یک هیئت بین المللی از متخصصان به شدت توصیه می کنند که از داروی هیدروکسی کلروکین برای جلوگیری از کووید۱۹ استفاده نشود.

به گزارش مهر، مطالعات مقدماتی بر روی انسان، در ابتدا پژوهشگران و مقامات بهداشت عمومی را به حمایت از استفاده از هیدروکسی کلروکین بعنوان یک درمان پیشگیرانه بالقوه برای کووید ۱۹ سوق داد.

ولی با جمع آوری شواهد بیشتر توسط محققان، سازمان غذا و دارو آمریکا سرانجام مجوز استفاده اضطراری این دارو را برای درمان کووید ۱۹ لغو کرد. این سفارش ها میتواند به کاهش خطر پیدایش عارضه های جانبی ناشی از مصرف نامناسب هیدروکسی کلروکین کمک کند.

دانشمندان در سال ۱۹۴۶ برای کاهش خطر ابتلاء به مالاریا (Malaria) و کمک به درمان آن داروی هیدروکسی کلروکین را تولید کردند. امروزه پزشکان از این دارو برای درمان چندین بیماری خودایمنی مانند روماتیسم مفصلی و بیماری لوپوس استفاده می کنند.

بعضی از مطالعات مقدماتی در شرایط آزمایشگاهی حاکی از آن بود که هیدروکسی کلروکین به چندین روش در کاهش خطر ابتلاء به کووید ۱۹ کمک می کند.

هیدروکسی کلروکین باعث افزایش pH درون آندوزوم ها، گروهی از اندامک های درون سلول ها می شود که تبادل پروتئین ها و چربی ها را تنظیم می کنند. این ممکن است همجوشی کروناویروس با غشای سلول را دشوار کند.

برخی مطالعات همینطور نشان داده اند که بنظر میرسد هیدروکسی کلروکین از انتشار ذرات ویروسی کروناویروس (Coronaviruses) از سلول های آلوده جلوگیری می کند.

حال پژوهشگران معتقد هستند این دارو به خاطر داشتن عوارض جانبی خطرناک برای درمان کووید ۱۹ مطلوب نیست. این عوارض جانبی عبارتند از:

- مشکلات جدی تپش قلب

- کم خونی

- قند خون پایین

- آسیب به بافتهای داخلی چشم که ممکن است مشکل بینایی ایجاد کند

- تشدید مشکلات عصبی یا تشنج

- تداخلات دارویی مانند برخی از بتابلاکرها، ضدافسردگی ها، داروهای ضد روان پریشی و متادون.

علل احتمالی سمی بودن دارو در افراد مبتلا به کووید ۱۹ عبارتند از:

• افرادی که با بیماری کووید ۱۹ بستری شده اند، دوزهای بالاتر دارو دریافت می کنند؛

• التهاب قلبی ناشی از کووید ۱۹ امکان دارد عوارض قلبی دارو را افزایش دهد؛ و

• تداخل با سایر داروها، مانند آزیترومایسین، خطر ابتلاء به ناهنجاری های تپش قلب را به صورت بالقوه افزایش می دهد.

بر اساس یافته های این پژوهشگران، استفاده از هیدروکسی کلروکین امکان دارد خطر بروز عوارض جانبی را به حدی افزایش دهد که لازم است دارو متوقف شود.