به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین علی نصیری، استاد خارج سطح حوزه، 27 دی‌ماه در قالب فایل صوتی که در فضای مجازی بارگزاری شده است، به سخنان اخیر سروش واکنش نشان داد و گفت: آقای سروش به مبحث دین و قدرت اشاره و پیام واقعاً تعجب‌آوری مطرح کرده است؛ وی راهی  را رفته که حتی مخالفان و منتقدان و معاندان قرآن چنین راهی را نرفته‌اند و متاسفانه از مسیر خود برنگشته، بلکه دچار تلاطم فکری، به هم ریختگی و فراز و فرود غیرقابل توجیه و حمل و جمع است.

وی افزود: او کسی است که در بستر انقلاب رشد کرده و افتخار شاگردی شهید مطهری را دارد و در مناظرات با چپی‌ها و الحادی‌ها شرکت کرد؛ افتخار تدریس نهج‌البلاغه و کارنامه ستودنی در دفاع از ارزش‌های دینی دارد، اما در چند دهه اخیر، رویکرد شگفت‌آوری طی کرده که با مبانی قرآنی، روایی شیعه و حتی گاهی با منظومه اسلامی ناسازگار است.

نصیری بیان کرد: او می‌گوید قرآن کتاب رعب و وحشت و نه محبت و رأفت است و براین اساس، میان قرآن با تصوف و کتب پیشین آسمانی مقایسه کرده و شواهدی از تاریخ اسلام و تعامل پیامبر با کافران و مشرکان که عمدتاً سست است، به میان می‌آورد و پیامبر را پیام‌آور وحشت و رعب و اقتدارگرایی منفی می‌داند؛ او آورده است وقتی پیامبر میخ قدرت را کوبید، دائماً تهدید کرد و خشونت به خرج داد و بنایی برای آشتی و صلح نداشت؛ سروش می‌گوید قرآن پیامبر هم بر منطق خشم و غضب و انتقام استوار است، لذا خدای قرآن، رحمان و رحیم نیست، بلکه خدای جبار است و عذاب آخرت هم لبریز از خشم الهی است.

وی اضافه کرد: می‌گوید چرا مفسران و مترجمان معنای عذاب را تغییر می‌دهند، زیرا عذاب همان شکنجه قطره‌چکانی و توأم با رنج است و می‌افزاید ما در عرفان و تصوف  چنین خشم و خشونت و عقوبتی نداریم و در تورات و انجیل هم چنین تصویری از خدا نداریم. یعنی کتاب زرتشتیان و انجیل و تورات جایگاه والاتری نسبت به قرآن می‌یابند و بدتر اینکه مولوی و ابن عربی هم مقامی بالاتر از پیامبر دارند.

نصیری بیان کرد: می‌گوید اسلام نقصان محبت دارد و تصوف باید چیزی بر آن بیفزاید. تا قبل از تصوف شریعت با یک بال می‌پرید و تصوف مضمون رحمت را زنده کرد و به صحنه آورد؛ اگر قرآن را خشیت‌نامه بنامیم، عین واقعیت است و سخن گزافی نگفته‌ایم؛ در قرآن خداوند ارباب عبوس و خشنی است که همواره باید از این ارباب ترسید و عذاب را هم باید درست معنا کنید که به معنای تنبیه دردناک و مالامال از خشم و خشونت است.

استاد سطح خارج حوزه علمیه اظهار کرد: او می‌گوید در تورات، جهنم نداریم و در انجیل هم فقط چندبار از عذاب یاد شده است. می‌گوید شخصیت پیامبر اقتدارگرا و اهل جنگ بوده است و ایشان را با برخی انبیاء و ادیان قبل قیاس کرده و آورده که پیام مسیحیت صلح و اسلام، جنگ است؛ از جمله مطلبی از سیره ابن اسحاق آورده که وقتی پیامبر در طواف مکه مورد تمسخر ابوجهل و اطرافیانش قرار گرفت، به ابوجهل اشاره کرد که گردن تو را خواهم زد و وقتی به آن جمعیت رسید، گفت که من با سر بریدن سراغ شما می‌آیم. او می‌گوید پیامبر در جریان فتوحات هم همین روحیه را داشت که باید لشکرکشی شود و مردم به پذیرش دین مجبور شوند.

اتهامات ناروا به قرآن و پیامبر(ص)

وی با بیان اینکه سروش اصرار دارد که قرآن برآیند تفکر پیامبر(ص) است، افزود: وقتی قرآن سخن پیامبر(ص) شد، نتیجه این است که چون پیامبر شخص خشن و جنگجویی بوده است، قرآن او هم مملو از پیام‌های خشن و عذاب و عقوبت است و به سوره تبت استناد کرده، همچنین چون پیامبر(ص) علاقه زیادی به تزویج داشت، آیه نوشته که چهار همسری را مجاز کرده است که دادن چنین نسبتی به پیامبر از سوی یک مسلمان عجیب و غریب است.  

استاد حوزه علیمه با بیان اینکه سروش معتقد است کسی مثل مولوی و ابن عربی تجربه نبوی دارد، بنابراین نباید از مقایسه آثار آنها با قرآن متعجب شوید، تصریح کرد: حال با چنین ادعاهایی، آیا انحراف و کژی و سقوط از سوی او رخ نداده است؟ او معتقد به بازبودن پرونده نبوت است، در حالی که براساس اعتقاد ما نبوت با وفات پیامبر خاتمه یافته است. 

مبنای سست سروش

وی با بیان اینکه قرآن از سه زبان عشق، تنبیه و عقل استفاده کرده است، اضافه کرد: این تقسیم‌بندی بر اساس سه دسته افراد در سوره واقعه (شامل سابقون، اصحاب میمنه و اصحاب مشئمه) بیان شده است؛ قرآن برای سابقون السابقون زبان عشق، برای افراد مقتصد، زبان عقل و برای اصحاب مشئمه زبان تنبیه را دارد. بنابراین اینکه سروش معقتد است باید با همه انسان‌ها با زبان عشق سخن گفت، خلاف عقل، منطق، حکمت و مخالف واقعیت زندگی بشر است.

نصیری با بیان اینکه زبان عشق و عقل بر زبان تنبیه می‌چربد، اظهار کرد: اینکه قرآن متهم به خشونت شود، خلاف انصاف و مروت و منش علمی و مخالف متن قرآن است و وجود پیامبر هم براساس این سه زبان و رویکرد با مردم بوده است و ما معتقدیم که اگر تصوف و عرفان هم به عشق گراییدند، به اعتبار قرآن است و این زبان عشق و ملاطفت قرآن را نمی‌توان در تورات و انجیل یافت. بنابراین سخنان وی بر پایه و مبنای سستی استوار شده است.