به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمدحسین قائدشرف*// جمهوری اسلامی به عنوان یک تحول جدید و پیشرو با چالش هایی روبروست. برخی از این چالش ها عقب برنده یا به اصطلاح ارتجاعی است و برخی انحرافی ، به این معنی که مسیر جدید است اما اصالت نداشته و به ناکجا میرود.

در حوزه زنان و مقوله هویت بانوان نیز صحنه به همین شکل است، انقلاب اسلامی ۵۷ با تکیه بر مبانی اسلام حقیقی و بر پایه فقه اجتهادی به باز تعریف هویت زن در جامعه ایران پرداخت، نتیجه این امر در مختصات جمهوری اسلامی خود را نمایان. ساخت کرسی وزارت، نمایندگی مجلس، پذیرش نقش سیاست گذاری در شوراهای عالی و مدیریت‌های خرد و کلان نمونه‌هایی از این عرصه هاست که جمهوری اسلامی برای نقش آفرینی زنان مهیا نموده است اما در این مسیر دو چالش ارتجاع و انحراف ادامه راه را با مشکل مواجه ساخته است.

انحراف

در ابتدا به انحراف می پردازیم که ساده‌تر و ملموس تر است و البته صحبت از آن هزینه چندانی نیز ندارد. انحراف در این حوزه ناشی از اختلاط مفاهیم پایه با مبانی امانیسم در حوزه زنان است. در شکل عریان آن فمنیسم و در لایه های پنهان هر امر یا برساخته ای که مفاهیمی چون انسان در سایه توحید، حیا و ... را هدف قرار دهد تخفیف جمهوری اسلامی با انحراف مشخص است.

ارتجاع

و اما ارتجاع این بخش دارای حساسیت بیشتر بوده و البته نویسنده قائل به این است که مسیر غلبه بر خط انحراف تنها و تنها از طریق حل ارتجاع ممکن خواهد بود.

ارتجاع در حوزه زنان ناشی از تفکر سنتی حاکم در جامعه ایران است که در بسیاری از موارد خود را با روکش اسلام سنتی معرفی می نماید. سختی کار برای جمهوری اسلامی آنجاست که صاحبان این تفکر بدنه مذهبی-سنتی جامعه ایران می باشند که خاستگاه برآمدن نیروهای انقلابی پیشرو نیز می باشد، لذاست که گاهاً مشاهده می شود بسیاری از بدنه پایه کار انقلاب اسلامی که در بسیاری از امور به دنبال تحول و پیشرفت است هنگامی که به این نقطه می رسد محافظه کار شده و حتی میان خود و جمهوری اسلامی فاصله می بیند.

در اینجاست که مردان حزب اللهی عرصه‌های نقش آفرینی جمهوری اسلامی حتی در سطح تشکل دانشجویی را برای همسران و خواهران خود مناسب قلمداد نمی نمایند.

*دبیر اسبق دفتر تحکیم وحدت