به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، ماچی فائوکوفسکی در آیین رونمایی از نمایشگاه مبلمان طراحی شده دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران با همکاری سفارت لهستان، گفت: طراحان جوان، آثار تاریخی ایرانی و لهستانی را مورد پژوهش قرار دادند. جوانان راه تازه ای برای بیان غنای هر دو فرهنگ یافتند. این آثار با نقش و نگار و رنگ، مهم تر از همه با نمادهای فراوان‌شان الهام بخش بوده است. از سوی دیگر، فن آوری روز نیز بستری برای تولید فراهم کرد تا مبلمانی نوآورانه، برگرفته از هنرکاربردی، با طراحی تخصصی، نفیس و با کیفیت ساخته شود.

وی افزود: این مبلمان ضمن تطابق با روند مدرن و رایج روز، باعث ارتقای عناصر موجود در میراث منطقه ای شده اند. به این ترتیب که زیبایی شناسیِ موجود در دو ناحیه ای که از لحاظ جغرافیایی دور از هم قرار گرفته اند، با ایجاد تلفیقی هماهنگ، منجر به دستیابی به نتایج شگفت انگیزی شده است. دستاورد دیگر این کار این است که حساسیت ها، مضامین بلاغی و درون مایه های سنتی و ادبیِ ویژه در هر دو فرهنگ زمینه ی ارزشمندی فراهم کرد تا ضمن یافتن نقاط مشترک، با یکدیگر ادغام شوند و خوشبختانه در قالب قطعاتی کاربردی ارائه گردند.

این دانشجویان نه تنها با ایده ها و مواد اولیه، بلکه با وضعیت همه گیری بیماری کرونا نیز دست و پنجه نرم کردند؛ شرایطی که به دلیل ایجاد مانع در دسترسی به اطلاعات و تعامل با اساتیدشان، منجر به تداخل در روند یادگیری آن ها شد. به رغم تمام ناملایمات، این پروژه به سرانجام رسیده است و اکنون با خوشحالی بسیار شما را به دیدن نتایج خارق العاده آن دعوت می کنیم.

فرهنگ موتور خلاقیتی منحصر به فرد است

مریم خلیلی مدیر گروه طراحی و صنعتی دانشگاه تهران همچنین در این مراسم گفت: سخن گفتن از فرهنگ مرزی نمی شناسد. وقتی از فرهنگ صحبت می کنیم به موضوعی گسترده که ظرائف و نقاط قوت مخصوص به خود را دارد نزدیک شده ایم. در گروه طراحی صنعتی دانشگاه تهران تلاش ما بر ایجاد نگاهی نو به موضوعات فرهنگی است تا دانشجویان بتوانند وارد حوزه هایی شوند که احساس می کنند به فراموشی سپرده شده است یا در حال تغییر شکل و ماهیت در جامعه مدرن و دنیای در حال پیشرفت است. این موضوعات غالبا روزمره نیستند و پروژه طراحی مبلمان حاضر که از فرهنگ ایران و لهستان الهام گرفته است نمونه ای از این نوع نگاه است که در ترم گذشته انجام شد.

ایرنا کولاکوفسکا، رایزن فرهنگی سفارت لهستان با حضور در دانشگاه تهران در ایران امکان برگزاری برنامه ای فرهنگی بین دو کشور را مطرح کرد که بر این اساس ملاقات های متعددی برای برنامه ریزی انجام شد. بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته مقرر شد این همکاری بین المللی بین دانشجویان دو کشور و همچنین مراکز فرهنگی لهستان و اساتید مدعو به این برنامه صورت پذیرد.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت: برنامه ریزی به نحو شایسته ای پیش رفت و آمادگی لازم برای اجرای نهایی برنامه صورت گرفت تا اینکه در ماه فوریه ۲۰۲۰ همگی مهمان ناخواسته ای به نام کووید را پذیرا شدیم. پدیده ای که همه جوانب برنامه ما را تحت الشعاع خود قرار داد و از نظر عملیاتی و آکادمیک در موقعیتی غیرقابل پیش بینی قرار گرفتیم. حضور دانشجویان به مرور در دانشگاه کاهش یافت و شرایط تردد اجتماعی مشمول محدودیت های زیادی شد.

وی ادامه داد: حتی جلسات برنامه ریزی این همکاری به شیوه مجازی تغییر ماهیت داد. برنامه تبادل بین المللی پیش بینی شده به دلیل شرایط ایجاد شده لغو شد و همگی مجبور به عبور از این شرایط و نگاهی جدید به شیوه انجام این همکاری شدیم. در این شرایط از طرفی امکان برنامه ریزی مجدد برای برگزاری این برنامه در تاریخی دیگر مهیا نبود و از طرفی دیگر دانشجویان مشمول نیز در دانشگاه حضور فیزیکی نداشتند تا بتوان از نزدیک آنها را در مسیر برنامه ریزی شده پروژه قرار داد. در نتیجه تصمیم نهایی به بازبینی این همکاری بین المللی از ابتدا مبتنی بر شرایط ایجاد شده و امکانات در دسترس منجر شد. در این بازبینی مجدد بود که پیشنهاد برگزاری این نمایشگاه تحت شرایط جدید از سوی طرف ها ارائه گردید و فعالیت ها از نقطه صفر مجدد آغاز شدند.  

همه دانشجویان به انتخاب یک المان در حوزه میراث ملموس یا ناملموس فرهنگی دعوت شدند که به فرهنگ دو کشور تعلق داشته باشد. این مرحله نقطه شروع مهمی بود چون فرهنگ کشور لهستان تا حدودی برای اکثریت دانشجویان ناآشنا بود، اما کنجکاوی آنها بیش از آن بود که از این پژوهش اجتناب کنند.

وی افزود: این علاقمندی به حدی بود که حتی تعدادی از دانشجویان از مسیر ادبیات و دیگر حوزه های ادبی فرهنگی، غرق در تاریخ و افسانه های شیرین لهستان شدند و به مشاهده ویدئو ها، مطالعه متون و آثار هنری، آنالیز بناهای تاریخی، فهم افسانه های تاریخی یا هر نوع المان فرهنگی دیگری که از کشور لهستان به دست می آوردند پرداختند تا این فرهنگ را بیشتر و بهتر بشناسند. این شناخت به آنها کمک می کرد تا یافته های خود را با فرهنگ ایرانی گره بزنند و انعکاس آن را در طراحی مبلمان مورد نظر خود ببینند.

خلیلی گفت: در شرایط جدید تنها ابزار ارتباطی برای بررسی پروژه ها و بحث و آنالیز مطالعات اینترنت و کلاس های مجازی در طول ترم بود و این فعالیت هر هفته برای دانشجویان به منظور هدایت آنها در مسیر طراحی و ارائه منابع مورد نیاز صورت گرفت. این روش امتیازات و چالش های مخصوص به خود را دارد. امتیاز از این نظر که می توان به طور همزمان همه دانشجویان را به صورت آنلاین در پروژه هایشان هدایت کرد و چالش از این نظر که همه دانشجویان بدلیل عدم حضور نتوانستند از فرصت آشنایی با روش های ساخت دیجیتال در فاز نهایی پروژه از نزدیک بهره مند شوند.

با وجود تمام این موارد، نوعی روحیه همکاری بین همه دانشجویان احساس شد تا تمام پروژه ها بتواند به طور همزمان و برابر پیشرفت لازم را داشته باشد. این پروژه در چهار فاز اصلی برنامه ریزی شد: پژوهش نظری و عملی جهت انتخاب المان های فرهنگی ایران و لهستان، تطبیق المان های انتخابی برای استفاده در طراحی مبلمان در یک فضای انتخابی در کشور ایران، ایده پردازی مبتنی بر اسکچ های دو بعدی و در نهایت مدلسازی سه بعدی و ساخت دیجیتال نمونه های برتر.  

این استاد دانشگاه افزود: هر پروژه مبتنی بر یک المان، یک داستان، یک بنای تاریخی، یک تکنیک دستی هنری یا هرآنچه که اثری از تعلق به فرهنگ ایران و لهستان در دل خود داشت شکل گرفت. از منظر سمیوتیک، هر المان یا داستان انتخاب شده توسط دانشجویان تحلیل شد و رابطه ای بینافرهنگی با طراحی مبلمان مورد نظر در آن ترسیم گردید. این تغییرشکل طبیعی یا عامدانه، واقعیتی فراتر از احساسی که نسبت به المان انتخابی قابل درک بود ایجاد کرد. بین هر المان فرهنگی و مکان انتخابی، تفکری پویا شکل گرفت تا توسعه مبلمان بتواند در خور فضای منتخب باشد.  

وی گفت: ما همگی تجربه ای ویژه را در ماه های اخیر گذارندیم. هر دانشجو مستندات تحقیقاتی و ایده های طراحی متعددی را ارائه کرد و بهترین ایده ها برای نمایش در نمایشگاه و ساخت توسط مجموعه بهمان برگزیده شدند. ساخت مبلمان های منتخب به شیوه دیجیتال، قابلیت تجاری سازی طرح های حاضر را بیش از پیش به نمایش می گذارد.

خلیلی گفت: همچنان ادعا داریم فرهنگ موتور خلاقیتی منحصر به فرد است و هنگامی که تلاقی دو یا تعداد بیشتری از فرهنگ ها مطرح می شود، این غنا چند برابر می گردد. دنیای ما به خصوص در شرایط کنونی، نیازمند نزدیکی فرهنگ ها و بهره مندی از این غذای غنی است. چشم ها را باید شست... جور دیگر باید دید (سهراب سپهری، شاعر ایرانی).