هر چه میخواهم قلم را در رثایت تکانی بدهم، نمیشود. برای توصیف خدا، کلمات کوچکند؛ آقای دیگو آرماندو مارادونا! بلند شو، بخاطر بچه‌های محلۀ فقیرنشین بوینوس آیرس که شب‌ها با قصۀ جاودانگی تو بخواب میروند؛ بخاطر‌ آن مجسمۀ باشکوهت که مردم هر روز قبل از رفتن بر سر کار، به آن تعظیم میکنند... دیگو تو باید باشی، چجوری‌اش را نمیدانم، اما بمان... برایمان بمان، بمان و به صدها بازیکنی که قرار بود مارادونا شوند و نشدند، لبخند بزن... بلند شو دیگو