27 دی را از سال 94 تاکنون به روز میانکاله می‌شناسند؛ هرچند در تقویم ملی ثبت نشده است. امسال اما هنوز دو هفته از روز میانکاله نگذشته بود که زنگ خطری آشنا به صدا درآمد؛ مرگ پرندگان مهاجر. خبری که اداره کل محیط زیست مازندران در روز شنبه 11 بهمن آن را تأیید کرد: تلفات غیرعادی پرندگان مهاجر در تالاب میانکاله و خلیج گرگان.

تالاب میانکاله نخستین تالاب ثبت شده در کنوانسیون جهانی رامسر است که سالانه میزبان یک میلیون پرنده است؛ میزبانی که اخیرا چندان مهربان و گشاده‌دست نبوده است. زندگی این تالاب به زندگی خلیج گرگان گره خورده است و آن‌چه در این سال‌ها بر خلیج گرگان آمده است، تنفس تالاب و جانداران آن را به خطر انداخته است.

در روزهای اخیر، 13 گونه پرنده تلف شدند که چنگر و فلامینگو بیشترین آمار مرگ و میر را به خود اختصاص می‌دهند. رییس سازمان دامپزشکی کشور 19 بهمن علت مرگ را «سم بتولیسم» اعلام کرد. «علت مرگ پرندگان در تالاب میانکاله بیوتوکسین حساس به حرارت یا همان سم بوتولیسم بوده است.» مرگ بی سر و صدای زندگی در میانکاله برای دو سال متوالی. مرگی که در واقع از خفقان اکولوژیک و برهم خوردن نظم اکوسیستم منطقه رخ داده است: کاهش سطح اکسیژن و افزایش غلظت رسوبات وارد شده به تالاب.

محیط زیست مازندران آمار مرگ پرندگان در 25 روز اخیر را 13 هزار و 699 بال پرنده اعلام کرد. تنها در روز گذشته 864 لاشه پرنده جمع‌آوری شد که از گونه‌های چنگر معمولی، فلامینگو و مرغابی بودند. این عدد در 3 روز نخست جمع‌آموری 42 قطعه بود که به ناگاه در روز ششم به 508 لاشه رسید.

آن‌چه در حال حاضر در گزارش‌های محیط زیست استان به چشم می‌آید، عملیات پایش و جمع‌آوری لاشه‌ها و دفن بهداشتی آن‌هاست. به نظر می‌رسد همه منتظرند تا هوا گرم شود و این پرندگان با مهاجرت برگشت از میانکاله رخت بربندند و جان خود را نجات دهند. این امیدی است که کوروس ربیعی رییس اداره حیات وحش محیط زیست مازندران دارد و آن را تنها راه حل توقف مرگ و میر پرندگان مهاجر در میانکاله می‌داند. به این ترتیب باید انتظار داشت که روند مرگ و میر پرندگان تا یک ماه دیگر هم ادامه داشته باشد.

سال گذشته حدود 40 هزار پرنده مهاجر با سم بوتولیسم در تالاب میانکاله تلف شدند.