انسان باید برای رفع نیازهای خود همواره در تلاش و کوشش باشد اما همه امور و تلاش‌های علمی و عملی در تأثیرگذاری مستقل نبوده بلکه در طول اراده و خواست خداوند قرار دارند و وسایل فیض و رحمت او به شمار می‌آیند.

از این رو هم باید از هیچ کوششی در زندگی دریغ نکرد و هم از توکل و دعا و یاد خدا غفلت نورزید که این دو (علم و عمل، دعا و نیایش) در کنار هم نیل به هدف‌های زندگی را ساده کرده و سرعت می‌بخشند.

از حضرت امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده: «هر که هر روز صد بار بگوید: «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ» تنگدستی و فقر او را درنیابد و هر که هر روز صد بار بگوید: «سُبْحانَ اللّٰهِ وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ وَ لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَ اللّٰهُ أَکْبَرُ» حق‌تعالی بدنش را بر آتش دوزخ حرام گرداند».