به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری فیلم سینمایی  «بی‌حسی موضعی»  با حضور حبیب رضایی تهیه‌کننده، حسین مهکام کارگردان، حبیب اسماعیلی پخش‌کننده، باران کوثری، سهیل مستجابیان و محمد بحرانی بازیگران این فیلم در سالن سینماتوگراف موزه سینما برگزار شد. اجرای این برنامه را علی زادمهر برعهده داشت.

حبیب رضایی در ابتدای این نشست با اشاره به اینکه تلاش‌های افرادی مانند باران کوثری باعث شد این فیلم به نتیجه برسد ابتدا خواست تا او درباره فضای ساخت فیلم «بی‌حسی موضعی» صحبت کند.

باران کوثری در ادامه و در ابتدای این نشست گفت: به عیر از سهیل مستجابیان و محمد بحرانی که فرصت همکاری مشترک را پیش از بی‌حسی موضعی نداشتم با بقیه اعضای این گروه  کار کرده بودم. حسین مهکام یکی از بهترین نقش‌هایم را  زمانی که فیلمنامه‌نویس بود برایم نوشت.

حسین مهکام، کارگردان بی‌حسی موضعی در سخنان ابتدای خود گفت: از آقای رنجکشان برای سرمایه‌گذاری در این فیلم تشکر می‌کنم و حبیب رضایی این ریسک را کرد و اولین تجربه تهیه‌کنندگی‌اش را با فیلم من آغاز کرد.

در ادامه مهکام درباره ایده اولیه فیلمنامه گفت: این فیلم اول اسمش «قلاده سگ شکاری» بود که سال 91 آن را نوشتم که دوست داشتم اولین فیلمم را بسازم اما به دلیل پیدا نشدن سرمایه‌گذار این اتفاق نیفتاد. در آن مقطع سرمایه‌گذاران می‌گفتند فیلمنامه این فیلم زیادی روشنفکری است برای همین ساخت آن تا امروز محقق نشد. دو سال پیش یک روز  همسرم گفت فیلمنامه را به حبیب رضایی که دوست قدیمی‌ام هم هست نشان بده و یکی از بهترین راهنمایی‌هایی بود که مسیر ساخت این فیلم را هموار کرد. بعد که با حبیب رضایی صحبت کردم راضی شد تا تهیه‌کنندگی فیلم را قبول کند. باران کوثری نیز که به واسطه همکاری با آقای رنجکشان در فیلم «سرکوب» آشنا بود ما را با ایشان آشنا کرد که نتیجه‌اش این شد که ایشان سرمایه فیلم را تامین کردند.

حبیب رضایی نیز با اشاره به تهیه‌کنندگی این فیلم گفت: من قرار نبود تهیه‌کننده باشم و اول پیشنهاد بازی در این فیلم به من شد. فیلمنامه آنقدر خوب نوشته شده بود که به هر کس پیشنهاد بازی در فیلم را دادیم به سرعت پذیرفت. قرار بود افراد دیگری تهیه‌کنندگی این فیلم را برعهده بگیرند که با تلاش و همراهی باران کوثری آقای رنجکشان به فیلم ملحق شد. من چند سال بود تصمیم داشتم در زمینه تهیه‌کنندگی حضور پیدا کنم که قسمت این بود با این فیلم اولین تجربه ساخت فیلم در مقام تهیه‌کننده  را کسب کنم. بدون هیچ‌گونه ریا و تظاهر می‌گویم که آقای رنجکشان واقعا انسانی با سینماگران برخورد می‌کنند و من هم سعی کردم در طول ساخت و مراحل پس از آن به خوبی آنچه که در نظر داشتیم اجرا شود. دلیل اینکه پذیرفتیم در این شرایط بد فیلم را اکران کنیم این بود که باید چراع سالن‌های سینما روشن بماند و اگر همه پرهیز کنیم از اکران، سالن‌های سینما به صورت کامل تعطیل می‌شوند. برای همین تصمیم گرفتیم اول فیلم را اکران کنیم بعد در اکران آنلاین حضور پیدا کنیم.

در ادامه خبرنگاری درباره فیلمنامه که بی‌در و پیکر است و اغراق شده است پرسید و مهکام در پاسخ گفت: ما همه در وضعیت‌های متفاوتی زندگی و فکر می‌کنیم و این فیلم محصول دورانی از زندگی من است و سعی می‌کنم در طول زندگی آنها را با نشانه‌ها همراه کنم و فکر نمی‌کنم نشانه‌های درون فیلم خیلی بی‌ربط باشد.

خبرنگاری درباره سرمایه‌گذاری رنجکشان و اینکه تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد، پرسید و حبیب رضایی گفت: اصلا اینطوری نیست که فیلم‌هایی که آقای رنجکشان سرمایه‌گذاری کرده است فروش نکند. ایشان به سود فکر نمی‌کنند و به فیلم‌هایی می‌پردازند که دیگر سرمایه‌گذاران برای ساختش ورود نمی‌کنند. سرمایه‌گذارهای دولتی اصلا خروجی کارشان معلوم نیست ولی ایشان با نگاه دقیقی وارد سینما شدند و به مرور می‌توان گفت که آیا ایشان می‌تواند به سینما کمک کنند یا نه. در این دو سال راندمان خوبی داشتند. باید قدر آدم‌هایی که برای سرمایه‌گذاری وارد سینما می‌شوند را بدانیم. نباید با نگاه‌های سطحی حضور چنین افرادی را کمرنگ کنیم و آن‌ها را از حضور در سینما دلزده کنیم.

مهکام درباره اینکه آیا شرایط امروز با دو سال پیش یکی است و یا اگر قرار بود امروز «بی‌حسی موضعی» را بسازد باز هم با همان فیلمنامه و ساختار آن را می‌ساخت، گفت: من تا الان کاری را نساختم که در بند زمان باشد و هر فیلمی ساختم تلاشم این بود که واکنشی فیلم نسازم و چیزی را می‌سازم که نگاه بنیادین پشت آن باشد و این فیلم در سال‌های بعد هم می‌تواند حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد.

حبیب رضایی نیز درباره ادامه دادن حرفه تهیه‌کنندگی گفت: من عاشق سینما هستم و اولین اولویتم بازیگری است و بعد به دنبال تهیه فیلم‌هایی هستم که دوستشان دارم. جهان به قبل و بعد از کرونا تبدیل شده و این چالش بزرگ زمینه‌ساز شرایطی است که باید راه آن را پیدا کنیم.  سینما عین زندگی است و زندگی جریان دارد.

سهیل مستجابیان، بازیگر این فیلم نیز درباره حضورش در سینما گفت: فیلمنامه را آقای حبیب رضایی برایم فرستادند و خواندم و لذت بردم و دیدم جهان بینی تازه‌ای دارد که باعث شد به بازی در این فیلم علاقمند شوم.

حسین مهکام درباره انتخاب سهیل مستجابیان که پیش از این به واسطه حضور در اینستاگرام به شهرت رسیده بود، گفت: ما برای نقش بهمن با حبیب رضایی خیلی صحبت کردیم و من دلم می‌خواست کسی این نقش را بازی کند که تجربه بازی جلوی دوربین را نداشته باشد. من اینستاگرام نداشتم و نمی‌دانستم سهیل در اینستاگرام مطرح است و حبیب رضایی او را به عنوان یک بازیگر تئاتر معرفی کرد و بهترین انتخاب برای بازی در این فیلم بود. من فیلم بعدی‌ام را هم نقش اصلی‌اش را به سهیل سپردم و معتقدم او یک بازیگر بسیار توانایی است.

محمد بحرانی نیز درباره حضورش در این فیلم و بازی در این نقش گفت: رفاقت من و حبیب رضایی از گذشته است که بیشتر کل‌کل‌های فوتبالی داشتیم. در این فیلم گزارشگر فوتبال هستم که در کنار فضای ابزوردی که داشت یکسری کارهای عجیب هم انجام دادیم و من سعی کردم از بداهه استفاده کنم.

حبیب رضایی نیز درباره حضور بحرانی گفت: نسخه اولیه فیلم را برای اصغر فرهادی نشان دادیم و ایشان پیشنهادهای خوبی دادند و گزارشگری فوتبال را که به صورت ابزورد است در فیلم اضافه کردیم و به خاطر همین اولین کسی که به ذهنم رسید محمد بحرانی بود که بیشتر از حد انتظار به صورت فوق العاده این بخش را اجرا کرد.

حسین مهکام درباره همکاری با بحرانی گفت: من آرزو داشتم که با محمد بحرانی دیدار کنم و این دیدار خیلی تاثیرگذار بود. من زندگی حرفه‌ای خودم را مدیون اصغر فرهادی هستم و ایشان هر چقدر مشهورتر می‌شود فروتنی بیشتری دارد و واقعا حضورشان و راهنمایی‌هایشان گره گشا بود.

مهکام درباره روند نوشتن یک فیلمنامه گفت: فیلمنامه «بی‌حسی موضعی» از اون دست فیلمنامه‌ها است که فقط می‌خواستم خودم بسازم. کارگردانی را جزوی از بازنویسی فیلمنامه می‌دانم و در پروسه تولید و شکل‌گیری لحن ابزورد مدیون حبیب رضایی هستم.

وی درباره استفاده از سیگار در فیلم گفت: بحث سیگار در این فیلم ربطی به فضای ابزورد ندارد. من خودم چون سیگاری هستم دست تمام پرسوناژهای فیلم‌هایم سیگار می‌دهم. اینکه بچه‌ها فیلم را ببینند یا نه هیچ‌گونه پرهیزی برایش تصور نمی‌کنم و اعتقاد دارم هر کس خودش انتخاب می‌کند که چه چیزی را ببیند و محدودیت برای تماشای یک فیلم را درک نمی‌کنم.

حبیب اسماعیلی، پخش‌کننده این فیلم با اشاره به وضعیت سینما در دوران کرونا و موضع انفعالی دولت گفت: نمی‌توانیم تصور کنیم این تعطیلی چهار ماهه باز هم ادامه پیدا کند. باید در این شرایط طوری رفتار کنیم که هم بهداشت را رعایت کنیم و هم چراغ سینما روشن باشد. ما باید به سرمایه‌هایی که به کمک سینما می‌آیند احترام بگذاریم. شرایط بیکاری در سینما خیلی سخت است. دولت در این شرایط نمی‌تواند کاری کند و اکران در این شرایط کاملا فداکارانه است. چرا تلویزیون اعلام می‌کند سینماها تعطیل است؟ در حالی که سینماها باز است. تلویزیون پنج میلیارد تومان برای دوازده تا تیزر در اختیار ما گذاشت که این دوازده تا تیزر اصلا مناسب نیست. چرا شهرداری و تلویزیون به تبلیغات کمک نمی‌کنند تا مردم به سینماها بیایند؟ سینما امن‌ترین جا برای گذران تفریح است. وقتی جاده‌های شمال و رستوران‌ها و مترو را نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم سینما مکان امنی در شرایط کرونا است.

حبیب رضایی در ادامه گفت: سینما عصاره جامعه است. وقتی در کشور تکلیف مدارس و گردشگری و مشاغل معلوم نیست؛ سینما باید خودش را در شرایط کرونا بازتعریف کند.

مهکام درباره تغییر ذائقه از ساخت فیلم هنر و تجربه تا فیلم گیشه گفت: من قائل به این دسته‌بندی نیستم و معتقدم همه این فیلم‌ها در یک شکل کلی به اسم سینما است. ما بعد از چند هفته اکران به اکران آنلاین می‌آییم.

حبیب اسماعیلی درباره اکران آنلاین گفت: در دنیا با وجود قوانین سفت و سخت کپی رایت فیلمی که اکران می‌شود به صورت همزمان نسخه ویدئویی‌اش هم بیرون می‌آید. در ایران اکران آنلاین یک اجبار است که در شرایط کرونا به سینما آمده است. من فکر می‌کنم اگر شرایط عادی‌تر شود سالن‌های سینما مجدد رونق می‌گیرد چون سالن سینما یک امکان برای تفریح است.

حبیب رضایی نیز در پایان گفت: در حال حاضر فیلم‌هایی که تولید می‌شود در قامت پرده سینما است و مربوط به مدیوم آنلاین و پلتفرم‌های آنلاین نیست و باید برای تولید فیلم به شکل‌های دیگری نیز فکر کرد و برای آن تولیدات مستقلی را صورت داد تا فضای اکران آنلاین هم رونق بگیرد.