دکتر حسنعلی ویسکرمی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: دوره نوجوانی را اغلب دوره خطرپذیری و نوجوان را موجودی خطرپذیر تعریف می‌کنند.

وی ادامه داد: نوجوانی از دوره‌های مهم در ساخت و پایه‌ریزی شخصیت فرد و نیز دوره‌ای پرچالش برای اتکابه‌نفس، کنترل خود، اســتقلال، پذیرش مسئولیت‌های جدید، انتخاب و تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی در مورد تحصیل و سلامتی است. ‌

ویسکرمی افزود: نوجوانی از دوره‌های مهم ساخت و پایه‌ریزی شخصیت فرد و نیز دوره‌ای پرچالش اتکابه‌نفس، کنترل خود، انتخاب، استقلال، پذیرش مسئولیت‌های جدید و برنامه‌ریزی در مورد آینده است.

این مدرس دانشگاه اضافه کرد: نوجوانی دوره تغییرات بزرگ و سریع در احساس، رفتار، شناخت و روابط اجتماعی است که می‌تواند منشأ بحران و آشوب باشد.

وی یادآور شد: خطرپذیری گرایش به انجام رفتارهایی است که احتمال نتایج منفی و مخرب جسمی، روانشناسی و اجتماعی برای فرد را افزایش داده و پیامدهای منفی بسیاری برای او در آینده ایجاد می‌کند.

ویسکرمی خاطرنشان کرد: بااین‌وجود رفتارهای پرخطری که از سوی نوجوانان خطرپذیر انتخاب می‌شوند، منفی و بیشتر متمرکز بر تخطی از قانون، نظیر درگیری و خشونت، رانندگی بدون گواهی‌نامه و بی‌محابا و پرسرعت و همراه با تصادف، روابط جنسی غیرمتعارف، استعمال دخانیات، نوشیدن الکل و حتی رفتارهای پرخطر نامناسب است.

این دکترای روان‌شناختی تربیتی‌ افزود: علیرغم اینکه این افراد در دوره نوجوانی بسیار قوی و سلامت هستند، در مقایسه با سایر مراحل زندگی، درصد مرگ‌ومیر آنان به خاطر قراردادن خویش در مسیرهای آسیب‌رسان در این دوره بسیار بالاست. افزایش رفتارهای پرخطر از جمله تغییرات مشهود رفتاری رایج در این دوره است.

وی گفت: یکی از تبیین‌های این پارادوکس این است که میل باطنی نوجوان برای خطرپذیری بالاست.

انتهای پیام