شفقنا- مرحوم آیت الله حاج آقا نصرالله شاه آبادی در بیان مقام توسل به حضرت زهرا (س) از قول والد خود آیت الله محمد علی شاه آبادی بیان می دارد که در مقام سیر الی الله، نیازمند توسل به حضرت زهرا (س) هستیم.

مرحوم والد ارادت خاصی به حضرت زهرا سلام الله علیها داشت، تا حدّی که بردنِ نام حضرت زهرا، با جاری شدن اشک ایشان مساوی بود.
حتی در مقام استخاره، تنها عبارتی که به زبان می‌آورد این بود: « الهی به عصمت زهرا، به نور زهرا، به شرف زهرا، به حیثیت زهرا ». آن وقت اشک از چشمانشان جاری می‌شد و سپس استخاره می‌کردند.

به عقیده ایشان سلوک الی الله بدون ارتباط و توسل به حضرت زهرا ممکن نیست، لذا می‌فرمود: «همانطور که ائمه علیهم السلام در مقامات عالیه نیازمند توسّل به مادرشان هستند، ما نیز در مقام سیر الی الله، نیازمند توسل به حضرت زهرا هستیم».

میزان محبت مرحوم والد به حضرت صدیقه، به حدی بود که وقتی مصائب ایشان را می‌شنیدند، بسیار منقلب می‌شدند. به یاد دارم روزی دایی ما آیهالله حاج سید احمد روحانی قمی که از منبری‌های معروف تهران بود، در مسجد مرحوم پدر منبر رفت و در آخر منبر روضه حضرت زهرا را خواند. پدر ما خیلی منقلب شد و بعد از منبر وی فرمود: «این طور روضه خواندن بر شما حرام است. اسم حضرت زهرا کُشنده است، چرا شما با این همه حاشیه و تفصیل، مصائب را ذکر می‌کنید؟ دیگر چنین نکنید!».
زمانی در محضر آیهالله خویی بودم و شخص دیگری نبود. صحبت از حضرت زهرا شد و من از ارادت مرحوم پدر به حضرت زهرا و قصه حاج آقا دایی احمد برای ایشان گفتم. آیهالله خویی خیلی گریه کردند و فرمودند: «خدا کند ما هم مثل مادرمان تشییع غریبانه داشته باشیم».

حدیث نصر ص۲۰۸