به گزارش بولتن نیوز،  دبیر این نشست سرکار خانم دکتر نوری و سخنران این موضوع دکتر امین اسدی فعال حوزه محیط زیست و مسئول محیط زیست شورای ائتلاف نیروهای انقلاب به این بحث پرداختند

امین اسدی از عدم اراده ملی و اعتقاد سیستماتیک به حل بحران آلودگی هوا پرداخت و گفت :

تعریف کلاسیک آلودگی هوا به ما می‌گوید که اضافه شدن ماده یا مواد خارجی به هوا که کیفیت هوا را تغییر داده و باعث تفاوت در وضعیت طبیعی هوا گردد وهمچنین «مضراتی» برای جانداران، آثار و ابنیه به‌دنبال داشته باشد، آلودگی هوا محسوب خواهد شد. همه ما عادت کرده‌ایم که در دی و آذر هر سال این تعریف نظری را به تجربه عملی خود بدل کرده و هوای آلوده را در کلانشهر بی در و پیکرمان امتحان کنیم و از این مضرات کذایی چشم بپوشیم. سرآخر هم در بهترین حالت با چند مسکن و اقدام مقطعی مثل تعطیلی وکنترل خودروهای دودزا که بیشتر ماهیت نمایشی دارند و یا سخن گفتن از اختلافات سیاسی که مانع کار جدی است، پشت پروپاگاندایی که از اقدامات خود ساخته‌ایم سنگر بگیریم و بعد که بادی وزید و ایزد پاک شهرهایمان را نجات داد، مقصران را فراموش کنیم. ظاهرا حواسمان نیست که پاک شدن صورت مساله، مشکل ما را برطرف نمی‌کند. برای شما هم شاید جالب باشد که بدانید با چه منطقی بسیاری از مسببان نابودی باغات ترفیع درجه می‌گیرند. ظاهرا هیچ عزم و اعتقاد سیستمی در نظام برای حل بحران آلودگی هوا وجود ندارد که اگر وجود داشت آنان که مسیر انحرافی رفته‌اند درست مثل جریان انحرافی که در عرصه سیاست می‌شناسیمش کمتر راه به سمت‌های اجرایی می‌بردند، نهادهای مختلف دست از اقدامات متفرق و مخرب خود در عرصه محیط زیست شهر تهران می‌کشیدند و حداقل با معترضان به تغییر کاربری باغ‌ها و پارک‌های شهر، برخورد امنیتی صورت نمی‌گرفت، چراکه موضوع حفاظت از باغات و پهنه‌های طبیعی شهر تهران یکی از دغدغه‌هایی است که مقام معظم رهبری بارها بر آن تاکید نموده اند.
با این تحلیل به نظر می‌رسد اراده‌ای ملی برای حل معضل آلودگی هوا وجود ندارد و در نبود اعتقاد سیستماتیک به اصلاح رویه‌ها در کلیه سطوح تصمیم‌سازی و اجرا که بهبود در کلیه حوزه‌های مرتبط با سیستم شهری را مدنظر قرار می‌دهد، وضعیت همواره به سوی فروپاشی بنیادهای کیفیت زندگی و زیست‌پذیری شهری پیش می‌رود.

در ادامه امین اسدی در مورد بی توجهی به سرمایه‌های سبز شهر و نابودی و تخریب باغات و پهنه‌های تنفسی شهر افزود؛

اطلاعات دردناک حاکی از آن است که حجم زیادی از باغ‌های تهران در ۱۰ سال نابود شده است. این در حالی است که کشور قوانین متعددی چون قانون حفظ و گسترش فضای سبز دارد که می‌تواند به درستی در مسیر حفاظت از باغات و پهنه‌های سبز به‌کار گرفته شود. اگر هم قانون توان کنترل فشارها را بر پیکره بی‌جان ریه‌های تنفسی تهران ندارد، می‌توان در این حوزه کاری صورت داد. مصوبه برج باغ‌های شورای اسلامی شهر تهران، ناکارآمدی و فسادپذیری مشاوران تهیه کننده طرح جامع و طرح تفصیلی و نیز فروش هرگونه تغییر کاربری و سطح اشغال توسط برخی از مدیران شهری اقداماتی است که ظاهرا قرار نیست هیچ‌گاه با مسببان برخورد قانونی صورت گیرد. نیاز به این است که مدعی العموم تنزل کیفیت زندگی و زیست‌پذیری شهرهایمان را یک تخلف قانونی تلقی میشود را به عنوان یک موضوع مهم پیگیری کند. شاید بشود مسیر روشن‌تری برای تشویق صاحبان باغات از طریق تجارب جهانی یافت و به اتکای مالیات‌های سبز و یارانه‌های سبز، اکسیژن تولیدی باغات را از صاحبانشان به قیمتی بالاتر از قیمت بساز و بفروش‌هایی که در باغات گاوصندوق‌های عمودی برای سرمایه‌شان می‌سازند خرید و این اراضی و باغات جزو املاک شهر تهران تلقی شوند

امین اسدی در مورد وابستگی شدید بخش مدیریت شهری به درآمدهای ناشی از تخلف از طرح‌های توسعه شهری گفت:

سیاست خودگردانی شهرداری‌ها دهه ۶۰ تا به امروز، صدمات غیر قابل جبرانی به نظام توسعه شهری کشور وارد کرده است. وابستگی شدید شهرداری‌ها به درآمدهای ناشی از ساخت و ساز (و به‌طور دقیق‌تر تخلف فروشی) موجب شده است که شهرسازی رانتی یر با وابستگی حدود ۷۵ درصد به درآمدهای ناشی از تخلفات ساختمانی در شهرهای ایران شکل گیرد. قابل معامله بودن انواع مختلف تخلفات توسعه شهری، اساس هرگونه برنامه‌ریزی و کنترل را در نظام سکونتگاهی کشور زیر سوال می‌برد. با وجود تاکیدات برنامه‌های توسعه ملی، تاکنون نظام درآمدی شهرداری‌ها مورد بازنگری قرار نگرفته است و این شرایط، قطار مخرب درآمدهای ناپایدار را در شهرها با شتاب بیشتری به جلو می‌برد. در چنین شرایطی، شهرداران چاره‌ای جز زوال باغات و عرصه‌های طبیعی شهر به سود سازندگان نمی‌بینند و در عمل اتفاقی که امروز در شهرهایمان می‌افتد طبیعی جلوه می‌کند.
تا زمانی که وضعیت نظام درآمدی شهرداری‌ها چنین است هرکس شهردار تهران شود نخواهد توانست گلی بهتر از بلایی که کنون هست به سر این شهر بزند. ولی ظاهرا قرار نیست موضوعات راهبردی و کلیدی شهرهایمان مد نظر قرار گیرند و با اصلاحات قانونی و نهادی راه به جایی برند.

در انتها دکتر امین اسدی به راهکارهای لازم برای کاهش آلودگی هوا پرداخت و گفت ؛
ما راهکارهای زیادی برای کاهش آلودگی هوا داریم از قبیل

- توسعه فضای سبز
- كنترل وسایل نقلیه
- جایگزین كردن وسایل نقلیه عمومی به جای وسایل نقلیه شخصی.
- از سرویس خارج كردن اتومبیل های فرسوده و قدیمی، جانشین كردن اتومبیل های نو و جدید مطابق با استاندارد موجود.
- فراهم كردن تسهیلات لازم قانونی برای كاهش هزینه های وسایل كنترلی.
- رعایت ضوابط طرح ترافیك در ساعات ممنوعه توسط رانندگان.
- جلوگیری از تردد خودروهای دارای نقص فنی.
- توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی
- جایگزین كردن سوخت های گازی و یا برقی به جای بنزین و گازوئیل.
- ملزم كردن سازندگان اتومبیل های داخل به تبعیت از استانداردهای آلودگی هوا.
- تشویق دارندگان وسایل نقلیه به نصب دستگاه های كاهش دهنده آلودگی ناشی از اگزوز اتومبیل ها.
- كنترل صنایع
- احداث صنایع در خارج از شهر به طوری كه بادهای غالب منطقه آلاینده های خروجی را به سمت مناطق مسكونی هدایت نكنند.
- محل احداث كارخانه از نظر شرایط جوی مانند سرعت، جهت باد و یا وضعیت پستی و بلندی منطقه در مطالعات اولیه احداث صنایع لحاظ شود.
- تغییر در سوخت صنایع.
- تغییر در مراحل عملیات تولید محصول نهایی.
- نصب دستگاه های كنترل كننده مواد آلاینده در كلیه قسمت های مورد نیاز فرایند تولید.

اسدی افزود ، اگر به این موارد با جدیت پرداخته شود حجم زیادی از آلودگی هوا کاسته می‌شود و شاهد شهری با طراوت و به دور از الودگی خواهیم بود .