به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از آذربایجان غربی، ۲۴ دی ماه سی و چهارمین سال شهادت شهید ابوالقاسم حسینی در عملیات کربلای ۵ است.

شهید حسینی در سال ۱۳۴۹ در خانواده ای مذهبی و روحانی در روستای علی ملک از توابع نقده متولد شد و سالهای ابتدائی را با موفقیت در زادگاهش و در مدرسه خسروی نقده به پایان رسانید و سال ۶۳ برای اولین بار راهی جبهه شد و در سال ۶۵ و زادگاهش را رها ساخت و به سوی حوزه علمیه روانه گشت و در مدرسه علمیه نمازی خوی مشغول به تحصیل علوم دینی شد و دوستان همدرسش از او به عنوان طلبه ای که عاشق درس و تهذیب بود نام می برند.

شهید حسینی در دوران راهنمائی به خاطر لبیک گویی، فرامین الهی ترک تحصیل نمود و به جبهه ها اعزام شد و به خاطر عشق و علاقه ای که به شهادت و جبهه و دیدار مشعوق داشت سال تولد خود را تغییر داد، تا خود را از لحاظ سنی بزرگ کند. در حالی که از لحاظ معنوی واقعاً والا بود، تا عازم جبهه شود و به آرزویش جامه عمل بپوشاند و از امام جمعه وقت نقده نامه ای جهت ثبت نام در جبهه دریافت کرد و راهی جبهه شد.

او فردی آرام و متین بود. آرامش ظاهری او حکایت صفای باطنی و آرامش درونی اش بود، در اوج جنگ، درس را رها ساخت و به سوی جبهه شتافت و به سنگر مبارزه همچون مدرسه و کتاب های درسی نگاه می کرد.

وقتی پیوندهای خانوادگی و روابط صوری محیط، مانع راه تکامل انسان گردند، وقتی که غُل و زنجیرهای ظواهر دنیوی بخواهند انسانیت انسان را به بند بکشند و راه را برای عروج و تکامل معنوی انسان سد کنند و بالاخره آن هنگام که محیط، مانع نیل انسان به خویشتن گردد، هجرت تنها سلاح است و سرانجام او در ادامه پویش و حرکت خدایی اش از منزلگاه هجرت و جهاد عبور کرد و در پایان آخرین منزل، شهادت را نیز با سرافرازی پشت سر گذاشت و فوز عظیم را از آن خود ساخت.

شهید حسینی پس از عمری هر چند کوتاه ولی سراسر شور و شوق و مجاهدت در حالی که هنوز بیش از ۱۶ بهار از زندگی اش نگذشته بود در مورخه ۶۵/۱۰/۲۴ در منطقه شلمچه و در عملیات کربلای ۵، آنجا که دیار عاشقان وصال یار بود، دل بی قرار خویش را به قرار بخش دلهای دردمند سپرد و به فیض شهادت نائل آمد.

حبیبه ترابی مادر شهید حسینی می گوید؛ پسرم بارها می گفت که این درس را از آقا اباعبدالله الحسین(ع) یاد گرفتم که باید در مقابل ظلم ایستاد و به اسلام عزت بخشید و بنده به جبهه می روم تا دینم را ادا کنم.
 

انتهای خبر./