در حقیقت آینده ما هستیم یا بهتر بگویم ما آینده خودمانیم. آینده با ما متحقق می شود. آینده تحقق طرح های ماست و پیداست که طرح ها با توجه به امکان ها و توانایی ها در انداخته می شود.
با توجه به این نکات آینده نگری نمی تواند یک تخصص باشد و بتوان آن را آموخت و آموخته ها را در هر جا یکسان به کار برد. آینده نگری درک امکان ها و توانایی هاست. اگر هم علم باشد علمی است که با آن امکان های عمل در بیرون و درون شناخته می شود یا بهتر بگویم درک و دریافت شرایط زندگی و علم و عمل به آزمایش جان است.
اگر در جایی در زمان ما و بیشتر در جهان توسعه نیافته جامعه هایی هستند که آینده ندارند و نمی توانند داشته باشند، عجب نیست که گاهی آرزوها و سوداها را به جای آینده بگذارند. آینده نگری مطالعه توانایی در عمل است و آغازش وقتی است که یک کشور قدم در راه بگذارد و راه پیش روی خود را بیابد و بپیماید.