بازار؛ گروه بین الملل: پروفسور «ادموند فلپس» اقتصاددان امریکایی و استاد دانشگاه کلمبیا در سال ۲۰۰۰ به عنوان عضو برجستهٔ انجمن اقتصاد آمریکا انتخاب شد و در سال ۲۰۰۶ به واسطهٔ کار بر روی بده بستان‌های بین دوره‌ای در اقتصاد کلان جایزه نوبل اقتصاد را دریافت نمود.

«ادموند فلپس» برنده جایزه نوبل اقتصاد در مورد وظایف مهم اقتصاد در گفتگویی اختصاصی به خبرنگار بازار گفت: هیچ موفقیتی بدون چشم انداز شکست و هیچ ماجراجویی بدون خطای احتمالی وجود ندارد. یکی از وظایف مهم اقتصاد این است که اجازه دهد نوآوران ریسک کنند و از روی لیاقت خود موفق شوند یا شکست بخورند بدون اینکه اثرات مخربی برای جامعه ایجاد کند. اقتصاددانان باید بخش مالی را احیا کنند تا بتواند دوباره کاری را که قبلاً انجام می داده، انجام دهد و نیازهای مالی بخش تجاری را برطرف کند.

وی افزود: «فردریش فون هایک» اقتصاددان اتریشی درصدد بود تا کارآفرینان ماجراجو و ریسک پذیر را در بستر نوعی اقتصاد مدرن قرار دهد. وی استدلال کرد که هیچ آژانس دولتی نمی تواند اطلاعات و دانش مورد نیاز برای مدیریت پیچیدگی اقتصاد مدرن را جمع آوری کند. هایک معتقد بود حتی مهمتر این است که حتی متخصصان هم از نتیجه ایده هایی که هنوز آزمایش نشده اند؛ اطلاعی ندارند. سرمایه داری به مبتکران اجازه می دهد تا این نتایج را از طریق ریسک پذیری افراد کشف کنند. بعلاوه، سازمانهای متمرکز اعم از آژانسهای دولتی یا شرکت های خصوصی، هرگز نوآوریهایی را که موجب برآشفتن حوزه های ریشه دار شود، تحریم نخواهند کرد.

برنده جایزه نوبل معتقد است که با تأیید بی قراری ذاتی بشریت و هدایت آن به سمت هدف اجتماعی ایجاد ثروت، اقتصاد مسئله اخلاقی آشتی دادن طبیعت بی قرار انسان با نیازهای جامعه را مشخص می کند. اقتصاد نسبت به نهادهای اجتماعی بی تفاوت نیست و نوآوری مشخصه اقتصاد با عملکرد خوب است، تنها در صورت وجود انواع صحیح نهادها امکان پذیر است.

«ادموند فلپس» همچنین گفت: زندگی اقتصادی بر مبنای اخلاق، به سرمایه داری با عملکرد خوب یا معادل آن نیاز دارد. سرمایه داری به افراد اجازه می دهد خواسته ها و پتانسیل های روح انسانی را دریابند. سرمایه داری همچنین مشاغل را به طرز غیرقابل تصوری جالب، هیجان انگیز و سودآورتر کرده است. آنچه که من در ذهن دارم این است که بسیاری از کشورها در شرایطی نیستند که سرمایه داری بتواند به خوبی در آنها کار کند. در چنین مواردی، تحمیل سیستمی که از نظر ظاهری یا سطحی سرمایه داری باشد می تواند نتایج بدتری در بیشتر اوقات نسبت به سیستم دیگری داشته باشد که تظاهر به نوآوری نمی کند. ممکن است جوامع به یک سرمایه داری با عملکرد مناسب نیاز داشته باشند، اما این بدان معنی نیست که جامعه خاصی همیشه می تواند آن را بدست آورد.

وی در مورد سرمایه داری در امریکا و عملکرد آن گفت: در حال حاضر سرمایه داری که در آمریکا رواج دارد عملکرد خوبی ندارد و بحران مالی سال ۲۰۰۸ نتیجه برخی سوء عملکردها بود. اگر بخواهیم عملکرد اقتصاد آمریکا را به سطح بالایی برسانیم، باید چنین عملکردهای نامطلوب را درک و اصلاح کنیم. با این حال باید بدانیم که اقتصاد کنونی ما یک سیستم فوق العاده پیچیده است که طی سالهای گذشته پیچیده تر شده است.

وی افزود: در دانشگاه های آمریکا، جان راولز رویکرد صحیح به مسئله اقتصاد و اخلاق را آموزش می دهد. راولز خواستار توزیع برابر کالاهای مادی برای همه افراد جامعه نیست. وی در عوض بر آنچه اصل تفاوت می نامد، اصرار می ورزد: نابرابری قابل قبول است مادامی که فقیرترین افراد از شرایط توزیع درآمد بهره مند شوند. مدتهاست که اقتصاددانان سعی در توضیح این موضوع برای مردم دارند که سرمایه داری بیش از آنچه که تاکنون انجام داده است، تعامل، نشاط و تحقق را ایجاد می کند. ثروت های کلانی که در این راه به دست می آوریم، یک محصول جانبی دلپذیر و تحریک کننده انرژی است.

وی در مورد شکوفایی روح انسان و ارتباط آن با پویایی اقتصادی گفت: ما اقتصاددانان تازه شروع به درک این موضوع می کنیم که شکوفایی و رشد روحیه انسانی با پویایی اقتصاد پیوند دارد. پویایی اقتصاد آمریکا در طول دویست سال گذشته بسیار زیاد بود و این کمک می کند تا توضیح دهیم که چرا رونق هم از نظر اشتغال بالا و هم از نظر میزان رضایت شخصی در مقایسه با سایر کشورها بالا بود.

وی افزود: در مواردی که خلاقیت وجود دارد، باید قضاوت نیز وجود داشته باشد - قضاوتی که از بینش و تجربه ناشی می شود. تنها در مواردی که هم خلاقیت و هم قضاوت وجود داشته باشد، نوآوری های واقعی وجود خواهد داشت - چیزهای جدیدی که اثبات می کنند به خوبی کار می کنند و قدرت ماندگاری دارند و اثری برجای می گذارند. اکنون برخی از فلاسفه و منتقدان اجتماعی اظهار داشتند که حتی سرمایه داری نیز از عمر مفید خود گذشته است - که دستیابی به اهداف جدید به سیستم دیگری نیاز دارد.

برنده نوبل اقتصاد در پایان تأکید کرد: اکنون باید روشن باشد که این تحلیل از آنچه بعد اصلی سرمایه داری از نخستین عملکرد آن در اوایل قرن نوزدهم بوده است، چشم پوشی می کند. این بعد همان چیزی است که پویایی سرمایه داری به تجربه انسانی و منفعت انسانی ارائه می دهد - به عبارت دیگر، بعد اخلاقی واقعی اقتصاد.