محمود امانی طهرانی در گفت وگو با ایسنا، چهار محور اصلی عملکردی برای دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش تعیین و اظهار کرد: معتقدم اگر این چهار محور به طور نسبی بهبود یابد حال آموزش و پرورش بهتر می شود. محور نخست جذب، ورود، نگه داشت و ارتقای معلم است. نقشه کلانی  از پیش از ورود به سیستم تا بازنشستگی را در این جریان در دست نداریم. اکنون تهیه سند «معلم صفر تا صد» در دستورکار و در حال انجام است.

وی افزود: دومین محور ارزشیابی است. اگر بازخوردگیری موثری در کل سطوح از دانش آموز تا ستاد داشته باشیم که داده های معتبر در آن وجود داشته باشد به ما کمک بسیاری در ارتقای کیفیت آموزش می کند. ساماندهی عرصه ارزشیابی از مهمترین ماموریت های نظام آموزشی است.

دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش محور سوم را مدیریت مشارکتی مدرسه دانست و گفت: وقتی سند می گوید مدرسه کانون تربیتی محله است یعنی باید مدارس نقطه ای باشند که آینده یک محله را تغییر دهند و باید مانند بافتی که به بدن پیوند می خورد، پیوند مدرسه با محله بگیرد و مانند عضوی از محله باشد. تمام محله هم باید به فکر مدرسه باشند. مدرسه باید دائم فکر کند برای محله چه کند و چه طور دانش آموزانی را تربیت کند که در محله کنشگر باشند که عمدتا به مدیریت مدرسه برمی گردد. مدرسه باید ملتی و عمومی و مال مردم باشد.

امانی افزود: محور چهارم، برنامه های درسی است که طبق آن باید اهداف عالی حیات طیبه تا کف مدرسه بیاید و به فعل های روزانه مدرسه تبدیل شود. این محورها همه با هم یک سیستم را می سازند.

وی ادامه داد: اکنون این چهار محور را مبنا قرار دادیم که الزاماتی دارد. به سهم خودم وظیفه دارم این فرهنگ، نگاه و این اولویت بندی را جا بیندازم و به شکل گیری برنامه هایی که معطوف به این نقاط باشد کمک کنم.

امانی درباره بازنگری در مصوبات قدیمی مدارس نیز گفت: درباره بروز رسانی مقررات و آیین نامه ها، علت تاخیر فراوان این است که این نوع کارها از جنس خلق ایده هستند و خلق ایده های جدید زمان می برند. آیین نامه اجرایی مدارس، قدیمی نبود اما وقتی می خواست خودش را با گزاره های سند انطباق دهد باید خلق ایده می کرد.

دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش ادامه داد: در خصوص ارزشیابی نظام آموزشی باید گفت که ارزشیابی از آیین نامه اجرایی مدارس هم مشکلتر است زیرا ارزشیابی معتبری که در خدمت یادگیری باشد و ضرر نزند کار آسانی نیست. ارزشیابی مانند تیغ دولبه است و خلق ایده هایی که سازندگی اش بیشتر از کاهندگی اش باشد خیلی مهم است. به همین علت این کارها طول کشیده و اسناد بارها رفته و آمده اند. انگلستان از ۱۹۸۸ تدوین نظام ارزشیابی اش را شروع کرده و هنوز در جریان است و گروهی دارند روی آن کار می کنند. ۳۳ سال از تشکیل گروه برای بهبود ارزشیابی می گذرد.

انتهای پیام