ساعتی پیش سازمان لیگ، مراسم قرعه کشی نیمه نهایی جام حذفی را برگزار کرد و چهار تیم پرسپولیس، استقلال، تراکتور و نفت مسجدسلیمان حریف خود در بازی ماقبل فینال را شناختند. طبق قرعه یک بازی جذاب و دیدنی در این مرحله باید انجام شود؛ شهرآورد پایتخت!

آمار نشان می دهد پرسپولیس و استقلال تاکنون ۹۲ بار با یکدیگر روبرو شده‌اند که حتی مسابقات دوستانه اش هم حساسیت و اهمیت بسیار زیادی داشته، حال چه رسد به یک مسابقه نظیر جام حذفی که راهی جز پیروزی در آن وجود ندارد و در پایان بازی قطعا نیمی از ورزشگاه با سرخوردگی راهی خانه خواهد شد. 

واقعیت اینجاست که در همه دربی ها که دو تیم بازی سطح پائینی را ارائه دادند، دلیل این سطح فنی پائین به حضور تماشاگران و حساسیت بیش از حد هواداران نسبت داده می شد. بسیاری از مربیان و بازیکنان پرسپولیس و استقلال طی سال های گذشته در توجیه کیفیت پایین بازی های شان مدعی بودند که حضور پرتعداد هواداران باعث می شد دو تیم با فشار وحشتناک عصبی و استرس بالا به توپ ضربه بزنند. استرس بالا تعداد پاسهای اشتباه را بالاتر می برد و باعث افت کیفیت دربی می شد. حال پس از گذشت این همه دربی به وسعت تاریخ، باید دید در دربی بی تماشاگر، دو تیم می توانند بدون استرس بازی خوبی نمایش بدهند یا نه؟

تردیدی نیست که غیبت تماشاگران روی سکو هیجان بازی را به شدت کم خواهد کرد و در عوض می تواند باعث شود تا بازیکنان با خیالی آسوده تر و بدون فشار روانی سکوها بازی را آغاز و دنبال کنند. اولین و آخرین دربی بی‌تماشاگر به بهمن ماه سال ۱۳۷۳ برمی‌گردد که پس از دربی جنجالی و نیمه تمام، فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت بازی را در بندرعباس و پشت درهای بسته برگزار کند که آن مسابقه با قضاوت مهدی اخوان با تساوی بدون گل خاتمه یافت. این در حالی است که البته شهرآورد بندرعباس قانونا باید بدون تماشاگر می‌شد اما گزارش ها حاکی از آن بود که عده ای از تماشاگران بومی (بخوانید مسئولان بومی) به همراه گروهی از سربازان، از روی سکو بازی را دنبال می‌کردند و در تاریخچه دربی ها، برخی چهار هزار تماشاگر برای این بازی بدون تماشاگر در آرشیو ثبت کرده اند و برخی هم 400 تماشاگر. در دهه 80 هم استقلال و پرسپولیس یک بار دیگر از تهران خارج شدند و در روزهای آماده نبودن ورزشگاه آزادی، 20 دی 1381 در تبریز به مصاف هم رفتند که آن بازی هم برنده و بازنده نداشت و یک - یک مساوی تمام شد.

به هرحال 26 سال پیش استقلال و پرسپولیس به خاطر دعوا در دربی جنجالی دی ماه 73، به حکم قانون محکوم به برگزاری بازی بدون تماشاگر و پشت درهای بسته شدند و این بار به حکم کرونا باید پشت درهای بسته با هم بازی کنند.

در این بین نمی‌توان از دوئل فرهاد مجیدی و یحیی گل محمدی هم به این سادگی ها گذشت. استقلال و مجیدی هر چند روی دور افتاده اند اما کیفیت بازی شان چندان چنگی به دل نمی زند. هر وقت ستاره ها راه افتادند، استقلال هم برنده بوده و در آن سمت پرسپولیس یحیی هم با وجود قهرمانی، به زعم اهالی فن، فوتبال خسته کننده ای را ارئه می دهد. کالدرون در زمان کوتاه حضورش پرسپولیس را هجومی و سرعتی کرد اما یحیی رو به بازی محتاطانه آورد و نشان داد بردهای حداقلی و تضمینی را بیشتر از بازی ریسکی دوست دارد.
شاید دربی بدون تماشاگر و مصاف استراماچونی - کالدرون یا برانکو - شفر می توانست زیبا ترین دربی تاریخ را رقم بزند اما حالا باید شاهد جدال مجیدی - گل محمدی پشت درهای بسته باشیم. هرچند بعد از این که استراماچونی و کالدرون ایران را ترک کردند و مربیان ایرانی روی نیمکت سرخابی ها نشستند، فرهاد و یحیی با یکدیگر دیدار کردند که تقابل شان مسابقه ای پرگل، جذاب و هیجان انگیز بود که در پایان برنده ای نداشت و با حساب دو بر دو خاتمه یافت. حالا اما دیگر تساوی وجود ندارد و از بین مربیان ایرانی یکی باید برنده از زمین خارج شود.

در مجموع می توان مدعی شد تقابل پرسپولیس با استقلال در حال حاضر اهمیت بسیار زیادی خواهد داشت. کری های هواداری در هفته ها و ماه های اخیر به اوج خود رسیده و شاید از چارچوب همیشگی نیز خارج شده باشد و حالا یک دربی اضافی می‌تواند تب کری خوانی ها را بیشتر هم کند. استقلالی ها اعتقاد دارند که ۸ قهرمانی پرسپولیس در سال های اخیر به شکلی ناعادلانه رقم خورده و از آن سو پرسپولیسی ها با اشاره به دیدارهای اخیر تیم استقلال، علیه داوری ها انتقاداتی دارند و مدعی هستند دست هایی در کار است که استقلال در جام حذفی قهرمان شود و هر دو تیم به عنوان قهرمان قدم به بورس بگذارند!

این بار استقلال و پرسپولیس بدون تماشاگر و بدون فشار استرس در آزادی به مصاف هم می روند. با این تفاوت که پرسپولیس با توجه به قهرمانی اش در لیگ برتر، با خیال راحت تری بازی می کند.