۲. حالا اگر کسی ‐از روی جهالت‐ بگوید منبر رفتن که کاری ندارد و مایه‌اش قدری ریش بر چهره و چندمتر پارچه برسر پیچیدن است، خون‌اش گردنِ خودش است. نیست؟

۳. ‏آن‌که از فیزیک و شیمی و پزشکی، چندکلمه‌ی پراکنده‌ای بیشتر نشنیده، طبعا فیزیکدان و شیمیست و پزشک نمی‌شود اما امان از وقتی که متوهّم شود که می‌شود! و ‐باهمان چندحرف‐ علامه‌ی همه علوم و از درس‌خوانده‌ها صاحب‌نظرتر است و از پرتاب ماهواره تا سوختِ مازوت و از سینما تا آشِ شُله‌قلمکار اصرار کند همه و حتی متخصصان  به امر او فرمان برند!

۴. خطر کم‌سوادِ مدّعی، بسی بیشتر از بی‌سواد بی‌ادعا است و وای اگر میکروفن بیابد!

۵. از فاضلانه‌ترین کلمات عالم، واژه‌ی “نمی‌دانم” است. وقتی یکی زیاد بگوید که نمی‌داند، آدم به دانسته‌هایش اعتماد می‌کند و چون همه‌جا بگوید می‌داند، در دانسته‌هایش هم شک می‌کند!

انتهای پیام