شناسهٔ خبر: 45254885 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: فارس | لینک خبر

سهیلی‌زاده: تلاش کردم «آوای باران» در دام سیاه‌نمایی نیفتد/ تربیت بازیگر وظیفه سینما و تلویزیون است

کارگردان مجموعه تلویزیونی «آوای باران» گفت: یکی از وظایف سینما و تلویزیون تربیت بازیگر جدید است و سریال مدیوم خوبی برای معرفی چهره‌های جدید است. چه بسیار بازیگران مشهور امروز که ابتدا از قاب تلویزیون به مخاطب معرفی شدند.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، سهیلی زاده که سریال  «آوای باران» او این شب ها روی آنتن شبکه آی فیلم است، از تلاشی که در ساخت این اثر در جهت پرهیز از سیاه نمایی اوضاع اجتماعی کرده، سخن گفت. او این سریال را تلنگری درباره  ناهنجاری تکدی گری دانست.
سریال آوای باران یکی از پرمخاطب ترین سریال های زمان خودش بود که برای اولین بار موضوع تکدی گری و آسیب های آن را دستمایه قصه خود قرار داد و مورد توجه مردم قرار گرفت. در واقع آوای باران را می توان نوعی آسیب شناسی اجتماعی در بستر نمایش دانست.

**در دام سیاه نمایی نیفتادیم

کارگردان  «آوای باران» با بیان اینکه نگاه او به شکل آگاهانه و تلاشش بر این بوده که در آوای باران یک قصه اجتماعی را روایت کرده و در واقع به مسئله تکدی گری به عنوان یک معضل اجتماعی بپردازد، گفت: در واقع سال ها بود که به این سوژه فکر می کردم و با توجه به سیاه بودن موضوعات این چنینی، تلاش کردم با کمرنگ کردن فضای تلخ و سیاه سوژه و حتی تزریق رگه هایی از طنز، از زهر قصه کم کنم.

وی ادامه داد: در واقع دوست نداشتم به سبک و سیاق بسیاری از فیلم های اجتماعی، سیاه نمایی کنم. به عبارت بهتر تلاش کردم در دام سیاه نمایی نیفتم. به همین دلیل حجم کمتری از سریال به گذشته شخصیت های آسیب دیده قصه اختصاص یافت. به هر حال هدف ما نشان دادن یک واقعیت تلخ و تلنگر زدن جامعه نسبت به زشتی تکدی گری و سودجویی هایی پشت آن بود.

وی اظهارداشت: من منکر واقعیت تلخ تکدی گری در جامعه نیستم؛ اگر بودم که اصلا به سراغ این مسئله نمی رفتم و همانطور که گفتم این دغدغه من بوده؛ اما مسئله در شیوه و ساختار روایت از این سوژه است، از همین رو، از غلظت تلخی آن پرهیز کردم تا تماشای قصه و پیگیری آن برای مخاطب آزاردهنده نباشد. از سوی دیگر من خیلی با رویکرد رئالیستی که لحن یا نگاهی مستندگونه به سوژه داشته باشد، در یک سریال تلویزیونی مخالفم و به سویه های نمایشی و دراماتیک آن بیشتر بها می دهم، تا مخاطب بتواند ارتباط حسی و عاطفی با قصه برقرار کند.

سهیلی زاده درباره گفت و گوهای سریال  «آوای باران» اضافه کرد: در واقع به نوعی شاهد ترکیب ادبیات جنوب شهری و ادبیات نمایشی در لحن حرف زدن شخصیت ها هستیم و به نظرم این بر جذابیت دیالوگ پردازی سریال افزوده است. واقعیت این است که در یک اثر داستانی به ویژه سریال که هم طولانی تر است و هم قرار است با مخاطب انبوه ارتباط برقرار کند، باید به جذابیت دراماتیک حتی در یک سوژه رئال توجه داشت وگرنه نمی توان مخاطب را با خود همراه کرد. این البته به معنای تحریف واقعیت نیست، بلکه تاکید بر جذابیت روایت در نمایش واقعیت است.

**تعلیق قصه پدر و دختری «آوای باران» را جذاب کرد

این کارگردان سینما و تلویزیون به عنصر تعلیق در  «آوای باران» هم اشاره و عنوان کرد:این تعلیق است که کشش دراماتیک به وجود می آورد و ذهن مخاطب را درگیر خود می کند. ما به دلیل پردازش قصه پدر و دختر این انتظار را در مخاطب ایجاد کردیم؛ اما معنی دیگر این انتظار، همراه شدن مخاطب با شخصیت های قصه است. البته اینکه آنها به هم برسند، انتظار طبیعی مخاطب است و طولانی شدن آن ممکن است مخاطب را عصبی کند؛ اما این از شوق مخاطب به پایان خوش آنها برمی آید که دوست دارند زودتر این اتفاق بیفتد، ولی از منطق درام به دور نیست و به نظر من مخاطب را آزار نمی دهد. تعلیق مثل مسیر سفر است، نه مقصد. وقتی مسیر جاذبه داشته باشد، خود راه جذابیت پیدا می کند؛ نه لزوما رسیدن به مقصد. به نظرم اینکه مخاطب با این سریال در زمان خودش همراه شده و با شخصیت های آن ارتباط برقرار کرده به خاطر لذت بردن از این تعلیق ها بوده است.

**ساختارشکنی آوای باران

سهیلی زاده علت موفقیت  «آوای باران» را در جذابیت قصه و روایت آن دانسته و اظهار کرد: به نظرم آوای باران از الگوهای متداول و کلیشه ای سریال سازی استفاده نکرد و در واقع دست به نوعی ساختارشکنی زد که این مسئله شامل قصه آن هم می شد. مردم ما پیش از اینکه درباره تکدی گری و آسیب های آن سریالی ندیده بودند و بنابراین قصه این سریال تازگی داشت. ضمن اینکه قصه و موقعیت، خیالی هم نبود و مردم در زندگی روزمره خود با این مسئله رو به رو می شوند و همین باعث کنجکاوی آنها در پیگیری این قصه هم شد. مردم ما به شنیدن قصه هایی درباره واقعیت های زندگی و مسائل اجتماعی که خودشان  در زندگی تجربه می کنند، علاقه دارند و به نظرم تلویزیون باید از ساخت سریال های اجتماعی که مخاطب بالایی هم دارد، حمایت کند.

 **تربیت بازیگر وظیفه سینما و تلویزیون است

شیوه کار سهیلی زاده در استفاده از بازیگران جدید و جوان و معرفی آنها به دنیای بازیگری، نکته قابل توجه دیگر در سریال  «آوای باران» است که به عنوان نمونه منجر به شناخته شدن بازیگرانی چون آزاده زارعی شد. کارگردان سریال در این باره بیان کرد: به اعتقاد من یکی از وظایف سینما و تلویزیون و کارگردان این است که بازیگر جدید تربیت کند. سریال مدیوم خوبی برای معرفی چهره های جدید است و چه بسیار بازیگران مشهور امروز که ابتدا از قاب تلویزیون به مخاطب معرفی شدند. حضور چهره های جوان هم به کار من کارگردان می آید و هم فرصتی برای معرفی جوان هایی است که استعداد بازیگری دارند و دیده نمی شوند.

او در مورد این موضوع که خودش هم مثل هیچکاک در یک صحنه از سریال حضور دارد، گفت: این در واقع امضای من در کارهایم است. در سریال دلنوازان هم همین کار را انجام دادم.

سوال دیگر این مصاحبه درباره مهران احمدی و ایفای نقش  «شکیب» بود که سهیلی زاده پاسخ داد: مهران احمدی بازیگر بسیار مستعد و توانایی است که با خلاقیتی که دارد و گریم خوبی هم که روی او انجام شد، توانست یک نقش ماندگار از خودش در این سریال به جا بگذارد.

کارگردان  «آوای باران» از بازپخش این سریال از آی فیلم ابراز رضایت کرده و گفت: مردم ما به تماشای سریالی که دوست داشتند، علاقمند هستند و تکرار آن می تواند تداعی خاطرات و نوستالژی های آنها از یک سریال باشد. ضمن اینکه فرصتی است برای کسانی که قبلا سریال را ندیده اند.

انتهای پیام/

نظر شما