به گزارش «فرهیختگان»، حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران سه‌شنبه‌شب به وقت تهران به‌صورت ویدئوکنفرانس در هفتادوپنجمین نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان‌ملل متحد سخنرانی کرد. متن کامل سخنان وی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله والصلاه علی رسول‌الله و آله و صحبه
آقای رئیس،
انتخاب جنابعالی را به‌عنوان نماینده کشور دوست و برادر، ترکیه به ریاست هفتادوپنجمین نشست سالانه مجمع عمومی ملل متحد تبریک گفته و برای شما، دبیرکل محترم و همه همکاران‌تان که در مسیر تحقق اهداف ملل متحد تلاش می‌کنند، آرزوی توفیق دارم.
عالی‌جنابان،
جهان، غافل از دو نعمت بزرگ سلامت و امنیت، ناگهان با بانگ بیدارباش کووید-19 مواجه گردید. کرونا با همه کوچکی خود، چنان مدیریت جهانی و حکمرانی داخلی کشورها را به چالش کشید که مهم‌ترین تجمع جهانی هم، به‌ناچار به‌صورت مجازی برگزار گردید.
کرونا امروز، به علت رشد علم و تکنولوژی و رسانه، به «درد مشترک» انسان بدل شده است. این درد مشترک، نشان داد که به‌رغم همه پیشرفت‌ها، هنوز علم بشر دربرابر جهل او ناچیز است. این ویروس همه ما را به فروتنی بیشتر دربرابر خداوند و حقیقت خلقت می‌خواند و جامعه انسانی را به تقوای مدنی اعم از رعایت اخلاق فردی و اجتماعی و پرهیز از جفا در حق طبیعت و تخریب محیط‌زیست و دخالت بی‌رویه در خلقت، هدایت می‌کند. این بلیه فراگیر که مرزهای ساختگی قدرت و مکنت را درنوردیده است، یک‌بار دیگر به همه ما اعضای جامعه بشری، یادآور می‌شود که مواجهه با مسائل مشترک جهانی، جز از طریق مشارکت جهانی ممکن نیست.
همه ما در جهان، دوران سختی را سپری می‌کنیم. اما ملت من به‌جای برخورداری از همکاری جهانی، با سخت‌ترین تحریم‌های تاریخ، در نقض آشکار و اساسی منشور ملل متحد، توافقات بین‌المللی و قطعنامه 2231 شورای امنیت، مواجه است.
خانم‌ها، آقایان
تصویری که از برخورد پلیس ایالات متحده آمریکا با یک شهروند معترض به سراسر جهان مخابره شد، برای ما، آشنا و تکراری بود. این پایی که بر گلو نهاده شد به‌عنوان پای استکبار بر گلوی ملت‌های مستقل بود که ما آن را به‌خوبی می‌شناسیم. ملت دلاور ایران دهه‌هاست این‌گونه بهای آزادی‌خواهی و رهایی از سلطه و استبداد را پرداخت کرده ولی با ایستادگی، به بالندگی و پیشرفت خود ادامه داده و بر نقش تاریخی و تمدنی خود، به‌عنوان محور صلح و ثبات، مبارزه با اشغال و افراط و منادی گفت‌وگو و رواداری پایدار مانده است.
ما دربرابر اشغالگران شوروی سابق، جنگ‌سالاران و افراط‌گرایان داخلی، تروریست‌های القاعده و اشغالگران آمریکایی، درکنار مردم افغانستان ایستادیم و در همه روندهای صلح و آشتی چه در کنفرانس بن 2001 و چه در تلاش‌های منطقه‌ای، نقشی محوری ایفا کردیم.
ما دربرابر بسیج قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای، برای ایجاد جنگ نفتکش‌ها در خلیج‌فارس در حمایت از صدام، در نیمه دوم دهه سال 1980، خواهان امنیت مشترک در خلیج‌فارس شدیم، در سال 2013 جهان عاری از افراط و خشونت (WAVE) را پیشنهاد کردیم که با اجماع اعضای مجمع به تصویب رسید. در سال 2018 پیشنهاد پیمان عدم تجاوز و در سال 2019 طرح امید یا پویش صلح هرمز (HOPE) برای ارتقای صلح و ثبات در خلیج‌فارس را، در همین مجمع ارائه کردیم. ما در برابر اشغال کویت توسط صدام، اولین کشور منطقه بودیم که درکنار مردم و دولت کویت ایستادیم و آرزوی صدام برای استیلا بر همه متحدان عربش را ناکام گذاشتیم.
ما دربرابر استبداد صدامیان، اشغالگری آمریکاییان و وحشی‌گری داعشیان درکنار همه مردم عراق، از کرد و عرب و سنی و شیعه و ایزدی و مسیحی ایستادیم و از سال 2003 با حمایت از دستاوردهای دموکراتیک مردم عراق، شورای حکومتی و دولت عراق را یاری کردیم.
ما دربرابر ده‌ها گروه تروریست تکفیری، تجزیه‌طلبان و جنگجویان خارجی درکنار مردم سوریه ایستادیم و از سال 2013 میلادی که دیگران به‌دنبال راه‌حل نظامی بودند، طرح 4ماده‌ای صلح مبتنی‌بر خواست مردم سوریه را ارائه کردیم و در سال 2016 با همکاری روسیه و ترکیه، فرآیند آستانه را برای رسیدن به صلح و ثبات سیاسی در سوریه پایه‌ریزی کردیم.
ما دربرابر اشغالگری صهیونیست‌ها، جنگ‌افروزان داخلی و توطئه‌گران خارجی، درکنار مردم و دولت لبنان ایستادیم.
ما هرگز اشغالگری، نسل‌کشی، آواره‌سازی و نژادپرستی را نادیده نگرفتیم و برسر قدس شریف و حقوق مردم فلسطین، هرگز معامله نکردیم و در سال 2012 راه‌حل دموکراتیک مساله فلسطین را از طریق همه‌پرسی ارائه کردیم. ما آشکارا از ظلم و ستمی که به مظلومان یمن می‌رود، دادخواهی کردیم و در آغاز جنگ یمن در سال 2015، پیشنهاد 4ماده‌ای برای صلح در یمن را ارائه دادیم.
ما در این منطقه حساس دست تنها با داعشی‌ها و افراطی‌های مدعی دروغین اسلام، جنگیده‌ایم تا جامعه جهانی بداند اسلام واقعی کدام است، همان اسلام اعتدالی و عقلانی، و نه افراط و نه خرافه. سردار شهید ما، که قهرمان مبارزه با خشونت افراطیون در خاورمیانه بود، از امنیت شهروندان مذهبی و غیرمذهبی، مسلمان و مسیحی، شیعه و سنی دربرابر مدعیان یک حکومت قرون وسطایی به‌خوبی ایستاد و دفاع می‌کرد.
و ما در سال 2015 میلادی برجام را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای تاریخ دیپلماسی به ثمر رساندیم و علی‌رغم بدعهدی مستمر آمریکا به آن پایبند ماندیم.
آقای رئیس
چنین ملتی شایسته تحریم نیست. جواب صلح، جنگ نیست. پاداش مبارزه با افراط‌گری، ترور نیست. پاسخ رای ملت‌ها در ایران، در عراق و در لبنان، تحمیل آشوب‌های خیابانی و حمایت از روندهای غیردموکراتیک نیست.
باید بدانیم که ادعا‌ها ملاک نیست و تنها عمل ملاک است.
ادعا کردند که برای مبارزه با صدام به منطقه آمده‌اند، درحالی که خود، این هیولا را در جنگ تحمیلی علیه ایران تنومند ساختند و او را با سلاح شیمیایی و مدرن‌ترین جنگ‌افزارها، تسلیح کردند.
از مبارزه با تروریسم و داعش دم می‌زنند درحالی که خود آن را ایجاد کرده‌اند و برای این جنایت خود از ملت‌های منطقه طلبکار هم هستند.
به دروغ ما را متهم به تلاش برای ساخت سلاح هسته‌ای می‌کنند و به بهانه اشاعه، این یا آن را تحریم می‌کنند، درحالی که جرم استفاده از سلاح هسته‌ای در تاریخ بشریت را، تنها به‌نام خود ثبت کرده‌اند و تنها رژیم دارنده سلاح هسته‌ای در منطقه غرب آسیا، بازیگر خیمه‌شب‌بازی آنهاست.
از حقوق بشر سخن می‌گویند ولی با فشار حداکثری، معیشت و سلامت و حتی حق حیات همه ایرانیان را هدف گرفته‌اند.
خود و دست‌نشاندگان‌شان، در هرچه جنگ و اشغال و تجاوز در فلسطین و افغانستان و یمن و سوریه و عراق و لبنان و لیبی و سودان و سومالی است، مستقیما به آتش‌افروزی مشغولند ولی ایران را مسئول شکست‌های محتوم‌شان دربرابر اراده مردم منطقه می‌دانند.
با فروش صدها میلیارد دلار سلاح به منطقه ما، آن را به انبار باروت بدل کرده‌اند، ولی برخلاف همه قواعد حقوقی و اجماع جهانی، بیهوده می‌کوشند تا ایران را از حداقل نیازهای دفاعی محروم ساخته و محدودیت‌های تسلیحاتی ایران را به‌رغم نص‌صریح قطعنامه 2231 تمدید کنند.
من اینجا لازم می‌دانم از روسای دوره‌ای شورای امنیت در ماه‌های آگوست و سپتامبر و 13 عضو این نهاد به‌ویژه کشورهای روسیه و چین تشکر کنم که دوبار به‌صورت قاطع به استفاده ابزاری و غیرقانونی آمریکا از شورای امنیت و قطعنامه ۲۲۳۱، با صدای بلند «نه» گفتند.
این یک پیروزی نه برای ایران، که برای دوران گذار نظام بین‌الملل در جهان پساغربی است که رژیم مدعی هژمونی، در چنین انزوای خودساخته‌ای، فرو رود.
خانم‌ها ، آقایان
کجا سابقه دارد دولتی نتیجه 13 سال مذاکره جهانی با حضور دولت سلف خود را، بدون هیچ دلیلی زیرپا گذارد، قطعنامه شورای امنیت را با وقاحت نقض کند و حتی دیگران را به‌دلیل اجرای قطعنامه شورای امنیت تحریم و تنبیه کند و در همان حال مدعی مذاکره و معامله بزرگ باشد؟
آمریکا نه می‌تواند مذاکره را بر ما تحمیل کند و نه جنگ را.
زندگی با تحریم سخت است اما سخت‌تر از آن زندگی بدون استقلال است.
آزادی سیاسی داخلی برای ما بسیار مهم است و ما به‌عنوان کهن‌ترین دموکراسی در خاورمیانه، به مردم‌سالاری خود می‌بالیم و آزادی داخلی را با دخالت خارجی، سودا نخواهیم کرد.
دموکراسی حق حاکمیت ملت است و نه حق دخالت بیگانه، آن هم بیگانه‌ای تروریست و مداخله‌جو که هنوز هم در همان توهم ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ زندانی است: همان روزی که اسلاف‌شان، تنها دموکراسی آن زمان خاورمیانه را با کودتا سرنگون کردند.
برای ما عزت و آسایش ملت‌مان مهم است که با دیپلماسی متکی بر اراده ملی و همراه با مقاومت به دست می‌آید.
ما ابزار چانه‌زنی داخلی و انتخاباتی آمریکا نیستیم.
هر دولتی که در آمریکا انتخاب شود، به‌ناچار تسلیم تاب‌آوری ملت بزرگ ایران خواهد شد.
برای جهان نیز امروز زمان «نه» گفتن به زورگویی و قلدرمآبی است. دوران سلطه و هژمونی به سرآمده است. ملت‌ها و فرزندان ما سزاوار دنیایی بهتر، امن‌تر و قانون‌‌مدارترند. امروز زمان تصمیم صحیح و درست است.
از توجه شما سپاسگزارم.
نظر شما