ورژن 2018/19 بارسلونا شاید بهترین تیم دهه گذشته باشگاه نبود، اما اگر شرایط به گونه دیگری رقم می خوردند، می توانستیم از آن ها به عنوان یکی دیگر از معدود تیم هایی که فاتح سه گانه شدند نام ببریم؛ در حقیقت فاصله بارسلونا در آن فصل با کسب تمام جام های ممکن تنها 3 بازی بود. در این مطلب نگاهی کوتاه انداخته ایم به آنچه بر بارسلونا در فصل 2018/19 گذشت. 

پرده اول؛ یک فرصت دوباره به والورده

سران بارسلونا پس از فاجعه ای که در المپیکو رم رخ داد و منجر به حذف از اروپا شد، تصمیم گرفتند به ارنستو والورده یک فرصت دوباره دهند، در حقیقت می توان گفت که دلایل محکمی هم برای این کار داشتند. صرف نظر از آنچه در بازی برگشت با رم اتفاق افتاد، بارسلونا یک فصل موفق را پشت سر گذاشته بود. والورده در نخستین سال حضورش روی نیمکت بلوگرانا موفق به کسب دوگانه داخلی شد، آن هم با تیمی که شاهزاده اش را با 222 میلیون یورو به پاری سن ژرمن فروخته بود و 2 بار در جریان سوپرکاپ اسپانیا و ابتدای فصل توسط رئال مادرید تحقیر شد. همان تیمی که 2 فصل قبل و 1 فصل بعد از ورود والورده به بارسلونا فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد. تیم والورده با صلابت هرچه تمام در آخرین فصل حضور آندرس اینیستا در نیوکمپ توانسته بود لالیگا را فتح کند و یک کوپا دل ری دیگر را  هم به ویترین افتخاراتش اضافه کند. کلمنت لنگلت، آرتور ملو، آرتورو ویدال و مالکوم از سرشناس ترین ورودی های بارسلونا در تابستان 2018 بودند؛ هرچند که ورود آنتوان گریزمان در حالی که بسیار محتمل به نظر می رسید، به شکلی عجیب لغو شد. خروجی های شاخص باشگاه در این پنجره نقل و انتقالاتی  آندره گومز، لوکاس دینیه، پائولینیو و یری مینا بودند. 

ارنستو والورده و آغاز دومین فصل حضورش در بارسلونا

پرده دوم؛ نیم فصل اول: فراز، نشیب و دوباره یک فراز با شکوه

فصل برای بارسلونا پس از فتح سوپرکاپ اسپانیا با درخشش عثمان دمبله آغاز شد. با روحیه خوبی که بازیکنان پس از کسب نخستین جام فصل به دست آورده بودند، 5 برد پیاپی دیگر برای تیم به دست آمده بود. ترکیب تیم هنوز تفاوت چندانی با آنچه در فصل قبل شاهدش بودیم پیدا نکرده بود. جرارد پیکه کنار ساموئل اومتیتی که به تازگی قهرمان جام جهانی شده بود، همچنان زوج دفاعی را تشکیل می دادند. راکیتیچ و بوسکتس به مانند قبل ارکان ثابت خط میانی بودند و گاهی هم کمک هایی را از سوی سرجی روبرتو، کوتینیو و دو آرتور تازه وارد تیم دریافت می کردند. در آن مقطع هنوز عثمان دمبله مصدوم نشده بود و در کنار مسی و سوارز مثلث خط حمله را ساخته بود. 18 گل زده در 5 بازی نشانگر این بود که اوضاع در تیم به خوبی پیش می رود. در هر صورت بازی مقابل ژیرونا از راه رسید و بارسلونا متوقف شد. در 3 بازی لالیگایی بعدی هم هیچ بردی برای تیم به دست نیامد تا اولین زنگ خطر برای والورده و شاگردانش به صدا در بیاید. تغییر پست های مداوم کوتینیو و دمبله که همراه بود با فیکس شدن های هرازگاهی ویدال و آرتور ملو جواب نداد و نداد تا سرانجام در بهترین بازی ممکن آن اتفاقی که باید رخ می داد، افتاد. بارسلونا در ومبلی باید به مصاف یکی از بهترین تاتنهام های تاریخ می رفت. یکی از چشم نوازترین بازی های فصل بلوگرانا در این استادیوم رقم خورد و در شبی که احتمالا آرتور ملو بهترین بازی اش در دوران دو ساله حضورش برای بارسلونا انجام داد، والورده با درخشش خیره کننده مسی صد البته جوردی آلبا (سه پاس گل) توانست تیم پوچتینیو را 4 تایی کند تا عملا بحران به پایان برسد و دومین موج قدرتمند فصل آغاز شود.

بارسلونا 4-2 تاتنهام

اگر چه مسی از ناحیه آرنج مصدوم شد و 3 هفته از میادین دور بود، اما تیمی که بحران را پشت سرگذاشته به این زودی ها بیخیال نمی شود. بارسلونا بدون مسی اینتر را شکست داد و باید به مصاف رئال مادرید می رفت. شاهکار تاریخی ارنستو والورده در آن ال کلاسیکو آغازی بر ناکامی های پیاپی مادریدی ها در 3 ال کلاسیکو آینده بود. بارسلونا بدون حضور لیونل مسی با نتیجه 5-1 حریف دیرینه اش را  تحقیر کرد و باعث شد تا لوپتگی هم از هدایت این تیم برکنار شود. بارسلونا در ادامه روند خوبش توانست ابتدا خیالش را در لیگ قهرمانان اروپا از صدرنشینی راحت کند و با وجود یک شکست عجیب مقابل رئال بتیس که تا مدت ها آخرین شکست خانگی تیم باقی ماند روند خوب بارسلونا بعد از یک تساوی خارج از خانه مقابل اتلتیکو مادرید تا مدتی طولانی حفظ شد، بارسلونا پس از آن تساوی 8 بازی پیاپی را در لالیگا برد و تا آخر فصل صدر نشین باقی ماند. با این وجود این بازه زمانی برای بارسلونا 2 شکست خارج ز خانه در جام حذفی به همراه داشت که هر دوی آنها با کامبک های فراموش نشدنی تیم در نیوکمپ همراه بود که شامل آن برد 6-1 مقابل سویا هم می شد. در همین مقطع از فصل بود که ریکی پویگ اولین بازی خود را برای بارسلونا انجام داد. یکی از دو نقل و انتقال بزرگ فصل آینده در همین زمان قطعی شد؛ فرنکی دی یونگ پس از درخشش با آژاکس با بلوگرانا قرارداد امضا کرد؛ دقیقا دو روز پس از انتقال پر حرف و حدیث کوین پرینس بواتنگ از ساسولو به بارسلونا. انتقالی که هنوز هم چرایی آن برای هواداران بارسلونا مشخص نشده است.

هتریک لوییس سوارز مقابل رئال مادرید

پرده سوم؛ آغاز نیم فصل دوم تا بازی های ملی ماه مارس

یکی از فراموش نشدنی ترین مقاطع دوران حضور والورده در بارسلونا آغاز شده بود. چند اتفاق تکراری در این برهه رخ داد: 1- از دست دادن امتیاز مقابل والنسیا و اتلتیک بیلبائو برای دومین بار در فصل 2- مصدومیت عثمان دمبله 3- شکست دادن سویا برای آخرین بار در طول فصل (چهار پیروزی در سه تورنمنت). لیونل مسی همچنان خط حمله بارسلونا را در کنار لوییس سوارز رهبری می کرد. پیشروی بارسلونا در اروپا هم ادامه پیدا کرد و این لیون بود که قربانی خشم لیونل مسی و هم تیمی هایش شد تا بارسلونا برای دوازدهمین سال پیاپی راهی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا شود. اما وقتی از هواداران بارسلونا در مورد این برهه بپرسید، همه آن ها برای شما یک خاطره را تعریف می کنند: شکست های پیاپی رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو! قرعه کشی کوپا دل ری انجام شد و مشخص شد که بارسلونا باید در یک ماه 3 بار به مصاف تیم سولاری برود؛ 2 بار در کوپا دل ری و یک بار در لالیگا. دو بازی پشت سر هم در سانتیاگو برنابئو. راند اول در نیوکمپ برگزار شد. مالکوم مهم ترین گل خود برای بارسلونا را در ال کلاسیکو به ثمر رساند تا گل لوکاس وازکز بدون پاسخ نماند. 3 هفته بعد و بازی برگشت در سانتیاگو برنابئو شروع یکی از به یاد ماندنی ترین داستان های بارسلونا در این فصل بود. روز چهارشنبه قرار بود دیدار برگشت ال کلاسیکو برگزار شود، لوییس سوارز درخشان ظاهر شد و 2 گل وارد دروازه کیلور ناواس کرد تا یاد و خاطره هتریکش در بازی رفت لالیگا را زنده کند و همچنین حکم صعود بارسلونا به فینال امضا شود. شنبه از راه رسید و یک ال کلاسیکو دیگر؛ این بار ایوان راکیتیچ نقش گلزن را برای بارسلونا ایفا کرد تا به فاصله 3 روز، بارسلونا دو بار رئال مادرید را در سانتیاگو برنابئو شکست دهد. قرعه کشی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا هم انجام شده بود و مشخص شد شاگردان والورده باید برای راهیابی به نیمه نهایی، به مصاف منچستریونایتد بروند. تا اینجای فصل همه چیز به خوبی پیش می رفت و هواداران بار دیگر به مانند فصل 2014/15 شمارش معکوس تا سه گانه را آغاز کرده بودند...

دومین شکست رئال مادرید در 3 روز

پرده چهارم؛ ورود به جهنم آنفیلد؛ Hero To Zero!

این مقطع از فصل آینه ای تمام نما از شرایطی بود که بارسلونا چندین بار در سال های اخیر تجربه اش کرده بود. شاگردان والورده بدون دردسر خاصی اولین بازی شان پس از فیفا دی را با پیروزی پشت سر گذاشتد و به مصاف ویارئال رفتند. در یکی از عجیب ترین بازی های فصل، بارسا ابتدا 2 بر صفر جلو افتاد اما از دقیقه 23 تا 80، 4 گل دریافت کرد و در آستانه یک شکست سنگین قرار داشت. اما کاشته لیونل مسی و ضربه تمام کننده لوییس سوارز که هر دو در دقایق تلف شده رخ دادند، کاری کرد که بازی با نتیجه 4-4 به اتمام برسد. پس از این بازی دیگر تا پایان فصل زوج لنگلت و اومتیتی در قلب دفاع بارسلونا ندیدیم. نوبتی هم که بود، نوبت شکستن طلسم یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان بود. بارسلونا پس از قهرمانی در فصل 2014/15 به ترتیب مقابل اتلتیکو مادرید، یوونتوس و رم در این مرحله حذف شده بود و برای اینکه پیشرفتی نسبت به فصل قبل در کارنامه اش ثبت می کرد، باید منچستریونایتد را شکت می داد و همین گونه هم شد. شاگردان والورده ابتدا برای نخستین بار در تاریخ موفق شدند منچستریونایتد را در اولدترافورد شکست دهند و در بازی برگشت هم با درخشش مسی و کوتینیو، شیاطین سرخ را با سه گل بدرقه کردند. تا حریف لیورپول در نیمه نهایی شوند. اوضاع در لالیگا همچنان خوب پیش می رفت. بارسلونا با پیروزی مقابل اتلتیکو مادرید به صورت غیر رسمی و با شکست لوانته به صورت رسمی قهرمان لالیگا لقب گرفت. حالا اجازه دهید به لیگ قهرمانان اروپا برگردیم؛ بارسلونا قرار بود در نیمه نهایی مقابل لیورپول صف آرایی کند، یکی از معدود تیم هایی که در بازی های رو در رو آمار بهتری مقابل بلوگرانا داشت و همچنان هم دارد. بازی رفت در نیوکمپ برگزار شد و نتیجه ای برای بارسلونا رقم خورد که به شدت امید تیم را برای کسب سه گانه افزایش داد. بارسلونا با بریس مسی و تک گل لوییس سوارز لیورپول را شکست داد تا شانسش برای حضور در فینال مادرید را افزایش دهد. می توانیم ادعا کنیم هواداران بارسلونا در فاصله بین دو دیدار رفت و برگشت مقابل لیورپول، خوشحال ترین روزها را تجربه کردند و خودشان را از همیشه به سه گانه نزدیک می دیدند. اما دست تقدیر جور دیگری رقم خورد. والورده و بازیکنانش در آنفیلد فقط با آتش رو به رو شدند و چیزی به غیر از فریاد های شادی تماشاگران لیورپول نشنیدند. کرنر ترنت الکساندر آرنولد کاری با بارسلونا انجام داد که همچنان پس از 19 ماه آثارش را می توان در  شکنندگی بارسلونا دید. شکست 4-0 مقابل لیورپول روح بازیکنان را برای ادامه فصل کشت. تیمی که چندین ماه روی ابر ها سیر می کرد، به یکباره پشت دروازه های بهشت سقوط کرد. اولین نشانه این شکست تاریخی از دست رفتن کوپا دل ری با شکست مقابل والنسیا بود. شکست در فینال کوپا دل ری و از دست رفتن سومین جام فصل؛ فصلی که تا اوایل ماه می قرار بود بعد ها از آن به عنوان سال سه گانه یاد شود تنها با فتح یک لالیگا به اتمام رسید. جامی که تا لحظه نگارش این مطلب همچنان آخرین جامی است که لیونل مسی و هم تیمی هایش بالای سر برده اند.  

حماسه آنفیلد