سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: پوشش، سبک و فرهنگ از جمله دغدغههای مهم زندگی انسانهاست. در حقیقت حتی بشر اولیه هم به پوشش به عنوان یک عنصر مهم و ضروری زندگی مینگریسته و برای حفاظت خود در برابر سرما و گرما از پوشش استفاده میکرده است، اما پوشش به مرور زمان صبغه فرهنگی به خود گرفته و با آراستگی و زیبایی پیوند خورده است. اسلام به عنوان کاملترین و جامعترین مکتب زندگی در این زمینه نیز همچون سایر نیازهای انسان نگاهی عمیق، چندوجهی و متناسب با فطرت تعالی جوی بشر دارد. مروری بر احادیت و روایات به خوبی گویای این نگاه متعالی و جامع است.
امام صادق (ع) میفرمایند: «خداوند عزوجل، به پیامبری از پیامبرانش وحی نمود: به مؤمنان بگو! پوشش دشمنان من را نپوشند، از خوردنیهای ایشان نخورند و راههای آنان را نپیمایند که در این صورت، بسان دشمنان من خواهند بود.»
امام صادق (ع) میفرمایند: «خداوند عزوجل، به پیامبری از پیامبرانش وحی نمود: به مؤمنان بگو! پوشش دشمنان من را نپوشند، از خوردنیهای ایشان نخورند و راههای آنان را نپیمایند که در این صورت، بسان دشمنان من خواهند بود.»
در حدیث صحیحی از مسعده بن زیاد آمده است که شنیدم امام صادق (ع) در پاسخ این پرسش که زن، چه قسم از زینت خود را میتواند آشکار نماید، فرمود: «چهره و دو دست را.»
بر حسب روایت دیگری از زراره نقل شده که امام صادق (ع) فرمود: «زینت ظاهری، سرمه و انگشتر است.»
همچنین براساس روایت دیگری از ابی بصیر نقل شده که میگوید: از امام صادق (ع) درباره آیه «ولایبدین زینتهن الا ما ظهر منها» پرسیدم، ایشان فرمود: «مقصود انگشتر و النگو است.»
صاحب قرب الاسناد، به نقل از علی بن جعفر (ع) مینویسد: از امام کاظم (ع) پرسیدم: مرد میتواند به کدام قسمت از بدن زنان نامحرم نگاه کند؟ حضرت فرمود: «چهره، دست و جای دست بند.»
امام صادق (ع) میفرماید: هر گاه خداوند به بندهای نعمتی بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمود: لباس تمیز بپوشد، از بوی خوش استفاده کند، خانهاش را گچکاری کند، آلودگیهای منزل خود را بروبد و از بین ببرد؛ حتی روشنکردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را دور میسازد و روزی را افزایش میدهد.
براساس روایات، پیامبر اکرم (ص) بسیار بر زیبایی و آراستگی تأکید داشتند و در رابطه با ایشان آمده است، لباسی میپوشیدند که رنگ آن متناسب با رنگ صورتشان باشد؛ سیره امام محمد باقر (ع) نیز بر آراستگی ظاهری بود و ایشان میفرمودند: برای جلب نظر مردم به دین باید ظاهر آراسته ما اهل بیت (ع) حفظ شود.
امیرالمؤمنین (ع) که خود در غایت زهد و سادهزیستی بود، هرگز سهلانگاری در آراستگی و آراستهبودن را روا نمیدانست. روایتی از آن حضرت نقل شده که نشان میدهد رفاقت و صمیمیت و خویشاوندی نباید باعث کوتاهی در این امر شود. آن حضرت میفرماید: هر یک از شما خود را برای برادر مسلمانش همان گونه بیاراید که برای بیگانهای که دوست دارد وی را در بهترین شکل ببیند، میآراید.
ایشان در حدیث دیگری میفرمایند: «لباس پاکیزه غم و اندوه را میبرد و موجب پاکیزگی نماز است.»
در انتها باید گفت نگاه اسلام به پوشش و آراستگی صرف پوشاندن بدن نیست بلکه آراستگی پوشش و زینتها باید نشان دهنده عفت، وقار و پاکدامنی زنان و ایمان مردان باشد.
نظر شما