پوریا جراحی میهمان برنامه پرونده ویژه طرفداری بود. با مربی بدنساز باشگاه استقلال در لیگ قهرمانان آسیا، تمامی مسائل و اتفاقات آبی ها در رقابت آسیایی را بررسی کردیم. پوریا جراحی در بخش اول این گفتگو توضیحاتی درباره مسائل فنی، وضعیت بدنی و روند آماده سازی نامناسب استقلالی ها ارائه کرد. در قسمت های بعدی که در ادامه روز تقدیم شما می شود، حواشی اردوی دوحه و دیگر مسائل فنی مطرح می شود.

بخش اول این گفتگو را می بینید و می خوانید:

سلام و درود می گویم به تمامی مخاطبان عزیز رسانه طرفداری، با یکی دیگر از برنامه های پرونده ویژه طرفداری همراه شما هستیم. با پوریا جراحی، مربی بدنساز باشگاه استقلال در لیگ قهرمانان آسیا اتفاقات دوحه را بررسی می کنیم. آقای پوریا جراحی سلام، خیلی خوش آمدید به رسانه طرفداری.

عرض سلام و ادب دارم خدمت تمامی مخاطبین رسانه طرفداری. ممنون از دعوت شما، خوشحالم در خدمت تان هستم.

پوریا جراحی را اهالی فوتبال به عنوان مربی آلومینیوم اراک می شناختند اما یکباره به عنوان مربی بدنساز استقلال در لیگ قهرمانان آسیا انتخاب شدید. چطور شد که به استقلال آمدید؟

خیلی صادقانه بگویم، دوشنبه شب (17 شهریور) آقای صالح مصطفوی که از دوستان بنده هستند و قبلا با ایشان آشنایی داشتم، در دوره های مربی گری کنار هم بودیم، تماس گرفتند و اعلام کردند مربی بدنساز ما آقای ربانی به سپاهان رفتند و نیاز به فردی دارند که در این سمت با آن ها در لیگ قهرمانان آسیا همکاری کند. با هم صحبت کردیم و فردا صبحش به باشگاه رفتم و قراردادم را تا انتهای لیگ قهرمانان امضا کردم و بعد از ظهر هم به تمرین رفتیم. خیلی شسته و رفته همین قربان.

روزی که وارد کادر مربی گری باشگاه استقلال شدید، شرایط بدنی بازیکنان به چه شکل بود؟

از 18 شهریور، بعد از جام حذفی که کارم را در باشگاه استقلال شروع کردم، تیم چند جلسه استراحت داشت. روز دوشنبه اولین جلسه تمرین بود و من روز سه شنبه به کادر اضافه شدم. از آن روز تا یک هفته بعدش، 24 شهریور در دوحه ما یک جلسه تمرینی کامل با تیم نداشتیم. ما 18 شهریور تمرین را شروع کردیم و فقط هفت هشت بازیکن اصلی در تیم حضور داشتند. باقی بازیکنان جوانان و امید بودند. بازیکنان اصلی درگیر عقد قرارداد و مسائل این چنینی بودند. روز پنجشنبه که قرار بود به دوحه برویم تیم کامل شد. متاسفانه آن جا هم تیم دو تکه شد و ما جا ماندیم. 15 نفر جا ماندند و مابقی تیم به دوحه رفتند. ما تازه یکشنبه شب پرواز کردیم. دوشنبه اولین جلسه تمرینی کامل ما بود که آن جا در سالن وزنه کار کردیم و ارزیابی صورت گرفت. همان موقع به مربیان هم گفتم، تیم از نظر عضلانی بسیار مشکل داشت. سطح قدرت عضلات اصلی مانند همسترینگ بسیار بد بود و تیم به شدت مستعد آسیب. از نظر تنفسی وضعیت تیم ایده آل نبود ولی بد هم نبود. وضعیت تنفسی در حدی بود که تیم بتواند در تورنمنت شرکت کند.

لغو دو بازی با الوحده کمک نکرد که تیم فرصت بیشتری برای آماده سازی داشته باشد؟

جواب تان هم بله است و هم خیر. طبیعتا وقتی لغو می شود ما فرصت بیشتری خواهیم داشت. 24 شهریور که اولین جلسه تمرین کامل ما بود، بازی اول ما با الوحده بود اما تا صبح بازی نمی دانستیم که بازی لغو می شود. روز قبل تمرین عرق گیری داشتیم. یعنی تمرین روز قبل بازی کردیم، هیچ کاری نتوانستیم روی بازیکن ها انجام دهیم. چرا؟ چون AFC می گفت بازی انجام می شود. صبح همان روز آقای نامجو مطلق و آقا وریا به کنفرانس مطبوعاتی رفتند. بعد از آن خبر رسید که بازی لغو شده است. 24 شهریور اولین جلسه جدی ما بود که تیم کامل تمرین کرد. اگر AFC زودتر به ما اعلام می کرد. اگر تیم زمان بیشتری کنار هم بود قطعا لغو این دو بازی می توانست کمک بیشتری به ما بکند. در هر حال تا بازی با الشرطه شش روز وقت داشتیم. این بخش از پاسخ سوال که می گویم بله، به همین مربوط است. بله به ما کمک کرد. منتها هفت هشت روز هم قبل از آن از دست دادیم.

در ادامه لیگ قهرمانان آسیا استقلال و پاختاکور بازی کردند. ایرادی که بسیاری از کارشناسان به استقلال وارد دانستن، خستگی تیم بود. می گفتند استقلال از نظر بدنی خصوصا در 30 دقیقه پایانی بازی کم آورد. با این نظر موافقید؟

دو بحث است که باید اینجا اشاره کنم. من شکست استقلال را در بازی با پاختاکور نمی بینم. بنجامین فرانکلین یک جمله معروف دارد و می گوید شکست در آماده سازی یعنی آماده سازی برای شکست. شما وقتی برای تورنومنت، لیگ یا یک تک بازی آماده می شوی، وقتی در آن برنامه ریزی شکست می خوری، پس طبیعتا احتمال شکست ات هم بالا می رود. ما تقریبا از روزی که کار را شروع کردیم یک تایم بسیار مناسب را از دست دادیم. شش روز از 18 شهریور تا 24 شهریور را از دست دادیم و این کاملا آماده سازی ما را تحت شعاع قرار داد. در آن شش روز هم شما به هیچ عنوان نمی توانید یک تیم را آماده یک تورنمنت بسیار پر فشار بکنید. ضمن اینکه محدودیت بازیکن دارید و دست تان هم بسته است. بازیکنانی که به تیم اضافه شدند نمی توانند بیایند. مثه مرادمند و مظاهری و ... خود علی کریمی کمتر از 48 ساعت قبل از بازی با الشرطه در قطر حضور پیدا می کند. همه این ها نشان می دهد شما آماده سازی خوبی نداشتی و طبیعتا آماده می شوی برای شکست. این یک حقیقت است. کاری که 6 روز قبل مسابقات انجام می دهی باید بسیار با احتیاط باشد. 6 روز قبل از مصاحبه امکان بهبود تیم از نظر عضلانی و تنفسی وجود ندارد. در این مدتی که دوحه بودیم یک جلسه توانستیم کار قدرت کنیم که آن هم به ارزیابی گذشت. شاید همان یک جلسه یک مقدار روی قدرت عضلات تاثیر مثبت داشت. شاید اگر سه هفته فرصت داشتیم می توانستیم این مشکلات را رفع کنیم. ممکن است برخی بگویند تیم های رقیب هم همین چالش را داشتند. اما تیم های رقیب بازیکن بیشتر در اختیار داشتند، بعد از آخرین بازی بازیکنان به حال خود رها نشدند که بدون برنامه ریزی باشند. مثلا الشرطه عراق که تیمی با کیفیت جسمانی بسیار بالا بود، به شدت پرس می کرد و ما را تحت فشار قرار داد، دو ماه آماده سازی داشت. یا تیم پاختاکوری مقابل ما قرار گرفت در هفته سیزدهم لیگش به آسیا آمد. در چنین تورنومنت هایی از نظر جسمانی با چالش مواجه هستی. این چالش ها را باید به نوع دیگری حل کنی. به چه شکل؟ سبک بازی شما، تعداد بازیکنان که 15، 16 بازیکن در یک سطح داشته باشی و این ها را در کوتاه ترین زمان ممکن هماهنگ کرده باشی. این مسائل عملا شدنی نیست. هیچ تیمی در دنیا نمی تواند در یک تورنمنت فشرده 72 ساعت یک بار بازی، در این مقطع از فصل با 11 بازیکن کارش را جلو ببرد.

نکته دوم در مورد بحث شما این است که پاختاکور دو بازی بیشتر از ما کرده بود و طبیعتا با خستگی بیشتری باید مواجه می شد، ولی از آنجایی که در هفته سیزدهم لیگ داخلی اش بود، شرایطش با ما متفاوت بود. ما در انتهای فصل، لیگ فرسایشی را تجربه کردیم ولی آنها چنین شرایطی نداشتند. آن چیزی که باعث تفاوت ما با آنها شده بود این است که ما در آن بازی مالکیت توپ مان نسبت به پاختاکور خیلی کم شد. ما در دو بازی قبلی مالک توپ بودیم ولی در بازی مقابل پاختاکور مالکیت توپ مان 65% به 35% می شود. تعداد پاس های پاختاکور دو برابر ما می شود، آنها نزدیک 600 پاس می دهند و ما نزدیک به 300 پاس می دهیم. حالا در ادامه می گویم این مسائل چه ربطی به مسائل جسمانی دارد. خیلی ساده و روشن بگویم؛ آنها توپ را در اختیار می گیرند و شروع به دواندن ما می کنند و ما در تلاش برای گرفتن توپ می شویم. آنها سرحال می مانند و ما زودتر خسته می شویم. این نکته کلیدی است. کلیشه هایی که در واقع در مورد آمادگی جسمانی در بازی فوتبال وجود دارد، همین مسائل است. شما آمادگی جسمانی در فوتبال را نمی توانید بدون استراتژی بازی، فلسفه بازی، سبک بازی و هم پوشانی اش با مسائل تاکتیکی تجزیه و تحلیل کنید. در واقع بازی استقلال با پاختاکور آن طور که به نظر می رسد و درست هم است، مجموعه ای از این مسائل است. یعنی ما جانشینی برای مسعود ریگی که در دو بازی قبلی با کیفیت بالا دویده است، نداریم یا جانشینی برای وریا غفوری نداریم که در بازی با الاهلی با ریسک او را به میدان نفرستیم تا آسیب نبیند. این مورد هم در واقع خیلی تاثیرگذار بود که آنها توپ را کاملا در اختیار داشتند. در نیمه اول که مالکیت 70% به 30% بود. هی ما را دواندند و توپ را چرخاندند که ما خسته شویم و آنها سرحال ماندند. شک نکنید اگر ما می توانستیم این کار انجام دهیم قصه کاملا برعکس می شد و آنها خسته می شدند و ما سرحال می ماندیم چون این چالش برای همه تیم ها در آن شرایط وجود دارد.

الان به مشکل در آماده سازی و به سبک بازی پاختاکور اشاره کردید ولی اگر بخواهید مهم ترین عامل ناکامی استقلال در مسابقات را بگویید، آن عامل چیست؟

من دقیقا اشاره کردم که ما در آماده سازی مان به شکل کاملا واضحی شکست خوردیم. ببخشید خیلی شفاف می گویم؛ اگر دو بازی دیگر ادامه داشت، آقای نامجو مطلق باید خودش لخت می شد و به زمین می رفت! با یکسری بازیکن رفتیم، بازیکن هایی گه جذب شدند نیامدند. بیشترین فشار در خط دفاعی به ما آمد؛ جایی که برای وریا جانشین نداریم و برای روزبه چشمی دست مان بسته است. این مسائل تازه از لحاظ جسمانی است. در خط هافبک و فوروارد دست ما بازتر است. در وینگرها مشکل داریم، آقای دشتی بعد از دو بازی به ایران بازمی گردد، اصلا چنین چیزی مگر داریم؟ کارت بازی داریوش شجاعیان از سوی AFC صادر می شود اما از ایران به ما می گویند اجازه بازی ندارد. من وارد حاشیه ها نمی شوم، بحث من کاملا فنی است. شما در تورنومنتی شرکت می کنید که 72 ساعت یک بار باید بازی کنید. 72 ساعت یک بار، حداقل میزان ریکاوری از بازی فوتبال است. تازه این را در هفته پنجم لیگ انجام نمی دهید، در انتهای لیگ با چنین شرایطی رو به رو هستید، لیگی که فرسایشی بوده، 10 ماه طول نکشیده و ببش از 12 ماه لیگ برتر ادامه داشته است. من در آن جلسه تمرینی که در سالن وزنه بودیم، ترسیدم و به نامجو مطلق اشاره نکردم اما به یکی از همکارانم گفتم که این تیم از لحاظ عضلانی فاجعه است. ممکن است دو تا رباط صلیبی بدهیم و این برای باشگاهی مثل استقلال خوب نیست. من تنها هدفم در آن جا، این بود که مصدوم ندهیم. هدف شما باید این باشد که تیم از لحاظ آمادگی جسمانی آنقدر خوب باشد که بتواند سطح بالایی از عملکرد را نشان دهد. من روزی که برای جلسه به باشگاه رفتم تا قراردادم را امضا کنم، معاونین آقای سعداتمند گفتند فصل بعد، پول قرارداد و ... من گفتم تعارف نداریم، اصلا مشخص نیست چه کسی است و چه کسی نیست؛ من از شما یک خواهش دارم و آنها گفتند چه خواهش؟ گفتم همه بازیکنان امروز سر تمرین باشند. دو هفته با یک هفته خیلی فرق دارد. شما دو هفته قبل بازی می توانید آن چیزی که می خواهی را 50 درصد انجام دهید، سه هفته قبل از بازی 90 درصد و 4 هفته قبل بازی با خیال راحت هر کاری می خواهید می توانید انجام دهید، اصلا بازیکن را خسته کن، 4 هفته وقت است و از آن خستگی برمی گردد. وقتی شما یک فشاری به بازیکن می آورید، بازیکن در افت می رود بعد از آن با آن فشار سازگارتر می شود. شما نمی توانید این کار را 6 روز قبل بازی انجام دهید. بله می توان فشار آورد ولی چه می شود؟ بازیکنان دقیقه 60 به بعد راه می روند. شما باید بدانید کی فشار بیاورید. ما عملا آن فرصت را از دست دادیم. من آن روزها هم می دیدیم آقای نامجو مطلق واقعا تحت فشار بود. به هرحال ایشان یکی از کسانی هستند که در باشگاه استقلال رشد کرده، همه او را می شناسند حیثیت و آبرویش را گذاشته است. طرفداران فقط از شما توقع دارند و شما در این باشگاه های بزرگ نظیر پرسپولیس، استقلال و همه دنیا اگر بازی دوستانه هم داشته باشید، فقط باید ببرید چه برسد به بازی رسمی. ما در آماده سازی مان به طور واضح مشکل زیادی داشتیم و در آن جا شکست خوردیم و طبیعتا شکست ما در این تورنومنت هم با آن نحوه آماده سازی که داشتیم، به نظر من خیلی عجیب نبود. من نمی گویم که باشگاه صرفا مقصر بود، من باشگاه را هم درک می کنم. به باشگاه فشار بیاوری که فلان بازیکن را بیاور خب خواسته های فلان بازیکن هم بیشتر است. فکر می کنم سازماندهی باید خیلی بهتر می شد. یعنی قراردادهای بازیکنان باید زودتر تمدید می شد و این وقفه اتفاق نمی افتاد و این 7-8 روز به همین راحتی از دست نمی رفت. شاید اهمیت این 7-8 روز برای خیلی ها قابل درک نباشد اما اگر این وقفه نبود، علی کریمی از روز اول در اختیارمان بود، به عنوان یک کارشناس به شما قول و تضمین می دهم که استقلال شرایط بسیار متفاوتی را می توانست در لیگ قهرمانان آسیا داشته باشد.

پایان قسمت اول

قسمت بعدی تا ساعاتی دیگر منتشر می شود