مهدی رسول پناه، سرپرست باشگاه پرسپولیس روز جمعه 2 آبان ماه از سمت خود استعفا داد. باشگاه پرسپولیس باوجود رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا، در ماه‌های اخیر درگیر حواشی فراوانی شده بود که مشخص نیست حتی باوجود کنار رفتن سرپرست این باشگاه، پایان یابد.

دراین‌بین، در چند روز اخیر پخش فایل ویدئویی از صحبت‌های سرپرست مدیرعامل پرسپولیس که درباره بازیکنان، مربی، باشگاه رقیب و ... است و در هفته‌های اخیر متعاقب جمع شدن هواداران جلوی باشگاه انجام‌شده جنجال زیادی به پا کرد. مشخص و واضح است که رفتار آقای رسول پناه برای بیان مسائل و مشکلات خصوصی باشگاه بین برخی افراد رسانه‌ای و هواداران در خیابان بیش از آن‌که کمک‌کننده باشد موجبات ایجاد حاشیه و مجادله خواهد شد.

بیشتر بخوانید:

رسول‌پناه از سرپرستی باشگاه پرسپولیس استعفا کرد + متن بیانیه

انتشار یک فیلم جنجالی دیگر از رسول‌پناه/ از حمله دوباره به گل‌محمدی تا ادعای عجیب درباره دیاباته

احتمال استعفای رسول پناه جدی و نزدیک به قطعی

حمله تند کریم باقری به رسول‌پناه

نکته جالب این است در ماه‌های اخیر دیگر باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران یعنی استقلال تهران نیز با چنین مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. جایی که احمد سعادتمند، مدیرعامل سابق باشگاه هفته‌ها صحبت از بازگشت استراماچونی، مربی محبوب طرفداران استقلال می‌کرد اما درنهایت این پروژه به سرانجامی نرسید. البته هرگز هم مشخص نشد تا چه میزان این گفته‌ها واقعی بوده بخصوص اینکه استراماچونی بارها در شبکه‌های اجتماعی مدعی شده بود که مذاکرات خاص و جدی با وی صورت نگرفته است. البته فرهاد مجیدی، سرمربی سابق باشگاه استقلال عنوان کرده بود نام بردن ازاستراماچونی صرفاً ترفندی برای حذف وی بوده است. بدون شک در ماجرای بازگشت استراماچونی که توسط مدیرعامل استقلال کلید زده شد احساسات هواداران نادیده گرفته شد درصورتی‌که مبنای تصمیم‌گیری در باشگاه‌های حرفه‌ای علاوه بر تحقق اهداف و برنامه‌ها می‌باید توجه به خواست هواداران باشد که حداقل در بسیاری از موارد این دو نیز برهم منطبق است.

آنچه از تغییرات مدیریتی در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس می‌توان متوجه شد عدم انتصابات معقول و منطقی توسط وزارت ورزش در هیئت‌مدیره این دو تیم است که البته این مسئله نیز امری قدیمی است و به امروز و دیروز برنمی‌گردد. انتصاباتی که بیشتر از آن‌که مبتنی بر صلاحیت و شایسته‌سالاری، برخورداری از سابقه مناسب و ویژگی‌های مدیریتی باشد بر اساس رفاقت و دوستی با مسئولان سیاسی است. حتی بعضاً برخی شخصیت‌های سیاسی خود رأساً با لابی و ارتباطات وارد هیئت‌مدیره باشگاه‌های پرطرفدار می‌شوند که تجربه ثابت کرده برای دیده شدن بیشتر باعث ایجاد مشکلات بی‌شماری می‌شوند.

در روزهای اخیر متأثر از همین وضعیت بسیاری از فوتبالیست‌ها یا مدیران ورزشی منتقد حضور مهدی رسول پناه شده بودند. چنانچه کریم باقری، پیشکسوت و مربی باشگاه پرسپولیس در شبکه‌های اجتماعی و پیش از استعفای رسول پناه نوشت: «آقای رسول پناه لطفاً استعفا بدهید، شاید شما مدیر خوبی باشید، اما نه برای فوتبال و نه برای پرسپولیس. تا دیر نشده است و تا اوضاع از این بدتر نشده، بروید».

سعید آذری، مدیرعامل باشگاه فولاد خوزستان نیز با انتشار پستی در صفحه رسمی خود به اتفاقات پیش‌آمده واکنش نشان داد. آذری در نوشته خود عنوان می‌کند: «جناب دکتر من برای شما به‌عنوان یک پزشک احترام خاصی قائلم و امیدوارم بسیار در حرفه تخصصی خود موفقیت‌های متمادی و طولانی داشته باشید به صحت‌وسقم صحبت‌های شما هم ورود نمی‌کنم چون اعتقاددارم که وظیفه من نیست ولی شما به‌عنوان مدیر یک باشگاه فوتبال ادبیاتی را به کاربردید که شایسته محیط ورزش نیست. مقصر شما نیستید، عزیزانی شما را از حرفه تخصصی خود دور کرده‌اند و باعث شده‌اند زیر بار فشار محیط پرچالش ورزش به‌ویژه فوتبال از کنترل رفتار و گویش عادی خارج بشوید و بی‌محابا کلماتی را به زیان بیاورید که نه در شان جامعه پزشکی است و در شان جامعه ورزشی».

به همین دلایل بود که یکی از سایت‌های ورزشی در بررسی مشکلاتی که در پی فایل‌های تصویری رسول پناه منتشرشده بود از او به‌عنوان «مدیر تازه‌کار اما نسبتاً مسنِ فوتبال ایران» یاد می‌کند. این سایت درباره رسول پناه می‌نویسد: «کسی بود که از مختصات حرفه خود بی‌خبر بود و حضورش هم مانند سایر کسانی که مانند او، یک‌باره به صندلی ریاست دو باشگاه بزرگ پایتخت رسیده بودند، زود تمام شد و سرانجام خوشی نداشت».

گفتنی است از همان ابتدا که سکان هدایت پرسپولیس به دست رسول پناه سپرده شد زمزمه‌هایی درباره ارتباط نزدیک وی با وزیر ورزش بیان‌شده بود که صرفاً نیز به همین دلیل موفق به کسب کرسی در هیئت‌مدیره پرسپولیس شده بود.

البته مشکلات باشگاه‌های فوتبال پرطرفدار را صرفاً نمی‌توان به انتصابات مسئله‌دار در این تیم‌ها تقلیل داد. بدون شک مشکلات اقتصادی و فعالیت‌های دلالی نیز تأثیرات مخربی بر تیم داری باشگاه‌های بزرگ برجای گذاشته است. موضوع مهم دیگر نیز نگاه به تیم‌های پرطرفدار برای بهره‌برداری سیاسی است که به آن اشاره شد؛ بنابراین به‌طورکلی تا زمانی که اصول و چارچوب‌های حرفه‌ای و درآمدزایی منطقی در باشگاه‌های بزرگ کشور پیاده‌سازی نشده نمی‌توان امیدوار بود که اتفاقی ویژه‌ای در این عرصه رخ دهد.