به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در ۷۵ امین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اظهار داشت: تن دادن دیگران به خواسته‌های آمریکا به مثابه اکسیژنی است که ایالات متحده برای تداوم قلدری‌هایش بدان نیازمند است. تلاش برای جلب رضایت آمریکا از طریق پذیرش قانون شکنی آن کشور علیه دیگران—به امید در امان ماندن از خشم آمریکا— صرفاً اشتهای این کشور را تشدید می‌کند.

آقای رئیس،

هفتاد و پنج سال پیش، سازمان ملل متحد تاسیس شد تا صلح و امنیت بین المللی را پس از دو جنگ دهشتناک احیا کند. اما تا چه میزان موفق بوده ایم؟

بر اساس پژوهشی جدید، در نتیجه «جنگ‌های همیشگی» آمریکا از سال ۲۰۰۱ میلادی— «سال ملل متحد برای—سی و هفت میلیون نفر آواره شده‌اند.

هشت جنگ مرگ بار که آمریکا از سال ۲۰۰۱ ذیل عنوان جنگ علیه ترور به راه انداخته یا به آن پیوسته است، به از دست رفتن جان صدها هزار نفر از مردمان بیگناه، جوامع و خانواده‌های بی‌شمارِ نابود شده، دولت‌های متعددِ فرومانده و در حال فروپاشی و افراطی گری بی سابقه انجامیده است.

آیا امروز جهان ما ایمن‌تر—یا ناامن‌تر— از سال ۱۹۴۵ شده است.

چگونه می‌توانیم با یکجانبه‌گرایی و عناد با حقوق بین‌الملل از سوی قلدری که تنها یاد گرفته تهدید به زور نماید و با تکبر سخن بگوید، مقابله نماییم.

چگونه می‌توانیم رژیمی را متوقف کنیم که بیش از ۲۲۰ سال از تاریخ ۲۴۴ ساله‌اش را در جنگ بوده‌است: از جنگ‌های علیه بومیان آمریکا تا جنگ علیه بخشی از مردم خود که آنها را به بردگی کشانده بود—که هنوز هم در نهایت وحشی‌گری ادامه دارد، تا ۳۹ درگیری نظامی و همچنین نزدیک به ۱۲۰ جنگ اقتصادی—که برای مقبولیت بخشی آن را به دروغ "تحریم" می‌نامد—از ۱۹۴. علیه هر کس که تسلیم هوی و هوس آمریکا نشده است.

جالب است که ایالات متحده در اکثر این « جنگ‌های همیشگی » شکست خورده است. در واقع، هیچکس در جنگ پیروز نمی‌شود. وقت تغییر مسیر فرا رسیده است تا از هدر رفتن خون و سرمایه مردم آمریکا و رنج بیشتر جهان جلوگیری شود.

تن دادن دیگران به خواسته‌های آمریکا به مثابه اکسیژنی است که ایالات متحده برای تداوم قلدری‌هایش بدان نیازمند است. تلاش برای جلب رضایت آمریکا از طریق پذیرش قانون شکنی آن کشور علیه دیگران—به امید در امان ماندن از خشم آمریکا— صرفاً اشتهای این کشور را تشدید می‌کند. دوستان من، این روش کار نمی کند.

ملل متحد ما در ۷۵ سالگی باید بار دیگر خود را متعهد به ایستادگی– یک‌پارچه– در برابر جنگ و یکجانبه‌گرایی نماید.