که برنامه من برای بازنشستگی و بازگشت به هاروارد را به تاخیر انداخته بود، خشمگین شدم. من شروع به فریاد کشیدن کردم و گفتم شما همه چیز را به خطر می‌اندازید. اینجا بود که نتوانستم جلوی اشک ریختنم را بگیرم. همه ساکت شده بودند چون این وندی شرمنی بود که تا آن روز ندیده بودند. بعد از آن عباس گفت بسیار خب. ما قبول می‌کنیم.
این صحبت‌ها در حالی است که رهبرانقلاب خطاب به مذاکره کنندگان ایرانی که محو روابط احساسی با تیم فریبکار آمریکایی شده بودند، فرموده بودند: «به مسئولین گفتیم به طرف مقابل اعتماد نکنید، به لبخند او فریب نخورید، به وعده نقد که می دهد ــ وعده نقد، نه عمل نقد ــ اعتماد نکنید، [چون] وقتی خرش از پل گذشت، برمی گردد و به ریش شما می خندد! اینقدر اینها وقیحند.»
عملکرد ناشیانه تیم مذاکره کننده در استفاده از لغات انگلیسی
برای فهم پشت پرده این ماجرا کافی است که نگاهی به صحبت‌های 22 مارس – 2 فروردین 96 - وندی شرمن در اندیشکده وودرو ویلسون و در حضور کاترین اشتون بیاندازیم؛جایی که با تمسخر می‌گوید زبان اهمیت دارد!
مذاکره کننده ارشد آمریکا با تمسخر درباره توافق هسته ای اینگونه می‌گوید:
So Iran made an agreement to do all of the technical things necessary to ensure that all the pass ways to fissile material are closed down, a covert supply chain could not be established, the P5+1 and European Union agreed to “lift” -which in English means “suspend” in Iranian terms means “end”, which is why we used the word “lift”; one of the things one does in diplomacy “ language matters”- but to lift sanctions that applied in nuclear round but not sanctions in countering terrorism, not sanctions about human rights abuses, not sanctions about proliferation, not sanctions about weapons transfer.
پس به این ترتیب ایران توافق کرد تمام کارهای فنی لازم برای اطمینان دادن از این که تمام مسیرهای تامین مواد شکافت پذیر در این کشور مسدود شده و هیچ زنجیره ای مخفیانه¬ای هم برای تامین مواد شکافت¬پذیر در این کشور قابل شکل¬گیری نباشد را به انجام برساند و 5+1 و اتحادیه اروپا توافق کردند که (با پوزخند) تحریم های هسته‌ای را (موقتا متوقف کنند)، lift لغتی است که در زبان انگلیسی به معنی (معلق نگاه داشتن ,و یا موقتا متوقف کردن) است اما طرف ایرانی lift را به معنی (پایان دادن و خاتمه دادن ترجمه می کرد و به همین دلیل هم ما از این لغت استفاده کردیم- یکی از کارهایی که شخص در دیپلماسی انجام می‌دهد این است که توجه کند زبان اهمیت دارد - و خود این معلق نگه داشتن فقط شامل تحریم های هسته ای و نه تحریم های مربوط به مقابله با تروریزم و یا تحریم های مربوط به نقض حقوق بشر و یا تحریم های مربوط به اشاعه و یا انتقال تسلیحات می شود.
نظر شما