به گزارش پارسینه،دکتر حسن حبیبی از فعالین جبهه ملی دوم در دهه چهل؛ از نویسندگان پیش نویس قانون اساسی و از همراهان امام خمینی در پاریس بود.

حسن ابراهیم حبیبی در دولت موقت بازرگان وزیر ارشاد شد. او که در انتخابات ریاست جمهوری سال 1358 به عنوان نامزد نهضت آزادی انتخاب شده بود، موفق به کسب رای نشد و رقابت را به ابوالحسن بنی صدر واگذار کرد.

دکتر حسن حبیبی در مرداد 1363 از سوی نخست وزیر وقت-میرحسین موسوی- به عنوان وزیر دادگستری معرفی شد، در جلسه رای اعتماد به دکتر حبیبی، اسرافیان-از نمایندگان نزدیک به آیت-بقایی-  با اشاره به سوابق زندگی حبیبی در فرانسه و همچنین عضویت او در جبهه ملی و نهضت آزادی خواستار رای عدم اعتماد نمایندگان شد، حبیبی از خود دفاع کرد و رای اعتماد گرفت.

در بخشی از دفاعیه حسن حبیبی در تاریخ بیست و چهارم امرداد 1363  آمده است: من نمی خواستم این مطلب را بگویم اجازه بدهید که بعضی از این کارهای قبیح را من امروز بکنم و بر من ببخشائید . من هست سال ، هشت سال یا شاید بیشتر گوشت نخوردم ( در فرنگستان ) تا موقعی که توانستم گوشت ذبح شرعی را بتوانم امکاناتش را داشته باشم ، این هم آن تعبد اسلام رساله ای ، فقاهتی و نظایر آن.

حسن حبیبی با اشاره به التزامش به اسلام و قوانین فقهی در دوره اقامت در پاریس گفت: این را گفتند که خیلی آخوند است ،‌آخوندی من هم باز به لحاظ همین اسلام و این مطالب ، اسم مستعار من که در دانشگاه انگ زدند ، یا اسم گذاشتند ، در سال های ۳۹ و اینها "شیخ" بود و هنوز هم شیخ است ، یعنی در برنامه های سیاسی و نظایر اینها به بنده می فرمایند "شیخ" و از همان موقع ماند ، این هم وضع به اصطلاح خط ما ، این مربوط به سال ۱۳۴۹ است,خط و ربط به این ترتیب بوده .

حبیبی ادامه داد: اما انسان وقتی که کار سیاسی می کند ، آن هم سی و دو سال ، یعنی از قبل از آذر ۱۳۲۹ یعنی اوایل مسائل مربوط به ملی شدن صنعت نفت ، خیلی خوب دیگر هست ، حالا آقایان دیگر کجا بودند ، ما نمی دانیم ، ولی ما در همه جریانهای فعال مسلمان سیاسی بوده ایم . منتها در این جریانات همه آن مثل این که اسفالته و به تعبیری هم که جناب آقای ناطق دیروز می فرمودند . بعد از پیروزی انقلاب نبوده که هر روز خیابان ها را تمیز بکنند . لجن و مطالب هست ،‌انسان پایش را می گذارد احتمالاً کف پایش یک مقداری ممکن است که یک آلودگی هائی پیدا کند اگر بقیه آلودگی پیدا نکردند ، اشکالی ندارد .

وی افزود: در زمینه بعضی از آن اسناد و مدارک ، بعضی از اینها هست که یا از روزنامه انقلاب اسلامی نقل شده یا از روزنامه میزان نقل شده و اگر از روزنامه های دیگر هم نقل شده باشد قاعدتا کانال خبر آنها بوده ، اینها اسم بنده را کنار آن اسامی گذاشتند ، مواردش که ممکن است عرض بکنم « اعتراض راجع به مبلغی اسلامی » بنده چنین چیزی را امضاء‌نکرده ام ، منشور قانون اساسی را دقیقا امضاء‌ نکرده ام با این که در آن ممکن است حرفهای خوب هم باشد . من آن را قبول نداشتم ، برای این که بعضی از آن ادمها را لااقل قبول نداشتم ، اگر بعضی وقتها که هست ، بعضی ها را در آن موقع قبول داشتم یا این که مسأله به صورت

حبیبی افزود: آن امضاء‌کنندگان آنرا بسیاری از آنها را قبول نداشتم و اصلاً آن دکان منشور قانون اساسی را اصلاً و ابدا قبول نداشتم ، چون دقیقا می دانستم که یک خط دقیق ،‌دقیق انحرافی است ، این را هم من امضاء نکردم . در مورد توقیف روزنامه میزان من حتما و حتما و حتما امضاء‌نکردم در مورد اعتراض به توقیف آن.

حبیبی در خصوص دوران اقامت در نوفل لوشاتو در کنار امام خمینی نیز گفت: من در پاریس از همه آقایان شاید بیشتر می دویدم ولی از همه آقایان عقب تر بودم ، اگر شما توانستید یک عدد عکس . یک عدد به اصطلاح فیلم تلویزیونی پیدا بکنید که من آنجا باشم ، نبودم ، بعضی وقتها امام صبح من را می خواستند ، تا غروب مرا آنجا نگه می داشتند.


حسن حبیبی در بخش دیگری از دفاعیه اش گفت: من افتخارم این است که در تمام دوره نه ماهه شورای انقلاب یک کلمه نگفتم که خلاف مصلحت باشد و یک کلمه نگفتم که فردایش مورد اعتراض این برادران بگیرم ، یک کلمه.

وی درباره اتهام نزدیکی به لیبرالها و بنی صدر نیز گفت: بالاخره من جلو او-بنی صدر- ایستادم دیگر من یکی که به خودم رأی ندادم دیگر . به بنی صدر که من دیگر رأی ندادم که ،‌دیگر اقلاً به خودم رأی دادم.

حبیبی در بخش پایانی سخنانش؛ آیت الله مهدوی کنی و حجت الاسلام ناطق نوری را به شهادت طلبید و گفت: جناب آقای مهدوی کنی حتی می دانند خانواده من چه کسی است پدر من که هست مادر من چه کسی است ، آقای ناطق نوری می دانند ، خیلی هایشان می دانند.

حسن حبیبی در دولت اول و دوم هاشمی رفسنجانی، معاونت اول ریاست جمهوری را برعهده داشت و این سمت را در دولت اول اصلاحات هم ادامه داد،

دکتر حبیبی بعد از پایان مسئولیت در دولت، ریاست فرهنگستان زبان فارسی و  ریاست بنیاد ایرانشناسی را در سالهای اخیر برعهده داشت، دکتر حبیبی در 12 بهمن 1391 درگذشت.