صاحب‌خبر - سلامت نیوز: در چند روز گذشته مرگ كولبر جوان دیگری (عظیم احمدی) باعث به راه افتادن هشتگ «كولبر» در شبکه‌های اجتماعی شد، تا بار دیگر به مسئولان و دولت یادآوری کنند که هزاران خانواده در استان‌های مرزی، تامین نان‌ و معاش خانواده‌شان در گرو راه‌های پرخطری است که باید هر روز آن را بپیمایند تا شاید سفره خالی‌ خانواده‌شان را برای یک روز پر کنند. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی ،با همه اتفاقات تلخ و ناگوار طبیعی و اشتباه گرفتن کولبران توسط نیروهای مرزبانی با قاچاقچیان انسان که به آنها شلیک می‌کنند، هنوز یک راه امن برای هزاران نفری که چاره‌ دیگری جز رفتن در دل کوه‌های مناطق مرزی ندارند، ایجاد نشده و از یک بازارچه مرزی بی‌بهره هستند. با این حال این شغل هیچوقت به رسمیت شناخته نشد. این اتفاقات در شرایطی رخ می‌دهد که رهبر معظم انقلاب در مورد کولبران می‌فرمایند: «منظور از مبارزه با قاچاق کالا، مقابله با کولبرهای ضعیفی که در برخی مناطق اجناس کوچک را وارد می‌کنند، نیست، بلکه منظور قاچاقچیان بزرگی است که با ده‌ها و صدها کانتینر، اجناس قاچاق وارد کشور می‌کنند». این درحالی است که جملات زیادی در چند روز گذشته در توئیتر منتشر شده که بسیاری از آنها قابل تامل است. «كولبری از اجبار است و انتخاب نیست»، ‌«كولبری می‌كند، چون برای زنده ماندن راه دیگری نمی‌شناسد» بابا نان ندارد، كولبر جان ندارد»، «از اقشاری كه همیشه در جمعیت مورد توجه بوده كولبران هستند. همزمان با كرونا، حدود ۱۰۰۰ خانوار از كولبران یا خانواده كولبران درگذشته و از كار افتاده، تحت پوشش بسته غذایی بودند و من از خواندن فرم‌های شناسایی تك‌تكشون شرمنده می‌شدم. چجور شكم زن و بچه رو سیر كنن آخه؟»، «كولبری آخرین سنگر مبارزه با گرسنگی است»، «بس است جان برای نان»، «آنچه می‌كشم به دوش؛ كول نیست كوه درد است» و «كولبر هموطن ماست به خاطر یك تلویزیون و یخچال به آنها شلیك نكنید به جایش به‌دنبال رفع مشكلات معیشتی آنها باشید».«کولبرها اگر از سرماي شب‌هاي زمستان، بهمن، رفتن روي مين، پرت شدن از پرتگاه‌ها و کوه‌ها نجات پيدا کنند، خيلي محتمل است که با شليک گلوله از پاي درآيند». اين حرف عبدالکريم حسين‌زاده نماينده اشنويه در مجلس دهم است. او معتقد است شليک به کولبر «برادرکشي» است؛ چرا که در اين ميان تنها تلاشي که انجام مي‌شود، حذف «کولبر» است، نه «کولبري»! با اين حال روز گذشته نيز فرمانده مرزباني ناجا گفت: برخي مدعي هستند که مرزبانان با کولبران مقابله مي‌کنند اين در حالي است که اين اظهارات کذب است و اين عزيزان همواره مورد حمايت مرزبانان هستند. سردار احمدعلي گودرزي افزود: برخي افراد با اظهارنظرهاي غيرکارشناسي در حق مرزبانان بي‌‌‌مهري مي‌کنند و ادعا دارند مرزبانان نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران با کولبران مقابله مي کنند که اين اظهارات و نظرات کذب محض است و اين عزيزان همواره مورد حمايت مرزبانان هستند. وي ادامه داد: کولبر واقعي، در زمان، مسير تردد و همچنين کالاي مشخص از مبادي رسمي ورود و خروج مي‌کند، اين در حالي است که آن دسته از افرادي که به‌صورت غيرمجاز و غيرقانوني قصد ورود کالاي قاچاق به کشور را دارند، قاچاقچي محسوب مي‌شوند و برخورد با آنان خواسته مرزنشينان است. تحت هيچ‌شرايطي اجازه ورود کالاي قاچاق و غيرمجاز به کشور را به قاچاقچيان نمي دهيم. کرونا و تير خلاص به مردم مرزنشين کرونا هم که شيوع پيدا کرد، اين قشر آسيب‌پذير بيش از هر زمان ديگري، فقير‌تر شد. اين ادعا را مي‌توان در يادداشتي که نماينده اسبق مردم پيرانشهر که در اختيار «آرمان ملي» قرار داد، تاييد کرد. رسول خضري در رابطه با وضعيت معيشتي حدود دو‌هزار خانواده کولبر در اين شهرستان گفته بود: قبل از شيوع کرونا وضعيت معيشتي بيش از دوهزار خانوار پيرانشهري که زندگي‌شان با درآمد کولبري تامين مي‌شد، اسفناک بود و حالا که کرونا اين شغل و منبع درآمد را تا حدودي تعطيل کرده‌، ده‌ها‌هزار نفر براي تامين نيازها و حداقل‌هاي اوليه زندگي‌شان با مشکل جدي روبه‌رو هستند. طرح هايي در مجلس دهم براي کولبران مطرح شد و ما سعي کرديم اين طرح‌ها را با شتاب دوفوريتي به صحن ببريم، اما متاسفانه اين طرح به کميسيون اقتصادي که رفت، نتوانست شتاب به‌دست بياورد. با پايان مجلس اين طرح‌ها به تصويب نرسيد. بنده به نيابت از آقاي لاريجاني (رئيس سابق مجلس) به اتفاق آقاي ظريف (وزير امور خارجه) و آقاي رحماني فضلي (وزير کشور) بارها به منطقه رفتيم. هميشه سعي کردم آنها را مجاب کنم که در منطقه سرمايه‌گذاري کنند و حتي به‌نتايج خوبي هم رسيديم، ولي عملا هيچ‌تغييري در وضعيت کولبران يا به‌طور کلي مرزنشين‌ها ايجاد نشد. در واقع هدف ما ايجاد بازارچه‌هاي مرزي بود، اما تنها دستاورد اين سفرها و پيگيري‌ها رسمي شدن مرز سردشت بود. تا زماني‌که زيرساخت‌هاي معاش اين مردم فراهم نشده، لااقل سخت‌گيري‌ها را کم کنند تا مردم بتوانند امورات‌شان را با کولبري بگذرانند. مردم روستا امکان مداواي کرونا را ندارند مستوره پشم که 53 سال سن دارد، يکي از کولبران در شهرستان مريوان است، او در رابطه با وضعيت معيشتي‌اش همزمان با شيوع کرونا به «آرمان ملي» مي‌گويد: روستاي ما در نزديکي شهر پنجوين عراق قرار دارد و محل خوبي براي فعاليت‌هاي ما کولبران به شمار مي‌رود، به‌طوري که روزانه هر فرد مي‌توانست با حمل سه گالن 20 ليتري گازوئيل درآمدي تا 40‌هزار تومان داشته باشد. پوشاک، لوازم خانگي و آرايشي نيز از ديگر اقلام بود که به‌طور متوسط در هر روز که به سرکار مي‌رفتيم، 160‌هزار تومان درآمد داشتيم. اما شيوع ويروس کرونا موجب تعطيلي بازارچه‌هاي مرزي و بيکار شدن کولبر‌ها شد، به‌طوري که خيلي از ما پول خريد گوشت و ميوه نداريم. اين در حالي است که يارانه معيشتي هم به ما کولبران تعلق نگرفته است. حدود 10 نفر از همکاران ما به کرونا مبتلا شده‌اند و در خانه بستري هستند و حتي هزينه بيمارستان رفتن را ندارند. مرکز درماني روستا امکانات بستري بيماران کرونايي را ندارد و بايد براي درمان به شهر سنندج بروند و بيمارستان‌هاي سنندج نيز پر هستند و امکان پذيرش بيمار را ندارند. هيچ‌‌نهاد و ارگاني هم براي تست سلامت مردم روستا مراجعه نکرده و خطر شيوع ويروس کرونا ميان زنان و کودکان در اين منطقه وجود دارد. دختر جوان 26 ساله‌اي که خود را «هاوژين خالدي» معرفي مي‌کند، نيز مي‌گويد: که به‌همراه دو خواهر و مادرم در يکي از محله‌هاي حاشيه نشين سروآباد زندگي مي‌کنيم و براي تامين مخارج زندگي خانواده‌ام با لباس مردانه ميان مردان به شهرهاي مرزي عراق مي‌روم و کولبري مي‌کنم. بعد از شيوع کرونا کسي به فکر ما کولبران نيست، نه بيمه‌اي داريم و نه کسي ما را مي‌شناسد. وضعيت بهداشتي مناسبي هم نداريم. خانواده ما که چهار نفر است در يک خانه 40 متري زندگي مي‌کنيم و هر روز خطر شيوع ويروس کرونا ما را تهديد مي‌کند چرا که پولي نداريم مواد ضدعفوني تهيه کنيم.∎​