به گزارش دیده بان ایران؛ انتخابات هیئت رئیسه، تأیید اعتبارنامه برخی از نمایندگان، توهین به وزیر امور خارجه کشور در صحن علنی و انتخاب مهرداد بذرپاش به ریاست دیوان محاسبات، از اقدامات پرحاشیه مجلس یازدهم بوده که در مدت کوتاهی، بیش از پیش چهره‌های همسو با بهارستانی‌ها را ناامید کرده است؛ مجلسی که شعار «مبارزه با فساد» را پیش از انتخابات به‌عنوان یکی از شاخصه‌های مهم خود معرفی کرد، روزنه‌های امید را بر هم‌طیفی‌های خود نیز بست.
دعوای خانگی بین اصولگرای سنتی و نواصولگراها با تشکیل مجلس یازدهم بیش از گذشته سر و صدا به راه انداخته و با هر تصمیم مجلس، شکاف و اختلاف بین این دو جریان همسو بیشتر می‌شود. ابوالقاسم رئوفیان، دبیرکل حزب ایران زمین، یکی از افرادی است که با 32 سال سابقه حزبی در جناح اصولگرایان، از عملکرد مجلس یازدهم رضایت ندارد و آینده خوبی را برای خانه ملت پیش‌بینی نمی‌کند.
مشروح گفت‌وگو با دبیرکل حزب ایران زمین را در ادامه می خوانید:
ارزیابی شما از عملکرد دو ماهه مجلس یازدهم چیست و آیا با برخی منتقدان هم‌نظر هستید که آغاز فعالیت مجلس با تندروی‌های غیر منطقی همراه بوده است؟
فقط سه ماه گذشته و نمی توان عملکرد مجلس را ارزیابی کرد؛ ولی می‌توان گفت انتظار از این مجلس بیش از این‌ها بود؛ مجلسی که با وعده‌هایی چون جبران مافات مخصوصاً مسائل نادیده گرفته شده از سوی مجلس دهم، رفع و دفع دغدغه‌های مردم به‌ویژه مشکلات اقتصادی، مبارزه با فساد و بالا بردن دیوار اعتماد مردم به نهاد مجلس شورای اسلامی، روی کار آمده و چنین شعارهایی سرداده، باید حساب این روزها را هم می‌کرد؛ اما متأسفانه نه نشانی از تحقق شاخصه‌هایی است که در زمان رقابت بر سر کرسی مجلس مطرح می‌کردند و نه بارقه‌های امیدی در دل‌های مردم سوسو می زند.
برخی از این افراد پیش از اینکه بخواهند در جایگاه کرسی نمایندگی مجلس مستقر شوند تا مجلس کار خود را آغاز کند، با چند مصاحبه نشان دادند که قصد انتقام دارند و برای دعوا آمده‌اند، به قولی «سالی که نکوست از بهارش پیداست» و بعد هم همین اتفاق افتاد. در مجلس مستقر شدند و بحث‌هایی درباره انتخابات رئیس مجلس، ۱۱ عضو هیئت رئیسه و رؤسای کمیسیون‌ها پیش آمد.
برخی از این افراد قبل از اینکه بخواهند در جایگاه کرسی نمایندگی مجلس مستقر شوند تا مجلس کار خود را آغاز کند، با چند مصاحبه نشان دادند که قصد انتقام دارند و برای دعوا آمده‌اند؛ به قولی «سالی که نکوست از بهارش پیداست»
به مصلحت نظام نبود قالیباف رئیس مجلس شود
نه به مصلحت آقای قالیباف بود نامزد شود و نه به مصلحت کشور؛ به مصلحت مجلس هم نبود که او رئیس خانه ملت شود؛ اما به هر حال او به ریاست رسید و این صحبت‌ها هم مطرح شد. نمایندگان در نخستین قدم خود که انتخاب رئیس و هیئت رئیسه مجلس بود، نشان دادند که مبنای محاسباتی آنها سیاست است، نه شایسته‌سالاری و در مورد انتخاب رئیس مجلس هم سیاسی برخورد کردند؛ بنابراین باید توجه کنیم که این مبنا، مبنای غربی‌هاست و مبنای نظام جمهوری اسلامی نیست.
ملاک و مبنایی که برای انتخاب فرد در نظر می‌گیرند باید این‌قدر قوی باشد که وقتی داعیه مبارزه با فساد پیش می‌گیرند، این سؤال در ذهن مردم پیش نیاید که در زمان مدیریت آقای قالیباف در شهرداری، چه فسادهایی اتفاق افتاد؟
نمایندگان در نخستین قدم خود که انتخاب رئیس و هیئت رئیسه مجلس بود، نشان دادند که مبنای محاسباتی آنها سیاست است، نه شایسته سالاری و در مورد انتخاب رئیس مجلس هم سیاسی برخورد کردند؛ بنابراین باید توجه کنیم که این مبنا، مبنای غربی‌هاست و مبنای نظام جمهوری اسلامی نیست.
فردی که می‌خواهد رئیس مجلس شود باید دستمالش پاک باشد!
انتقاد شما به ریاست محمدباقر قالیباف در مجلس نشأت گرفته از عملکرد او در دوران 12 ساله شهرداری تهران است؟
بله، وقتی فردی رئیس مجلس می شود نباید چنین شائبه‌هایی پشت سرش باشد. در حال حاضر صحبتم ناظر بر شخص آقای قالیباف نیست؛ بلکه روی انتقادم به نحوه مدیریتی او، اتفاق‌های بسیار ناگوار و فسادهای بسیار زیادی است که در دوران صدارت او بر شهرداری اتفاق افتاد؛ پس چطور باید به او اعتماد کنیم؟
من همان زمان هم گفتم به نظر من [سید مصطفی] میرسلیم شایسته جایگاه ریاست مجلس است، در صورتی که او نه هم‌حزبی من بوده و نه با رویکردهای سیاسی من همسو است. من هیچ‌وقت عضو حزب مؤتلفه نبودم اما او آدمی بی‌حاشیه، پاکدست و متشرع است که حساب همه حواشی را کرده و خودش را از حاشیه‌ها دور نگه داشته است؛ بنابراین فردی که می‌خواهد در مجلس با فساد مبارزه کند، باید دستمالش آن‌قدر پاک باشد که وقتی می‌خواهد شیشه را پاک کند، کثیفی‌ها را بیشتر نمایان نکند. نمی‌توان با دستمال آلوده، شیشه‌ای را پاک کرد.
پرونده فساد شهرداری در دوران قالیباف، باز است
شهرداری تهران در زمان آقای قالیباف، آلوده بود. فسادی که در آنجا اتفاق افتاد هنوز پرونده‌اش باز است. در همان انتخابات سال ۹۶، آقای میرسلیم مصاحبه‌ای با روزنامه ایران انجام داد و خیلی شجاعانه این موضوع را مطرح کرد و با این اقدام نشان داد که من اصولگرا هستم و قالیباف هم اصولگراست؛ پس ما نباید عیب‌ها و مشکلات یکدیگر را بپوشانیم یا چشم بر این معایب ببندیم. خیلی مخلصانه، مسائلی را آنجا مطرح کرد و بارها در زمان صدارت آقای قالیباف به‌عنوان شهردار تهران، کتبی نامه می‌نوشت یا شفاهی تذکر می‌داد. بعد هم دیدیم به این تذکرات آقای میرسلیم توجهی نشد.
مجلس یازدهم حیثیت اصولگرایی را برد
رفتار مجلس با محمدجواد ظریف را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا این رفتار را در شأن خانه ملت می‌دانید؟
بر این باورم که اگر میرسلیم رئیس مجلس می‌شد مجلس را در جهت موفقیت دولت دوازدهم، هماهنگ می‌کرد؛ اما الان شاهد هستیم که در قالب نخستین اقدام مجلس، وزیر امور خارجه را دعوت می‌کنند و در شرایطی که مجلس، میزبان است و مهمان دعوت کرده، حرمت مهمان را نگه نمی‌دارند. این‌قدر بدگویی کردند و القاب ناپسند و تعابیر و اتهامات ناشایست به ظریف نسبت دادند که موجب انتقاد رهبری نیز شد. این چه اقدامی است که مجلس یازدهم از خود نشان داده است؟ شما که حیثیت اصولگرایی را بردید! منِ رئوفیان بعد از ۳۲ سال سابقه حزبی امروز نمی‌توانم افتخار کنم و بگویم اصولگرا هستم؛ اصولگرایی که این آقایان تعریف و قرائت کرده‌اند، اصولگرایی تحریفی است. نمی‌توانم این اصولگرایی که امروز در ذهن مردم تحریف شده و جا افتاده است را به خود نسبت بدهم. اگر اصولگرایی این است باید بگویم که من اصولگرا نیستم. شما چه کردید با اصولگرایی؟ با افراد و شخصیت‌ها چه کردید؟ در همین مجلس در رابطه با همین پرونده که میرسلیم می‌خواست به قوه قضاییه بفرستد، چه اتهاماتی که به او نزدند!
شما که حیثیت اصولگرایی را بردید! منِ رئوفیان بعد از ۳۲ سال سابقه حزبی امروز نمی‌توانم افتخار کنم و بگویم اصولگرا هستم؛ اصولگرایی که این آقایان تعریف و قرائت کرده‌اند، اصولگرایی تحریفی است. نمی‌توانم این اصولگرایی که امروز در ذهن مردم تحریف شده و جا افتاده است را به خود نسبت بدهم. اگر اصولگرایی این است باید بگویم که من اصولگرا نیستم.
عملکرد مجلس یازدهم انحرافی است
شاهد هستیم که مجلس یازدهم در نخستین قدم که مهم‌ترین قدم است؛ در زمان انتخاب رئیس مجلس، نواب، دبیران و کارپردازان کاملاً انحرافی و سیاسی رفتار کرد؛ بنابراین «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل»
مبنای محاسباتی این مجلس، سیاسی است؛ یعنی اینکه دنبال آن هستند که چه فردی با من است، نه اینکه چه فردی با نظام است و نتیجه می‌شود آنچه من می‌خواهم، نه آنچه نظام می‌خواهد و نه آنچه به نفع مردم است. این افراد به این فکر می‌کنند که چه چیزی به نفع باند و حزب آنهاست. شخصاً بعد از 32 سال کار حزبی، هیچ وقت نگفته‌ام چه چیزی به نفع حزب من است و همان باید انجام شود. باید توجه داشته باشیم که پشت این رفتارها، نگاهی به شدت خطرناک است و امام (ره) و مقام معظم رهبری همواره نسبت به این موضوع و این قبیل رفتارها هشدار داده‌اند.
بسیاری از اعتبارنامه‌ها مشکل داشت
بعد از تصویب نشدن اعتبارنامه غلامرضا تاجگردون که مورد پسند بسیاری از جریانات سیاسی حتی جریان غیر همسو بود، این فضا در بخشی از افکار عمومی شکل گرفت که مجلس به‌صورت جدی بنای مبارزه با فساد را دارد؛ اما با انتخاب مهرداد بذرپاش به سمت ریاست دیوان محاسبات، بسیاری اعتراض کردند و گفتند که مبارزه مجلس با فساد مبتنی بر نگاه سیاسی است، به‌ویژه این که قالیباف به رئیس جدید دیوان محاسبات گفت: «هرچه بود گذشت». نظر شما در این باره چیست؟
متأسفانه رویکرد مجلس برای انتخاب هیئت رئیسه، رویکرد تریبالیستی (قبیله‌گرایانه) بود. در مورد تاجگردون هم این اتفاق افتاد، اگر این‌طور باشد که باید اعتبارنامه خیلی‌ها در این مجلس رد می‌شد.
اعتراض احمد توکلی به بذرپاش یا حتی اعتراض میرسلیم به شخص قالیباف از یکسو و تعیین مناصب کلیدی مجلس، شائبه اختلاف عمیق جریان اصولگرایان سنتی با نواصولگرایان را تشدید می‌کند. این اختلاف را تا چه میزان جدی می‌بینید و آیا به روند کار مجلس، آسیبی خواهد زد؟
معتقدم افرادی که این نوع اصولگرایی را باب کردند، می‌خواستند تابلوی اصولگرایی را با پسوند و پیشوند مطرح کنند؛ اما هر چه جلوتر رفتند فاصله خود را با اصولگرای سنتی بیشتر کردند؛ اصولگرایی سنتی که آمیخته با مدرنیته بود. ما همواره تلاش می‌کردیم اصولگرایی، تلفیقی از سنت و مدرنیسم باشد؛ اما این آقایان علم و کتل بلند کردند که «جوان‌ها زیر علم اصولگرایی سینه بزنید» این افراد با همین نگاه، فاتحه اصولگرایی را خواندند و همان موقع دیگ حلوای اصولگرایی را بار گذاشتند. به‌عنوان اصولگرا برایم درد است که این حرف را بزنم؛ اما چه کنم؟ وگر پنهان کنم، ترسم که مغز استخوان سوزد.
متأسفانه قالب مجلس یازدهم به‌گونه‌ای است که هرچه جلوتر می‌رویم شکاف و زاویه بین اصولگرای سنتی و اصولگرای جدید بیشتر می‌شود؛ مخصوصاً حالا که تفکر نواصولگرایی حاکم شده و با انتخاب رئیس دیوان محاسبات نشان داد محاسبات این مجلس، سیاسی و غلط است
میرسلیم، عشق ریاست ندارد؛ اما بر اساس احساس تکلیف در آستانه انتخابات ریاست جمهوری مصاحبه کرد و نامه نوشت. در مجلس یازدهم هم داد او همین بود. در تمام این سال‌ها عملکرد میرسلیم، پاک و پاکیزه بوده است؛ اما همه دیدند که چطور او را در مجلس کوبیدند؛ البته «فَلا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ». محزون نشو از حرف‌هایی که این افراد در مورد شما می‌زنند. آقای میرسلیم، عزت را خداوند می‌دهد. نگاه کنیم به رفتار امام (رضوان الله تعالی علیه) که قبل از انقلاب؛ همه از شاه حمایت کردند؛ اما او هیچ‌وقت محزون نشد. اولیای خداوند محزون نمی‌شوند و نمی‌ترسند.
رفتارهای مجلس با میرسلیم به ما نشان می‌دهد که آینده این مجلس چیست؛ البته بعضی از نمایندگان در مجلس، اصولگرایانی در اقلیت و انسان‌های شریفی هستند؛ اما متأسفانه قالب مجلس یازدهم به‌گونه‌ای است که هرچه جلوتر می‌رویم شکاف و زاویه بین اصولگرای سنتی و اصولگرای جدید بیشتر می‌شود؛ مخصوصاً حالا که تفکر نواصولگرایی حاکم شده و با انتخاب رئیس دیوان محاسبات نشان داد محاسبات این مجلس، سیاسی و غلط است و مادامی که مبنای محاسباتی در انتخاب شخصیت‌ها غلط باشد، می‌توان گفت: «خشت اول را معمار کج گذاشته و این دیوار تا ثریا، کج بالا می‌رود». دیوار کج هم خراب می‌شود و خرابی و خسارت به بار می‌آورد و باید گفت که فقط خداوند به داد ما برسد.
منبع: پیام نو
کانال رسمی دیدبان ایران در تلگرام ∎
نظر شما