تلسکوپ ناسا شواهد قطعی از وجود آب را در ماه کشف کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، سرانجام یک تلسکوپ ناسا موسوم به "سوفیا" (SOFIA) توانسته است برای نخستین بار مولکول های آب را در سطح کره ماه بیابد.

تلسکوپ "سوفیا" (SOFIA) که مخفف کلمات "رصدخانه استراتوسفری ناسا برای نجوم مادون قرمز" است، برای نخستین بار، وجود آب را در سطح ماه تائید کرد. این کشف نشان می دهد که آب امکان دارد در سطح ماه توزیع شده باشد و وجود آن محدود به مکان های در سایه و سرد و زیرسطحی ماه نیست.

" سوفیا" ملکول های آب (H2O) را در دهانه "کلاویوس" (Clavius)؛ یکی از بزرگ ترين دهانه های قابل مشاهده از زمین واقع در نیمکره جنوبی ماه کشف کرده است.

مشاهدات قبلی از سطح ماه، نوعی هیدروژن را شناسایی کرده بود، ولی قادر به تمایز بین آب بودن آن یا یک ماده شیمیایی نزدیک به آن یعنی "هیدروکسیل" (OH) نبود. اکنون داده های این مکان نشان می دهد آب در غلظت های ۱۰۰ تا ۴۱۲ قسمت در میلیون (ppi)- تقریباً معادل یک بطری آب ۱۲ اونسی- در یک متر مکعب خاک پخش شده در سطح ماه گیر افتاده است. این نتایج در آخرین شماره مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

"پل هرتز" مدیر بخش اخترفیزیک در اداره مأموریت های علمی سازمان ناسا اظهار‌کرد: ما نشانه هایی داشتیم که H2O –همان آبی که همه ما با آن آشنا هستیم- امکان دارد در قسمت آفتاب گیر ماه (Moon) وجود داشته باشد. حالا ما می دانیم که آب در آن جا وجود دارد. این کشف، درک ما از سطح ماه را به چالش میکشد و سوالات جالب توجهی را در مورد منابع مربوط به کاوش در اعماق فضا ایجاد می کند.

به عنوان یک مقایسه، صحرای بزرگ آفریقا ۱۰۰ برابر بیشتر از آنچه "سوفیا" در خاک ماه تشخیص داده است، آب دارد. با وجود این مقدار کم، این کشف پرسش های جدیدی را در مورد چگونگی ایجاد آب و چگونگی دوام آن در سطح خشن و بدون هوای ماه ایجاد می کند.

آب یک منبع گران بها در اعماق فضا و عنصر اصلی حیات است. اینکه آیا آب کشف شده توسط "سوفیا" برای استفاده به عنوان یک منبع به راحتی قابل دسترسی است، باید مشخص شود.

سازمان ناسا با برنامه "آرتمیس" مشتاق است قبل از ارسال نخستین زن و فضانورد (Astronaut) مرد بعدی به سطح ماه در سال ۲۰۲۴ و فراهم کردن حضور پایدار انسانی در آن جا تا پایان این دهه، همه چیز را در مورد وجود آب در ماه دریابد.

نتایج "سوفیا" بر اساس سالها تحقیق در مورد بررسی وجود آب در ماه به دست آمده است. هنگامی که فضانوردان "آپولو" در سال ۱۹۶۹ برای نخستین بار از ماه بازگشتند، تصور می شد که این قمر کاملاً خشک است. مأموریت های مداری و سطح نشین طی ۲۰ سال پیش وجود یخ در دهانه های در سایه ماه واقع در قطب های آن تائید کرده بودند. در همین حال، چندین فضا پیما (Spacecraft) از جمله ماموریت "کاسینی" و همچنین ماموریت"چاندرایان- ۱" متعلق به سازمان تحقیقات فضایی هند و تلسکوپ زمینی مادون قرمز ناسا بطور گسترده ای به سطح ماه نگاه کردند و شواهدی از آب را در مناطق آفتاب گیر یافتند. با این حال، این مأموریت ها قادر به تشخیص قطعی شکل دقیق حضور آن (H2O یا OH) نبودند.