خبرگزاری مهر، گروه جامعه: سنگ قبرها در اولین گورستان مسلمانان ایران قیام کرده‌اند هر یک با دفن یکی از افرادی که صدها سال پیش موازی با خاک گورستان خوابیدند، به پا ایستادند تا روایت گر قصه او باشند. آنها ایستاده درباره مردان و زنانی که زیر پایشان دفن شده‌اند سخن می‌گویند. هر یک به زبان تصویر. از دوره تیموریان تا به حال.

روی هر سنگ قبر نام هر متوفی با سالی که به دنیا آمده ذکر شده و در سالی که به گورستان سفیدچاه سپرده شده است. این سنگ قبرها قصه پیشه افراد را هم می‌گویند از زنی که قالی می بافته تا مرد کشاورزی که داس از دستش نمی افتاده است. این را می‌توان از روی تصاویر روی سنگ قبرها مشاهده کرد. باید قدری ایستاد و زبان سنگ را فهمید که چه می‌خواهد بگوید.

از گلوگاه به سمت روستای سفیدچاه چهل دقیقه‌ای راه است اما خیلی‌ها ترجیح می‌دهند این مسافت را طی کنند تا مردگانشان اینجا دفن شود چون معتقدند اولین قبرستان مسلمانان است و عزیزانشان با کسانی که صدها سال پیش به بهشت رفته‌اند هم مسیر می‌شوند. خیلی از مردم گلوگاه و شهرستان بهشهر معتقدند که خاک اینجا نذر کرده است و دفن مرده در آن خوش یمن است به همین دلیل با افزایش جمعیت دو شهرستان بهشهر و گلوگاه و روستای سفیدچاه همه به این گورستان می‌روند.

همین موضوع باعث شده تا میزان دفن مردگان در سفیدچاه بیشتر از قبل شود. این گورستان در حال گسترش است و حالا که تعداد مردگان نیز بیشتر شده، سنگ‌های قدیمی و قبور تاریخی جای خود را به مردگان جدید می‌دهد. انگار دیگر فراموش کرده‌اند که چرا اینجا مهم بوده است. سنگ‌های قدیمی و تاریخی را می‌شکنند. به آن بی توجهی می‌کنند. روی سنگ‌های قبر را گلسنگ پوشانده است. به سختی می‌توان قصه برخی از سنگ‌ها را خواند. دور تا دور امامزادگان ابراهیم، منصور و عبدالرحمن سه فرزند امام موسی‌ابن جعفر (ع) سنگ‌های قدیمی تر و سالم‌تری می‌توان پیدا کرد. اما هر چه دورتر از بنای تازه تأسیس امامزاده شوی سنگ قبرها شکسته شده‌اند و یا جای خودشان را به سنگ‌های جدیدی داده‌اند. تقابل سنگ‌های قدیم و جدید در کنار هم به گونه‌ای است که احساس می‌شود سنگ جدید می‌خواهد فضا را از سنگ‌های قدیمی تر بگیرد و خود را نمایش دهد.

مردگان نیز دست از دنیا کوتاه نمی‌توانند حریف این تصمیم شوند. آنها روی قبرهایی دفن هستند که صدها سال پیش افراد مسلمان در آن گورستان آرمیده‌اند. صاحبان مردگان دفن عزیزانشان را در این گورستان رایگان انجام می‌دهند پس به خود این اجازه را می‌دهند که مرده شأن را هر جایی دفن کنند. درست در جایی که احساس می‌کنی می‌توانی حجم انبوهی از سنگ‌های قدیمی را ببینی یک سنگ جدید خود را نمایان می‌کند.

این اتفاق به نحوی پر سرعت به پیش می‌رود که دور از ذهن نیست اگر پیش بینی شود تا چند سال آینده همه سنگ‌های قدیمی از بین رفته‌اند و سنگ‌های جدید گورستان سفیدچاه را تشکیل می‌دهد. این گورستان جز متولی امامزاده، که می‌بایست به آن بیشتر رسیدگی کند، پشتیبانی ثبت در فهرست میراث ملی را هم دارد. اما چه پشتوانه‌ای؟

سال ۸۱ این گورستان به عنوان اثر ملی ثبت شد اما از آن زمان تا کنون باید حساب کرد چند نفر اینجا خوابیده‌اند. چه تعداد سنگ از بین رفته و شمایل و منظر این گورستان تا چه حد تحت تأثیر قبرهای جدید قرار گرفته است.

حالا که کرونا به میزان مرگ و میر افراد افزوده می‌توان مشاهده کرد که گورهایی سفیدرنگ پوشیده از آهک برای مردمان جدید در دل خاک آغوش باز کرده است. سنگ‌های تاریخی کنار زده شده‌اند تا فضا برای دفن مردگان کرونایی آماده شود.

ضریح چوبی امام‌زاده که با گنبد نقره‌گونش در دل این دره زیبا می‌درخشید بنا بر نوشته کنده‌کاری شده‌اش، قدمت امامزاده را به ۸۴۰ سال پیش می‌رساند اما اکنون به جای این ضریح چوبی نیز ضریح فلزی کار گذاشته شده است.